This Time It's Different

Hoofdstuk 27.

[Jason]

Ik kijk naar Ashley's bruine ogen en bijt op mijn lip. In haar ogen is woede te zien, maar ook verdriet.

"Jason oftewel de grootste klootzak die ik ken," zegt Ashley en slaat haar armen over elkaar. Woede, is het enige wat ik duidelijk kan horen in haar stem.

"Mellie! Ik ga weg!" roept ze en vertrekt naar de gang.

Ik hoor hoe de trap kraakt en zie Melda gefrustreerd naar beneden komen. "Je gaat helemaal nergens naar toe. Of je praat het met hem uit of anders is het klaar tussen jullie voor altijd en gebeurd er wat met hem," zegt Melda en komt naast me zitten op de bank.

"Hij doet fucking alles voor je Ashley, alles. Hij heeft gelogen tegen Floris, voor jou. Zodat jij veilig kan rondlopen hier."

Ashley kijkt ongemakkelijk om zich heen en leunt met haar heup tegen de woonkamerdeur aan.

"Hij heeft gelogen over een paar dingen, maar hij heeft niet gelogen over zijn verdomde gevoelens voor jou."

Melda knikt even naar me en ik kuch. Ashley staat nog steeds in de zelfde houding en drukt met haar nagels in haar arm.

"Ik hou van je. Ik heb het niet vaak gezegd, maar ik hou echt van je. Ik moest dit doen voor Floris anders lag ik eruit en had ik grote schulden bij hem."

Mijn stem klinkt zoals als een paar dagen gebroken. Gebroken omdat ik iemand in mijn leven mis.

"Ja, ik heb gelogen over mijn leeftijd. Ik ben twintig jaar en word binnenkort eenentwintig, nu weet je de waarheid. Voor de rest klopt alles. Mijn naam, mijn lengte echt alles. Het laatste wat niet klopt is mijn woonplaats," zeg ik zacht en denk aan mijn vader, die nu vast aan het drinken zal zijn.

"Ik heb problemen thuis, daarom ben je nooit naar mijn echte huis geweest. Altijd ben je naar de tweede huis van mijn opa geweest, die later van mij wordt."

Ashley laat haar ogen vallen en kijkt naar de grond. "Het gaat dus niet goed met je?" vraagt ze en kijkt me nog steeds niet aan.

"Nee. Mijn vader heeft drankproblemen en mijn moeder is er vandoor gegaan met een andere man. We hebben bijna geen geld in huis en ik had geld nodig, op de middelbare school. In de eerste kon ik niet eens mee op schoolreis, omdat we geen schoolgeld konden betalen. In de tweede wilde ik dat niet en zocht een bijbaantje. Toen ik in de derde kwam, een vriendin kreeg en geld nodig had. Was mijn laatste hoop Jason. Ik ben maanden lang door hun genegeerd, maar uiteindelijk, ben ik voor hem gaan werken. En nu zit ik hier, met gevoelens voor jou, terwijl je me alleen maar weg drukt."

Ik zie dat Ashley op haar lip bijt, terwijl ze nog steeds naar beneden kijkt. "Het spijt me voor je echt, maar ik ben er gewoon nog niet klaar voor."

Haar stem klinkt als muziek in mijn oren. Haar lieve zachte stem die tot mij doordringt. "Ik heb even tijd nodig. Met mijn moeder gaat het nu steeds beter en ik wil er voor haar zijn. Ik ga je echt wel bellen als ik er weer klaar voor ben, maar nu komt het gewoon niet uit, echt niet."

Ze kijkt me weer aan met haar grote bruine ogen en het enige wat ik kan doen is knikken. Mijn stem komt er niet meer uit, het lijkt alsof mijn nek wordt dicht gedrukt.

"Ik hoop dat je dat doet, Ashley. Ik ga. Bedankt voor je tijd en moeite Melda. Ik sms je nog wel over een andere keer, om wat te gaan drinken."

Ik zie Ashley een boze blik aan Melda geven, die haar schouders nonchalant ophaalt.

"Dag Ashley. Ik hou van je," zeg ik en druk een kus op haar voorhoofd, waarna ik de kamer verlaat.

Ik ren naar buiten en mijn ogen vullen zich met tranen. Ik stap in mijn auto en laat alles eruit vloeien.

[Ashley]

"Waarom doe je dit Melda? Waarom?" vraag ik met een boze toon.

Ze weet dat ik Jason niet wilde zien, helemaal niet na wat hij heeft gedaan, in het ziekenhuis.

Hij moest wachten op mij, ik wilde hem opbellen en vertellen dat ik hem mis, dat ik van hem hou en dat we weer samen kunnen zijn. Ik wilde diegene zijn.

"Omdat je geen actie ondernam. Je wilde niet eens zijn kant van het verhaal horen!" schreeuwt ze en ik sta op van de bank.

"Vind je het gek? Ik voel me verraden Melda. Ik voel me verraden. Hij heeft gelogen, hij was in dienst van een psychopaat, die helemaal was door gedraaid."

Ik zucht en laat me weer zakken op de bank. Mijn handen vouw ik om mijn telefoon heen en ik zucht weer.

"Hij had foto's Melda. Hij wist waar we naar school gingen en hoe het met ons ging. Hij weet hoe we heten, waar we wonen en wilt me in dienst hebben, van zijn idiote maffia."

De sfeer tussen mij en Melda is gespannen. Alsof er op elk moment een politieagent binnen kan lopen, die één van ons kan meenemen.

"Ik weet alles Ashley, hij heeft het me vertelt. Maar wat zou jij doen als je in armoede zou leven en niemand voor je klaar staat. Zijn moeder is weg gelopen naar een andere man, omdat ze dan een beter leven zou lijden. Ze heeft hem niet eens meegenomen, nee, ze is alleen gegaan. Zijn vader geeft al het geld uit aan zijn vrienden en drank. Jason krijgt niks, helemaal niks. Jij hebt je vader niet, maar je moeder staat altijd voor je klaar. Jullie leven niet in armoede maar hebben een normaal leven. Jullie komen geen geld tekort, of eten. Jason kwam alles tekort, hij was een buitenbeentje op school en deed alles voor geld, omdat hij het nooit had. Hij ging met gescheurde kleding naar school en kwam terug met bergen huiswerk, omdat hij VWO deed. Hij is een slimme jongen Ashley. Alleen kan hij niks met zijn leven, zonder geld, hij moet het doen met Floris. We zeggen altijd dat geld niet gelukkig maakt, maar in dit geval is dat wel zo. Hij heeft zijn studie niet kunnen afmaken doordat hij geen geld en tijd had!"

Ik kijk Melda aan en bijt op mijn wang. "Je hebt gelijk. Zoals altijd," zeg ik en leg mijn hoofd op haar schouder.