This Time It's Different

Hoofdstuk 10.

Ik word wakker. In mijn eigen bed. "Huh, hoe ben ik hier terecht gekomen?", vraag ik hardop.

"Ik heb je naar huis meegenomen", zegt er ineens iemand. Jason, die met een ontbijtje mijn kamer binnenloopt. "Hoe wist je waar ik woon?", vraag ik nieuwsgierig. "Dat doet er nu niet toe. Je moet wat eten", zegt hij om  het onderwerp te veranderen.

Hij zet de schaal met het ontbijtje op mijn schoot en komt voor me zitten. Ik kijk hem aan. "Kom op, je moet wat eten", zegt hij. "Straks gebeurt er ook iets met jou en dat wil ik niet", gaat hij verder.

Ik glimlach. "Hij maakt zich zorgen over mij", denk ik in mezelf.

Ik begin te eten en zit al snel weer vol. Jason brengt de schaal terug naar de keuken en ik ga snel een douche nemen. Ik herinner in me tijdens het douchen dat het vandaag maandag is. "Ik moet weer naar school", zeg ik zuchtend.

Ik kom uit de douche en kleed me snel om en ga naar beneden. "Jason, we moeten naar school", zeg ik teleurstellend. "Nee dat hoeft niet. Ik heb ze al gebeld en heb alles al uitgeleg en ook gezegd dat ik bij je blijf. En ze vonden het nog goed ook. Wat me eigenlijk een beetje verrasde", vertelt hij in één keer. "Owh, dan stuur ik even een berichtje naar Melda dat ik niet kom", zeg ik terwijl ik mijn telefoon uit mijn broekzak haal. "Dat heb ik ookal gedaan", zegt hij lachend.

"Wat heb je dan nog niet gedaan toen ik sliep?", vraag ik lachend. "Dit",zegt hij en komt naar me toe en geeft me een snelle kus op de mond. "Hiihihi", zeg ik ineens. Jason lacht me uit. "Lach me niet uit", zeg ik terwijl ik hem een  duw tegen zijn schouder geef. "Sorry hoor baby'tje", zegt hij om me te plagen.

"Noem me nooit meer zo. Ik word volgende  week zeventien oké", zeg ik met de nadruk op zeventien. "Oh dus het is bijna je verjaardag? Hhmm", zegt hij heel geheimzinnig. "Jup", zeg ik kortaf.

Ik loop naar de bank om tv te kijken, maar de bel gaat. "Ik ga wel", zeg ik snel en ga naar de deur.

Ik doe de deur open. Er staat een man met een mand in zijn hand. "Bent u Ashley Beekhuizen?" "Ja dat ben ik." "Dit is voor u van Melda Keskin en haar familie", zegt de man en overhandigt de mand aan mij. Ik bedank de man en doe de deur weer dicht.

"Wie was het?", vraagt Jason van achteren. Ik draai me om en Jason ziet de mand in mijn hand. "Van wie is het?", vraagt hij geïnteresseerd. "Van Melda en haar familie", zeg ik en kijk of er een kaartje bij zit. Ik vind het kaartje en lees wat er staat.

Ashley, we vinden het allemaal vreselijk wat er is gebeurd. Maar maak je geen zorgen alles komt goed met de tijd. We bidden allemaal voor je moeder. We hopen dat ze snel weer de oude wordt. Hou je sterk.

Veel liefs,
De familie Keskin.

Ik word er helemaal blij van. Melda's familie is net als mijn tweede familie. Ze zijn een van de aardigste mensen die ik ken.

Jason komt naar me toe. "Wat staat er op het kaartje?", vraagt hij nieuwsgierig. Ik geef het kaartje aan hem en hij leest wat er staat. "Wat een aardige mensen", zegt hij als hij klaar is met lezen. "Ja dat klopt", zeg ik terwijl ik mijn telefoon pak om Melda een berichtje te sturen.

Meldaa!! Dankjewel voor het mandje. En ook je familie. Het hoefde echt niet. Doe ze de groeten voor me. XoXo.

Ik krijg gelijk een antwoord terug.

Geen dank!! Jawel, het hoefde wel. Daar zijn we toch vriendinnen voor. Zal ik doen. O en ik kom vandaag na school nog langs bij het ziekenhuis. XX

Ik stuur nog even snel iets terug. En ga weer naar de woonkamer. Ik open de mand en pak eens stukje chocolade en geef ook een stukje aan Jason.

Hij komt dicht tegen me aanstaan en geeft me een kus op de voorhoofd. Ik voel meteen rillingen door mijn lichaam.

Ik kijk op en kijk hem in zijn ogen aan. In zijn mooie bruine ogen waar ik uren naar kan kijken. Onze hoofden komen dichterbij. Onze lippen staan één centimeter van elkaar af. Uiteindelijk geef ik het op en druk mijn lippen op de zijne. Hij zoent me zachtjes terug.

Na een tijdje trek ik terug. Hij kijkt me teleurgesteld aan. "Waarom stop je?", vraagt hij als een kleine baby. "Dit is genoeg voor deze keer."

"Dus de volgende keer wordt het langer?", vraagt hij met een sneaky lachje. "Misschien", zeg ik en loop weg.

..........

Alweer de tiende hoofdstuk!! Gaat snel...
Ik probeer zoveel mogelijk als ik kan te schrijven. Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten. Als jullie tips of ideeën hebben, reageer even hieronder of stuur me een berichtje.

Lots of love,

Melda