This Time It's Different

Hoofdstuk 26.

[Melda]

Samen met Jason ben ik in Utrecht. Hij wilde naar een plaats gaan waar we zo weinig mogelijk mensen kennen. Vooral omdat hij het hele verhaal wil vertellen, over Floris en het gedoe met Ashley's moeder.

"Zullen we hier gaan zitten?" vraagt Jason en wijst naar een schattig cafeetje, romantisch.

Ik knik en we stappen naar binnen. Meteen ruik ik de geur van drank en slik even. Oude herinneringen komen terug. Ik stop het terug en zie dat Jason me vragend aankijkt.

"Je hoeft geen alcohol te drinken. Cola kan ook gewoon." Ik slik en knik even.

"Zullen we daar achter gaan zitten?" Ik wijs naar een tafeltje buiten alle verlichting, zodat we minder opvallen en rustig kunnen praten.

"Ja dat is prima."

**

"Dus je kende Ashley en mij eigenlijk al?" vraag ik en neem een slok van mijn sinaasappelsap. Jason knikt schaapachtig en legt zijn flesje cola neer.

"Ik kende jullie alleen via foto's die op Floris' kantoor hingen. Het meeste waren van Ashley, soms stond jij er ook op en Bryan. Hem ken ik nog van school."

Een best oude vrouw loopt langs ons en schenkt ons een glimlach met haar verrotte tanden.

"Hoe oud ben je dan?" vraag ik om het beeld van de vrouw uit mijn gedachtes te halen. "Je bent sowieso boven de achttien."

Hij knikt en wrijft met zijn hand over het tafelkleed. "Twintig, bijna eenentwintig."

Mijn ogen worden groot en ik zucht. Bryan is achttien en wordt volgende week negentien.

"Shit hé," fluister ik en zie Jason met een schuldige blik kijken.

"Ik ben twintig, heet Jason Kai Antonio en werk voor een sukkel genaamd Floris Waar," zegt Jason gefrustreerd.

"Hoe zijn jullie bevriend geraakt?"

Jason verschuift wat op zijn stoel en neemt een slok van zijn Cola.

"We zaten nog op school. Ik was net veertien en Floris had altijd veel geld. Toen ik aan hem vroeg hoe hij eraan kwam, lachte hij me altijd uit. Ik was op school een buitenbeentje. Een keer heeft die me meegenomen naar zijn keet. Een verlaten keet aan de rand van Rotterdam. Uiteindelijk ben ik bij hem in dienst gegaan en weet alles over hem. Te veel merk ik soms. We brengen drugs en halen drugs op van het vliegveld. Nu moet ik dus Ashley zien binnen te halen, voor het boekhouden. Hij wilt weten hoeveel winst hij maakt en hoeveel hij verliest. En nu hij weet dat Ashley goed in cijfers is, wilt hij haar helemaal in dienst. Gelukkig heeft hij nog niks door, over dat we gevoelens voor elkaar hebben," legt Jason uit en ik knik.

"Melda ik hou echt van haar, meer dan mezelf denk ik." Jason lacht even en legt zijn hoofd in zijn handen.

"Ik heb het allemaal verpest, alles. Heel mijn leven is naar de klote."

[Ashley]

"Wil je naar het winkelcentrum?" vraagt Sefa en drukt op het uit-knopje van de afstandsbediening.

"Ik zou wel wat nieuwe kleren kunnen gebruiken," antwoord ik en rek me uit.

Het is al bijna drie uur 's middags en ik ben al een paar dagen niet fatsoenlijk naar buiten geweest.

"Laten we gaan, dan zijn we voor zevenen thuis."

Ik knik en trek mijn Adidas schoenen aan. Ik heb een zwarte broek met gaten, van Melda aan en een simpel grijs shirtje, die spleten hebben. Mijn haar heb ik los over mijn schouders hangen en ik heb een simpel laagje make-up op.

Ik kijk in de spiegel en hoor Sefa zuchten. "Melda en jij lijken té veel op elkaar." Ik glimlach en pak een tasjes, die ik ook van Melda heb gestolen.

"Den-Haag of Rotterdam?" vraagt Sefa als we in de auto zitten.

"Den-Haag. Rotterdam is niks, nu." Hij knikt en rijdt het voorpad af.

**

"Wat vind je van Melda en Bryan?" vraag ik aan Sefa en hij haalt zijn schouders op.

"Ik heb geen idee. Hij is nog nooit bij ons thuis geweest en heb hem niet gezien of gesproken, buitens huis."

Ik knik en kijk naar een paar duiven die vechten om een stuk brood. Het verbaasd me dat Melda nog nooit met Bryan naar huis is gekomen, terwijl ze al bijna twee jaar een relatie hebben. Melda's ouders zijn heel open, daar hoeft ze helemaal niet bang voor te zijn.

"Vind je dat niet raar?"

Weer haalt Sefa zijn schouders op en neemt een hap van zijn broodje gezond. "Nee. Ze wilt altijd zeker zijn van haar zaak, onze ouders weten het. En dat is het, ze vragen niet verder. Bryan is ook twee jaar ouder en ik denk dat ze daar een beetje onzeker over is."

Ik zucht en bedenk dan dat ik Jason's echte leeftijd niet weet, tenminste niet zijn echte. Ik gooi mijn papiertje van de Sub Way weg en ga weer naast Sefa zitten.

"Niet alles is een pretje Ash. Ik weet er alles van," zucht Sefa en veegt zijn mond af met een tissue.

"Ik weet het, heb verhalen van Melda gehoord over vroeger."

Mijn haren waaien alle kanten op door de sterke wind.

**

"Tevreden?" vraagt Sefa als we in de auto zitten.

Ik knik blij en zet een liedje op. De rit naar huis duurt ongeveer drie kwartier, waar van we vijf minuten vast zaten in een file.

Sefa parkeert de auto voor de deur en ik zie Melda's scooter staat, wat betekent dat ze weer thuis is. Met mijn handen vol met tassen loop ik naar de voordeur toe, die lachen wordt open gedaan door Melda.

"Hey," begroet ik haar en druk een paar tassen in haar handen.

"Er zitten wat spullen voor jou tussen."

Ze glimlacht en zet de tassen neer op de gang. Als ik mijn schoenen uittrek zie ik een paar schoenen die me bekend voor komen.

"Melloe! Heb je bezoek?" Ze schudt haar hoofd en wenkt naar Sefa dat hij naar boven kan gaan.

"Jij hebt bezoek," zegt ze en wijst naar de bank. Door de deur die op een kier staat, kan ik net niet zien wie er zit.

"Sefa en ik gaan naar boven. Doe als of je thuis bent. Je weet waar alles staat, pak het als het nodig is."

Ik knik en duw de deur van de woonkamer open en zie een paar bekende grijze ogen.