This Time It's Different

Hoofdstuk 33.

[Ashley]

"Het is Glenn. Ik weet het zeker!" roep ik tegen Jason en zie dat hij met een sigaret in zijn handen naar Glenn en Floris kijkt.

"Daar ben ik al achter Ashley," zegt hij kalm en drukt de sigaret uit.

"Sinds wanneer rook jij überhaupt?"

Ik kijk vies naar de sigaret en zie Jason zijn schouders ophalen. "Ik heb fucking veel stress Ashley."

"Je bent niet de enige."

Jason slaat met zijn vuist op het stuur en doet zijn gordel om. Hij trapt op het gras en rijdt weg.

"Zeg tegen Melda dat we nu naar de verlaten keet gaan. Bryan is met Floris gaan praten en hij komt inderdaad vandaag achter je aan. We gaan daar naar toe en doen alsof je echt bij de maffia wilt komen. Oké? Als je daar bent komen we binnen vallen. Ik door de deur en Melda, Bryan en Daan door de ramen die in de kamer zijn. We pakken Floris op en bellen de politie. Er zijn daar meisjes die in het onderwereldje zitten. Ze hebben onder dwang een verdracht getekend, waarop staat dat ze toestemming hebben gegeven voor alles wat daar binnen gebeurd."

Ik knik doelloos en het dringt nu pas door wat we gaan doen. We gaan ons zelf aan Floris geven.

"Al die verdrachten worden getekend in zijn kantoor. Er hangen daar camera's. Die beelden kunnen we tegen hem gebruiken, in de rechtszaak."

Verdrachten?

"Zoals ik heb gezegd zijn er een paar mensen die ons helpen, te bevrijden. Bryan, Melda en nog een jongen genaamd, Daan."

Ik knik en leun met mijn hoofd tegen de hoofdleuning van de stoel en zucht. "Is het plan waterdicht?" vraag ik en je kan de onzekerheid in mijn stem horen.

"Ja, tot nu toe wel," zegt Jason eerlijk en ik knik. Ik voel zijn hand op mijn bovenbeen en leg mijn hand op die van hem.

"Sms Melda nu maar."

Ik knik en trek mijn telefoon uit mijn broekzak. Snel typ ik met één hand wat Jason net zei en zet hem uit.

We stoppen bij een stoplicht en ik pak Jason's gezicht vast. Zijn ogen boren zich in de mijne en voordat hij wat kan zeggen, druk ik mijn lippen op die van hem.

"Sigaretten en mint," mompel ik en ik voel Jason tegen mijn lippen aan grijnzen.

"Chocola en kokos."

Ik grinnik en laat Jason los, omdat we getoeter achter ons horen. Jasons hand ligt nog steeds op mijn bovenbeen en ik glimlach.

Ik wist nooit dat ik in zo'n situatie terecht zou komen. Mijn moeder die een ongeluk krijgt, een jongen die moet doen alsof die om me geeft en op de één of andere manier ook verliefd op me wordt, een maffiabaas die achter me aan zit omdat hij me in zijn maffia wilt en ik ben nu op weg naar een keet.

"Het komt goed. Ik geloof in je. Gewoon doen als of je van niks weet en meespelen met alles wat er gebeurd."

Ik knik en bijt op mijn lip. Ik weet dat het goed gaat komen, maar ik weet dat het niet op de juiste manier gaat gebeuren.

**

Samen met Jason loop ik de keet binnen, het is inderdaad verlaten en eng.

Jason zwaait naar een paar meisjes, die in niks minder dan hun lingerie zitten. De meisjes die in de onderwereld zitten en zijn gedwongen door Floris.

"Side bitches van Floris," fluistert hij zacht in mijn oor en ik grinnik.

Ik verstrengel onze handen en hij geeft zachtjes kneepjes. We lopen twee bewakers voorbij die Jason een knikje geven. Het volgende moment lopen we door een gang waar maar één deur is en waar drie mannen voorstaan. Weer knikken de mannen en gaan opzij.

Jason laat mijn hand los en de deur gaat open. Voor me zit Floris te werken aan zijn bureau. Een bureau van eikenhout, die mooi afgewerkt is.

"Kom binnen, Ashley en Jason."

