This Time It's Different

Hoofdstuk 32.

[Melda]

Ik stap mijn auto uit en been me een weg naar de supermarkt. Ik heb het derde uur les en had zin in een kaasbroodje. Ik neem er ook gelijk één voor Ashley en Jason mee.

Ik pak twee dozen kaasbroodjes en loop naar kassa, waar een meisje van mijn leeftijd achter zit. Ze scant de twee dozen langzaam en tikt wat op het schermpje voor haar.

"Drie euro alsjeblieft," zegt ze arrogant en ik rol met mijn ogen. Ik pak mijn portemonnee en geef haar drie muntjes van één euro.

"Bonnetje hoef ik niet."

Snel loop ik naar buiten en stap in mijn auto. Een zwarte Mercedes, die ik heb gekregen voor mijn zeventiende verjaardag.

Mijn oom is een politiecommissaris en heeft toestemming gegeven dat Ashley en ik zonder begeleiding mogen rijden. We hebben ook ons scooter rijbewijs, maar met de auto is alles handiger.

Ik zie een jongen naar me kijken die verdacht veel op Floris lijkt. Ik wend mijn blik af en stap in mijn auto.

"Ik dacht dat je nooit zou komen, Keskin," mompelt Ashley en ik zie een slaperige Jason naast haar.

"Sorry, was nog even langs de supermarkt, voor kaasbroodjes."

Ik hou de dozen omhoog en zie Jason glimlachen. "Melda ik hou van je!" roept hij en trekt me in een knuffel.

"Ashley wilde geen ontbijt voor me maken," zegt hij hard genoeg zodat ze het hoort. Ik glimlach even en kijk naar ze. Een kabouter en reus bij elkaar, die een prachtig stel zijn.

"Ik moet straks naar school. Jij zit met je luie reet thuis."

Een-nul voor Ashley.

"Jongens geniet van de kaasbroodjes," zeg ik en loop naar de keuken.

**

"Is dat niet Floris?" vraag ik aan Ashley en wijs naar onze schoolport.

"Shit, ja."

Ik doe de auto op slot en kijk naar Floris die moeilijk om zich heen kijkt. Hij heeft een zwarte pet op en zijn outfit bestaat uit: een zwarte broek, een rode polo en een bomberjack. Ik moet toegeven dat hij knap is, heel knap.

"Hij was vanochtend ook bij de supermarkt," zeg ik en check mijn lippenstift, in de achteruitkijkspiegel.

Ashley knikt en pakt haar telefoon tevoorschijn. "Even Jason waarschuwen."

Ik knik en zie hoe Floris zijn telefoon pakt en zucht. Hij haalt zijn pet van zijn hoofd en haalt een hand door zijn haar, waar geen gel in zit.

"Met Ashley...Omdat Floris hier staat...Alleen denk ik...We zitten in de auto...Ja...Nee...Nu?...Oké dag."

Ashley zet haar telefoon weg en zucht. "We moeten gewoon naar huis gaan. Hij is waarschijnlijk opzoek naar mij of jou."

[Ashley]

Ik ga met een watje over Jason's wond en zie Melda pijnlijk kijken. Ze eet van haar pizza en trekt een vies gezicht.

"Au," knarst Jason en pakt mijn pols vast.

"Ik zou dit echt niet kunnen." Ik kijk naar Melda en haal mijn schouders op.

Ik gooi het watje in de prullenbak en ga naast Melda, aan de keukentafel zitten. We eten in stilte onze pizza's op en genieten van de stilte, tot dat Jason het verbreekt.

"Floris was bij jullie school om iemand op te halen, niet voor jullie," mompelt Jason met volle mond.

"Hoe weet je dat?" Melda zet haar pizza doos op het aanrecht en veegt haar mond af met een doekje.

"Sms," antwoord Jason haar vraag en drukt een kus op mijn wang, vol vet.

"Toch geloof ik het niet. Melda en ik zitten precies op die school en het is een nog al een dure school. Heel toevallig dat hij iemand daar kwam ophalen."

"Er zitten geen rijke mensen bij hem in de maffia."

Melda zucht en drinkt een slok van haar appelsap. "Je hoeft niet rijk te zijn om op ons school te zitten. Het is nogal een dure school door het milieu en omdat onze vaders vroeger samen hebben gewerkt, als weerman, zijn we daar naar toe gestuurd. Er zitten maar driehonderd leerlingen op."

Jason maakt een goedkeurend geluidje en knikt. "Maar driehonderd?" Melda en ik knikken en ik zie Jason op zijn lip bijten.

"Is er niet één iemand die er voor jullie uitspringt? Iemand waarvan jullie denken dat hij jullie in de gaten houd?" Ik haal mijn schouder op en kijk naar Melda die het zelfde doet.

"Glenn, is een optie, maar hij is zo gesloten."

"Wie is Glenn, nou weer?" vraag ik en gooi mijn blikje cola in de prullenbak achter me.

"Een jongen die een paar weken geleden bij ons in de klas is gekomen, in de week dat je moeder in het ziekenhuis lag," legt ze uit.

"Jij kan toch uitvinden wie of wat ons in de gaten houd," zeg ik en kijk naar Jason.

"Ik denk van niet. Floris heeft geen vertrouwen meer in me, omdat hij denkt dat ik gevoelens voor je heb. Wat natuurlijk waar is."

"Wie kunnen we dan wel op hem afsturen?" vraag ik aan niemand in het bijzonder.

"Bryan!" roept Jason na een tijdje en Melda kijkt hem angstig aan.

"Ze zijn een soort van kennis. Floris' moeder en Bryan's moeder. Als ze gewoon bij elkaar op bezoek gaan en Bryan wat uit Floris kan halen, dan zijn we verder."

Melda knikt en ik kijk bedenkelijk. "De vraag is of Bryan wel wilt meewerken."

"Hij doet het wel," antwoord Melda.

**

"Moet ik bang zijn voor onze plan?"

Ik kijk naar Jason en woel met mijn hand door zijn zachte haren. We zitten op de bank en kijken naar Spongebob.

"Nee. Bryan is geen verdachte, bij Floris. Hij heeft hem altijd gemogen."

Ik knik en bijt op mijn lip. "Ik ga slapen. Ik moet morgen naar school."

Ik loop de trap op en trek meteen de badkamerdeur open. Ik haal mijn make-up weg en denk na over wat er in de twee maanden, dat ik met Jason ben allemaal is gebeurd. Ik gooi het doekje in de prullenbak en kijk in de spiegel, die licht beslagen is.

Wanneer gaat dit in hemelsnaam nou ophouden?