This Time It's Different

Hoofdstuk 6.

Ik word wakker met een raar gevoel. Ik probeer op te staan, wat niet echt lukt, dus check ik maar mijn telefoon. Ik zie dat ik weer een berichtje van Jason heb.

J- Goodmorning Sunshine.

Mijn hart begint sneller te kloppen. Steeds sneller. "Vindt hij me echt leuk? Nee, het vast zijn manier om me te kunnen krijgen en later weer in de steek te laten."

A- Morning.

Schrijf ik snel en ik ga naar beneden.

"Maaammmm?", en ik krijg geen antwoord. Ik kijk even rond in het huis en ze is nergens te bekennen. "Waarom werkt ze nu al?"

Ik pak wat te eten en ga naar de woonkamer. Ik hoor mijn telefoon afgaan, maar ik laat het gaan. Ik heb nu even geen zin in iemand.

Ik zet de tv aan en zapp een beetje door. Catfish is op. I love that show. Sommige mensen hebben zo een zielig leven dat ze die van iemand anders ook willen verpesten. "Losers", zeg ik hardop.

Mijn telefoon gaat weer af. Ugh. Ik neem dit keer wel op. Het is mijn moeder.

"Hallo mam! Werk je nu al weer?", vraag ik meteen.

"Ehm hallo spreek ik met Ashley?", vraagt een onbekende stem.

"Ja, dat ben ik, maar wie bent u?", vraag ik verward.

"Ik ben Dr. Johan van der Veer. Je moeder heeft een ongeluk gehad. Ze ligt nu in het ziekenhuis en jij was de enige die konden bereiken", legt hij uit maar ik hoor hem al niet meer na het woord "ongeluk".

Mijn moeder heeft een ongeluk gehad. Mijn ogen raken vol met tranen. Ik zak in elkaar en weet even niet meer wat er gebeurd. "Wat moet ik zonder mijn moeder?" Zonder haar ben ik niks. Zij was alles wat ik nog had. Ze mag niet dood. Nee. Dat mag niet.

Ik probeer me negatieve gedachtes weg te krijgen en luister verder naar Dr. Johan

"Ze is ernstig gewond geraakt. Ze ligt nu in coma", gaat hij verder. ''In welk ziekenhuis ligt ze?", vraag ik terwijl mijn schoenen al aan doe.

"Maasstad Ziekenhuis", antwoord hij en ik hang meteen al op.

-In het ziekenhuis

Ik ren naar de balie. "In welke kamer ligt Angela Beekhuizen?", vraag ik snel. "Kamer 135, 2e verdieping, meteen links via de lift en dan zie je het van zelf al", zegt ze en kijkt me met een glimlach aan.

Ik bedank haar en ga meteen mijn moeder toe.

Ik kom bij haar kamer en zie allemaal doktoren om haar heen. Ik loop naar haar toe en word meteen al weggehaald. "U kunt nu even niet bij haar zijn", zegt er één.  "Ik moet mijn moeder zien. Ik moet weten of het goed met haar gaat!", schreeuw ik.

De dokter negeert me en trekt me de kamer uit. "U kunt zo terug naar binnen. We zijn nu bezig met een paar testjes", legt hij uit. "Best", zeg ik met mijn armen over elkaar heen.

Ik zit op een van de stoelen voor de kamer. Ik besluit om Melda een berichtje te sturen.

A- Mijn moeder ligt in het ziekenhuis. Kan je naar me toe komen?

Ik krijg geen antwoord terug. "Fijn dit."

Een paar uur later tikt er iemand op mijn schouder.

Ik kijk met mijn ogen wijd open als ik zie wie het is.

...........

Cliffhanger.... Haahha. Zesde hoofdstuk alweer. Yeah. Dit is al wat een langere hoofdstuk. Het gaat al beter. Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten. Als jullie tips of ideeën hebben,  reageer hier onder of stuur me een berichtje!!!

Lots of love,

Melda