Hij spreekt ons namen lachend uit en ik ril even, van zijn ruwheid.

"De deur kan dicht, biggie," zegt Floris en één van de mannen trekt de deur dicht.

Ik moest even lachen om het woord biggie, maar herstel me snel weer als Jason me boos aankijkt.

"Je weet waarom je hier bent, right?" Ik knik en Jason wiebelt wat heen en weer, zenuwtrekje.

"Je wilt dat ik je boekhouden kom doen," antwoord ik. Floris krijgt een grijns op zijn gezicht en kijkt naar Jason.

"Netjes opgevoed."

Jason knikt en kijkt recht voor zich uit.

"Antonio, verlaat de kamer. Ik wil even met Ashley praten."

Jason knikt en verlaat de kamer. Ik krijg nog een knikje van hem en kijk hem recht in zijn ogen aan. Ik zie hoe hij de deur uit loopt en dat de bewakers weg zijn.

Floris staat op van zijn stoel en loopt rondjes om me heen. "Ashley. Je bent goed in cijfers, heb ik gehoord."

Ik knik en word nerveus, van zijn geloop. Gewoon meespelen Ashley, ze zullen straks binnen komen vallen.

"Ik wil je een salaris van ruim drie duizend aanbieden, als je het goed doet natuurlijk, anders is het minder. Jason verdient ongeveer het zelfde, maar moet er andere klusjes bij doen, die gevaarlijk zijn."

Ik weet wat die klusjes zijn.

"Jij hoeft alleen het geld op te tellen, dat is het."

Ik knik en Floris gaat weer zitten.

"Wil je voor me werken ja of nee?"

Ik denk aan wat Jason heeft gezegd. Als ik dit keer nee zeg, gaat hij Jason er bij halen en word het nog negen keer aan me gevraagd. Waarom kunnen ze nu niet binnen vallen?

Tien keer.

Ik druk mijn nagels in mijn huid en knik naar Floris.

"Ik wil het horen, schat," grijnst hij en staat op.

"Ja, ik kom voor je we-"

Ik word onderbroken door de deur die open gaat en glazen die worden gebroken. Ik draai me rond en zie de personen in de kamer staan, die ik al vijf minuten lang wilde zien; Jason, Melda, Bryan en Daan.

"Handen omhoog!" roept Jason en trekt een pistool uit zijn zak.

"Biggie!" Ik kijk naar Floris en zie dat hij om zich heen kijkt.

"Hij is er niet meer. Hij is wat eten voor me gaan halen. De andere heb ik trouwens naar huis gestuurd," zegt Jason en lacht liefjes.

"Biggie," probeert Floris nog een keer maar tevergeefs.

"Wil je nog wat tegen deze dames zeggen, voordat je wordt meegenomen door de politie?" Ik kijk naar Melda en zie dat ze lacht, een gemene lach.

"Politie? Maar Jason is net zo schuldig als ik aan dit alles," murmelt Floris en steekt zijn handen omhoog.

"Alleen word ik er niet voor gestraft en jij wel."

De drie meisjes van net komen inderdaad binnenlopen en hebben een handdoek om zich heen. Achter hun volgen vijf politieagenten.

"Bedankt voor je hulp Jason, altijd weer," zegt een oude man en knik. "Hou je meisje bij je, laat haar niet gaan."

Jason knikt en stopt zijn pistool weer terug in zijn broekzak, ook de wapens van Melda, Bryan en Daan verdwijnen.

"Maar hij is ook schuldig," schreeuwt Floris als hij met handboeien wordt weg gedragen.

"Bedankt voor jullie hulp jongens," zegt Jason als we alle vijf in de auto zitten.

"Het was geen moeite," hoor ik Daan zeggen, voor de eerste keer dat hij wat zegt in de auto.

"Hoe heb je die agenten geregeld?" vraag ik en Jason legt zijn hand weer op mijn been.

"Dat leg ik je thuis wel uit. Eerst gaan we deze drie apen naar huis brengen."

Jason grijnst even en ik hoor wat sarcastisch gelach, vanaf achter.

"Wat? Jullie springen door ramen."

Ik schiet in de lach en zet de muziek wat harder.