This Time It's Different

Hoofdstuk 34.

[Jason]

Samen met Ashley zit ik op de bank en heb ik wat thee gemaakt. Ashley heeft aardbeiensmaak en ik citroen. Onze vingers zitten verstrengeld en we kijken Spongebob.

"Hoe heb je die agenten geregeld?" vraagt ze.

Ik zucht en kijk haar aan. Ik kan haar vertrouwen.

"Dit mag ik je eigenlijk niet vertellen, maar. Ik zit bij de geheimen dienst, vandaar alle geheimen en het feit dat je niet vaak bij mij thuis was. We hebben Floris al lang op het oog, maar er was geen bewijs."

Ashley's mond valt op en even heb ik het idee, dat ze gaat flauwvallen. "Maar je hebt daar allemaal papieren voor nodig en je bent pas eenentwintig," zegt ze verbaasd en ik haal mijn schouders op.

"Vanaf mijn veertiende zit ik al bij de geheimen dienst van koninkrijk der Nederlanden," zeg ik en weer valt Ashley's mond open, alsof ze een sensor heeft.

"Maar jullie hadden geen geld en je was nog maar een kind? Zo'n opleiding is duur," murmelt ze verslagen en ik lach om haar domheid.

"Je krijgt pas uitbetaald als je delen van je missie hebt vervuld. Ik kreeg toen ook betaald, veel, maar ik kreeg ook wat van Floris. Daarvan betaalde mijn vader en ik de huur. Toen ik ouder werd en mijn vader drankproblemen kreeg, had ik geen behoeften meer om hem te zien en ging ik steeds vaker naar mijn opa of ging ik hier naar toe. Ik gaf mijn vader daardoor geen geld meer en zo liep hij achter met het huur. En over dat opleiding gebeuren, ze trekken altijd een paar honderd euro van mijn salaris af," leg ik uit. "Ze hadden een kind nodig bij de geheime dienst, omdat een volwassene en Floris niet samen gingen. Hij zou wantrouw hebben. En die kind was ik."

"Dus je hebt eigenlijk heel je tienerjaren aan je werk gegeven?"

"Eigenlijk wel, maar dat was het allemaal waard."

Ashley knikt en pakt mijn hand vast.

"Je hebt niet gelogen over dit, toch?" vraagt ze en je kan de onzekerheid in haar stem horen.

Ik weet wat ze bedoeld, ik ben een leugenaar, voor mijn werk. Privé en werk moet altijd gescheiden blijven, toch?

"Tuurlijk niet. Ik hou van je. Ook al ben je nog maar een kleutertje van zeventien."

Ze steekt haar tong uit en ik pak een sigaret uit mijn jaszak. "Vind je het erg?" vraag ik en meteen schud Ashley haar hoofd.

"Nee, maar poets straks wel je tanden."

Ik knik en steek mijn sigaret op. Ashley kijkt me vies aan wat me laat lachen.

"Het spijt me kleintje, maar ik mag kleintjes geen sigaretten geven," mompel ik en blaas wat rook uit.

"Ik wil het ook niet."

Weer trekt ze een vies gezicht wat er hilarisch uit ziet.

"We gaan zo slapen. Ik moet morgen weer naar school en heb een repetitie Frans en ik moet langs bij mama."

Ze staat op van de bank en komt terug met haar schooltas, wat gewoon een normale handtas is. Ze pakt een paar boeken erbij, dat lijkt op Frans.

"Een jongen die rookt en thee drinkt gaat echt niet samen," zegt ze als ze haar boeken open slaat en woordjes hardop zegt.

"Thee is lekker en sigaretten verminderen de stress, een goede combinatie."

Ze knikt en lees nu een paar zinnen voor. "Heb je echt niet geleerd of ben je wat aan het herhalen?"

"Heb echt niet geleerd."

Ik knik en pak haar Frans werkboek, waar haar woordjes in staan. Één voor één vraag ik haar alle woordjes en ze weet ze bijna allemaal, op een paar moeilijke na.

"Neem het nog een keer door, als je op school bent, dan komt het wel goed." Ze knikt en drukt een kus op mijn wang.

"Je moet je weer gaan scheren," mompelt ze en gaat met haar handen over mijn kin en wang heen.

"Ik ben lui," zeg ik als excuus en ze grijnst.

"Ik weet het je bent niet de enige."

Ze draait zich naar me toe, zodat haar gezicht op mijn schouder kan. "Denk je dat we elkaar hadden gevonden als je niet bij de geheime dienst zat?"

Ik schrik van die vraag en ga met mijn handen door Ashley's haar heen.

"Liefde komt altijd bij elkaar en soms heb je de makkelijke weg en soms niet. Dus ik denk het wel ja," antwoord ik haar vraag en zucht.

"Denk je dat Floris lang in de gevangenis moet?"

Doordat ze zoveel vragen stelt lijkt ze net een klein kind wat nergens van af weet en alles aan het ontdekken is.

"Waarschijnlijk wel. Hij had een maffia die niet erkend is, hij liet meisjes verdrachten tekenen, dealde in drugs en zo had je veel meer dingen."

"Hij gaat dus lang zitten."

Ik knik en neem een slok van mijn thee.

"Jason, ik denk dat het deze keer geen puber-liefde is, jij bent ook geen puber meer, maar goed."

Ik lach even om haar domheid en hoor dat ze zelf ook lacht.

"Het is anders deze keer."

"Omdat het echte liefde is," maak ik haar zin af.