This Time It's Different

Hoofdstuk 28.

[Jason]

Ik wil afspreken. -Melda.

Ik krijg een glimlach op mijn gezicht en kijk naar mijn vader die zich weer klem aan het zuipen is. Voor hem op tafel liggen al negen flessen wodka en één fles whiskey.

Ik slik en kijk hem met samengeknepen ogen aan. Zijn haar zit warrig en hij heeft een joggingsbroek aan. In zijn shirt zitten grote gaten, waardoor je zijn buik kan zien.

"Pa, ga je even omkleden. Er komt straks iemand langs," zeg ik en wijs naar zijn kleding.

"Als ze ons situatie ziet dan worden we misschien niet uit huis gezet," antwoord mijn vader en neemt een slok van zijn whiskey.

Er komen straks mensen om ons huis te taxeren. Mijn vader heeft al een paar maanden de huur niet betaald en de verhuurders zijn er klaar mee. Ik kan geld voorschieten, maar mijn vader moet leren om met geld om te gaan.

"Ga wat fatsoenlijks aantrekken. Je lijkt net een zwerver en stinkt alleen maar naar alcohol."

Mijn vader haalt zijn schouders op en drinkt op zijn eigen gemak door, wat me kwaad maakt. Hij heeft een drank probleem, maar durft het niet toe te geven.

"Ik heb naar een afkickkliniek gebeld," zeg ik en pak mijn telefoon beet.

Gisteren heb ik uren gezocht naar een afkickkliniek voor mensen met een drankprobleem, die niet in Nederland zit.

"Je hebt wat?" Ik hoest even en kijk naar mijn vader, van wiens ogen woest staan.

"Ze hebben een plaats voor je."

Mijn vader gooit zijn fles op de grond en de scherven vliegen over de grond, waar de drank nog van afdruipt. De stank is niet te verdragen.

"Dit is mijn leven ik doe wat ik zelf wil!" schreeuwt mijn vader, met een dubbele tong.

Ik rol met mijn ogen en wijs maar zijn koffers die al klaar staan. Gisteren ben ik naar de stad geweest en heb wat kleding voor hem gekocht. Zodat hij goeie kleding heeft om mee te nemen.

"Je gaat of je wilt of niet. Nadat de mensen van de hypotheek zijn geweest, komt er een vrouw die je naar Duitsland brengt," zeg ik kalm en voel dat mijn vader naast me gaat zitten.

"Ik kom er zelf van af Jason echt." Ik schud mijn hoofd en fluit wat.

"Dat heb je al zo vaak gezegd, maar kijk naar je zelf."

**

"Vijfduizend en jullie moeten er morgen uit zijn," zegt de vrouw van de hypotheek vriendelijk en ik knik.

"Morgen zijn we weg."

Ze knikt en zwaait nog even als ze de deur uitloopt.

Mijn vader heeft zich omgekleed en heeft zijn jas en schoenen aan. Zijn haar zit in een nette staart en zijn gezicht ziet er wat nuchterder uit.

"Je blijft daar en loopt niet weg oké?" vraag ik waarschuwend aan mijn vader en hij knikt afwezig. Zijn handen vouwt hij om de klem van zijn koffer en zucht.

"Ik ga je trots maken Jason," zegt hij en staat op.

Zijn benen wankelen nog, maar het is beter dan net. Hij slaat zijn armen om me heen en drukt me stevig tegen zich aan. Ik ben een stuk langer dan hem en het ziet er een beetje onhandig uit.

"Ik jou ook. Mevrouw Walsen, wacht buiten."

Hij knikt en pakt zijn koffer. Ik trek de voordeur open en zie mevrouw Walsen al staan.

"Hij is goede handen Jason. Bedankt voor het bellen!" roept ze en zwaait even.

Ik knik naar mijn vader en zie hoe hij naar mevrouw Walsen loopt. Als ze allebei in de auto zijn gestapt, sluit ik de deur en zak neer bij de deur.

Hoe ga ik alles uit dit huis krijgen?

[Ashley]

"Hoi mam," zeg ik en druk een kus op haar wang. Mijn moeder is al twee weken wakker en het gaat super met haar.

"Hallo lieverd," groet ze me terug en verschuift wat in haar bed.

Ze drukt een blikje Cola in mijn handen en glimlacht. Altijd als mijn moeder eten heeft gehad, bewaard ze de drinken die ze krijgt voor mij.

"Hoe gaat het met Jason?" vraagt mijn moeder en ik haal mijn schouders op. Ze knikt en trekt haar kabels wat goed.

"Je gaat hem wel bellen toch?"

Ik knik en neem een slok van mijn cola. Het koude vloeistof vloeit naar mijn keel en ik knik goedkeurend. Mijn moeder is gek op Jason, helemaal omdat hij volgens haar een man is die zijn gevoelens uit.

"Ik mag over twee maanden ongeveer revalideren," zegt mijn moeder en drukt een kus op de rug van mijn hand.

"Dat is goed nieuws!" roep ik enthousiast en zie een dokter naar binnen komen.

"Heb je haar het goed nieuws al verteld?" vraagt hij en richt zijn blik op mij.

"Ja. Ze is er helemaal blij mee."

De dokter knikt en sleutelt wat aan het infuus van mijn moeder. "We halen straks een zakje bloed weg en kijken dan hoe het gaat."

Meteen knikt mijn moeder en een glimlach naar me.

**

Uitgeput kom ik thuis aan en zie een berg afwas staan die Jason en ik hadden achtergelaten. Ik ben vandaag, na twee weken thuis gekomen van Melda.

Ik heb Jason niet meer gezien. Hij heeft wel een paar keer met Melda afgesproken en ze sms'en best vaak.

"Aan de slag maar," mompel ik en gooi mijn tas neer op de bank.

Ik zie nog wat verf van mijn moeder staan en bedenk dat ik het morgen voor haar kan meenemen. Ik vul het in een tasje en zet het neer op de gang. Ik was alles af en zet het netjes terug in de kasten.

Ik zet de tv aan en kijk naar The Simpsons.