This Time It's Different

Hoofdstuk 9.

Na dat ik alles heb verteld, kijkt Melda me met een open mond aan.

"Jullie hebben bijna gezoend?", vraagt ze voor de duidelijkheid. "Ehm, ja zoiets", zeg ik maar dan. Melda doet haar mond open om wat te zeggen, maar precies op dat moment, komt Jason de kamer binnen.

"Gelukkig", denk ik. Want ik weet dat als Melda gaat beginnen met praten, gaat ze ook niet meer stoppen.

"Ik ga maar eens. Ik zie je morgen wel op school, als je gaat komen", zegt Melda met de nadruk op ''als''. We staan op en lopen richting de deur. ''Ik stuur je nog wel een berichtje daarover'', zeg ik terwijl ik haar nog even een knuffel geef.

''Bye, als er iets is, vertel het me meteen, oké?'', zegt ze. ''Zal ik doen, doeg'', antwoord ik terug. ''Fijne avond verder'', roept Jason nog even van achter. ''Jullie ook he'', zegt ze met een knipoog en ze gaat weg. Ik weet gelijk wat ze daarmee bedoelt. 

Ik draai me om en Jason staat recht voor me. Hij komt steeds dichter tegen me aan. ''Waar waren een paar uur geleden ook alweer gebleven?'', vraagt hij met een geheimzinnig lachje. ik voel dat ik rood word, dus kijk ik snel naar mijn schoenen, die ineens heel interessant zijn. 

Jason pakt mijn kin vast en duwt mijn hoofd weer omhoog zodat ik hem in zijn ogen aankijk. Hij komt steeds dichter met zijn hoofd naar de mijne toe. Onze voorhoofden raken elkaar aan. Zijn handen gaan naar mijn heupen. En ik doe mijn handen om zijn nek zonder dat ik het zelf merk. Alles gaat vanzelf. Ik voel zijn ademhaling. Mijn hart begint sneller te kloppen. Hij kijkt me diep in mijn ogen aan. Er gaat van alles door mijn hoofd. ''Is het niet te vroeg?'', vraag ik in mezelf. Terwijl ik diep in mijn gedachtes ben, drukt hij zijn lippen op de mijne. Eerst reageer ik niet terug, omdat ik nog even in shock ben. Maar dan gaat van alles vanzelf verder.

Na een tijdje te hebben gezoend, stoppen we allebei om weer te kunnen ademhalen. Hij kijkt me met een grote glimlach aan. En ik kan het niet laten om niet terug te lachen. '''Dat voelde goed'', floept er uit mijn mond zonder dat ik weet. Meteen doe ik mijn hand voor mijn mond uit verbazing. Ik verstop me gezicht achter mijn handen, maar Jason haalt ze weer weg. ''Ja, dat voelde zeker goed'', zegt hij met nog steeds een lach op zijn hand. Ik schaam me nog steeds, dus ik kijk weer naar beneden.

''W-w-waar ben ik? H-hallo, is er iemand?'', vraagt er ineens iemand. ''Mijn moeder. Dat is mijn moeder. Ze is wakker. Jason mijn moeder is wakker'', zeg ik terwijl ik hem heen en weer schud. ''Dat zie ik ook ja. Kan je alsjeblieft stoppen met me heen en weer te schudden?'', zegt hij een beetje geïrriteerd. ''Ow, sorry'', zeg ik en stop er gelijk mee. 

Ik loop gelijk naar haar toe. ''Ik ga even een dokter halen'', zegt Jason en loopt de kamer uit.

''Mam, je bent wakker. Eindelijk. Ik was zo bang dat je niet wakker zou worden'', zeg ik met moeite. Ik voel tranen opkomen. Ik laat ze gaan. 

Jason komt binnen met een paar dokters. Ze controleren allerlei dingen en schrijven dingen op een map. ''We moeten een paar testjes doen om te kijken of alles correct is. Dus jullie moeten de kamer even verlaten'', zegt één van de dokters. ''Nee, ik wil bij mijn moeder blijven'', protesteer ik. ''Het spijt me, maar dat kunnen we niet toelaten'', zegt dezelfde dokter. We worden naar de deur toegewezen. We verlaten de kamer uiteindelijk toch.

Ineens barst ik in huilen uit. Het lijkt wel alsof al mijn tranen zijn opgespaard en nu allemaal tegelijk stromen.

Jason komt naar me toe en trekt me in een knuffel. ''Ashley, niet huilen. Ze is wakker. Alles komt goed. Geloof me'', zegt hij om me te kalmeren. "Ik ben echt heel blij dat ze wakker is. Daar huil ik ook niet om. Het is gewoon na alles wat ik heb meegemaakt, moest ik even alles uiten denk ik", leg ik uit zonder enig idee eigenlijk.

"Maak je niet druk. Verleden is het verleden. Dat komt niet meer terug. Denk aan de toekomst, oké", vertelt hij en trekt me dichter tegen zich aan.

We blijven zo een tijdje zitten totdat mijn ogen dichtvallen en ik de dromenland in ga.

...........

Sorry dat ik even niets had geplaatst. Morgen ga ik weer veel uploaden. Dat beloof ik. Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten! Als jullie tips of ideeën hebben, reageer hieronder of stuur me een berichtje. Dat had ik tijdens dit hoofdstuk wel nodig:(

Lots of love,

Melda