This Time It's Different

Hoofdstuk 31.

[Jason]

Met mijn hand op Ashley's onderrug loop ik het ziekenhuis binnen. Vandaag krijgt Ashley's moeder wat uitslagen over haar bloedafname te horen. Ashley wilde daar graag bij zijn en omdat ze bij mij sliep, mocht ik van haar mee gaan.

We lopen een paar afdelingen langs en zie dat een paar medewerkers achter de balies een boze blik naar me toewerpen. Ze herinneren vast nog de keren dat ik rennend door het ziekenhuis, naar de afdeling 'IC' ging.

"Mam," zegt Ashley blij als ze haar moeder in een rolstoel naast haar bed ziet zitten.

"Lieverds," zegt haar moeder en geeft me een warme glimlach.

In haar rechterhand heeft ze een standaard waaraan allemaal zakjes hangen en het eerste wat me opvalt is het bloedzakje. "Wordt er bloed bij gevuld of juist weggehaald?" vraag ik en wijs naar het zakje.

"Gevuld. Ik heb volgends de doktoren bij mijn operaties veel bloed verloren."

Ik knik en mijn blik valt nu op de snoeren in Angela's neus. Achter in haar rolstoel zit een zuurstoffles gevestigd. "Staat het vierentwintig uur per dag aan?"

Angela knikt en rolt met haar rolstoel naar ons toe."Helaas wel. Mijn ene long is beschadigd en ze wachten op iemand die het doneert. Ik sta op nummer vijf op de lijst."

Ik knik en glimlach.

"Er is veel veranderd die twee weken. En dat briefje die je hebt klopt ook niet meer. Er komen nog een paar dingen bij in korte tijd."

"Welke brief?" vraagt Ashley die is gaan zitten op een stoel in de kamer.

"Ik heb ooit een brief in mijn handen gedrukt gekregen, de dag dat je tegen me te keer ging in het ziekenhuis."

Ashley knikt en kijkt blozend weg.

**

"Jeetje," zucht Ashley als ze gaat zitten op mijn bank.

We hebben allebei een blikje Cola in ons handen en hebben een zware dag gehad. We hebben alle meubels van mijn oude huis naar een kringloopwinkel gebracht en zijn langs haar moeder geweest in het ziekenhuis, waarmee het steeds beter gaat.

De doktoren verwachten dat ze over twee weken al kleine afstanden kan lopen.

"Waarom had je alles eigenlijk naar zo'n opslag plaats gebracht en niet gelijk, naar dat winkeltje gebracht?" vraagt Ashley aan me en zet de tv aan, op het nieuws.

"Ik ben lui dat weet je," beantwoord ik haar vraag en zet de tv op een andere zender.

"Waarom doe je dat, sukkel." Ze kijkt me met een dode blik aan en ik glimlach.

"Dit is mijn huis en ik mag beslissen wat we gaan kijken."

Ze zucht en neemt een slok uit haar blikje. "Officieel gezien is dit huis nog van je opa en niet van jou," zegt ze en zet het blikje neer op tafel.

"Officieel gezien."

Ze pakt de afstandsbediening weer af en zoekt naar de zender, waarop het nieuws was.

"Wanneer ga je weer naar school?" vraag ik.

"Morgen." Haar blik is gericht op de tv en ze pulkt wat aan haar nagels.

"Dan laat je mij weer alleen."

Ze knikt en drukt een kus op mijn lippen. "Ja meneertje. Jij hebt je VWO-diploma al. Ik moet het eerst nog zien te halen."

Ik glimlach en sla een arm om haar heen. "Ik geef je anders wel bijles," mompel ik tegen d'r haar aan en de geur van appel dringt mijn neus binnen.