This Time It's Different

Hoofdstuk 13.

Ik word wakker van het stukje licht die door die gordijnen heen schijnt. Ik ga gelijk mijn bed uit en loop naar beneden om te kijken of Jason al wakker is. "Jason?", vraag ik en ik krijg geen antwoord terug. Ik kijk even in de keuken en zie een briefje op de tafel liggen.

Ik ben even boodschappen aan het doen. Er was niets in huis. XX Jason

"Thanks Jason", zeg ik alsof hij er bij is. Ik moet echt stoppen met tegen mezelf te praten. Ik lijk wel op een gek.

Ik loop de woonkamer weer binnen en ga even wat televisie kijken tot Jason terugkomt. Ik zapp wat door de programma's heen en zie dat Catfish weer op is. Ik heb jullie al verteld wat ik ervan vind. Ik kijk er even naar en dan gaat de bel alweer. Ik ren naar de deur en had verwacht dat het Jason was, maar het Melda.

"Melda? Wat doe jij hier? Je moet toch op school?" vraag ik allemaal achter elkaar. "Mag ik niet naar binnen?", vraagt ze en negeert alles wat ik vroeg. "Ja tuurlijk. Kom binnen", zeg ik en doe de deur verder open zodat ze binnen kan komen. "Maar moet je niet op school zijn? Heb je gespijbeld?" "Nee natuurlijk niet gek. Heb ik ooit gespijbeld? We hebben uitval dus ik dacht ik kom even langs, maar het lijkt erop dat je er niet echt blij mee bent", zegt ze teleurgesteld. "Tuurlijk ben ik blij dat je er bent gek. Ik was gewoon even verbaasd", zeg ik schuldig. "Top", zegt ze meteen. Dat is een typisch dingetje van ons.

"En waar is mijn lieve schoonbroer heen?", vraagt ze met sneaky lachje en loopt naar de woonkamer en neemt plaats op de bank. "Jij he", zucht ik en loop ook naar de bank en neem naast. "Hij is boodschappen gaan doen." "Hmm, jullie lijken net een getrouwd stel. Schattig wel", zegt ze. "Wat praat je nou? We zijn geen stel", zeg ik. "Jullie zijn nog geen stel", zegt ze met een nadruk op "nog".

We praten verder over andere dingen en dan gaat de bel weer. "Ik kom al", roep ik en loop weer naar de deur. Ik doe de deur open en dit keer staat Jason wel voor de deuropening. Hij loopt naar binnen en ik help hem en breng een deel van de spullen naar de keuken. We lopen samen naar de woonkamer. "Hey Melda", groet hij haar. "Hello schoonbroer", zegt ze expres. Ik kan haar wel vermoorden op dit moment. En Jason die lacht er alleen maar om. Ik kijk haar met een dode blik aan. Ze merkt het meteen op. "Het spijt me", zegt ze zonder geluid zodat Jason het niet hoort.

"Ik ga maar eens", zegt ze en staat op. Jason en ik staan ook en lopen samen achter haar aan naar de deur toe. We geven beide haar nog snel een knuffel en dan gaat ze weg.

"Ik heb honger!" schreeuw ik door het hele huis. "Jezus, nog harder", reageert Jason. "Ik heb honger!", schreeuw ik weer maar dit keer nog harder. "Kappen!", zegt hij een beetje boos. "Oké zeurpiet. Kom we gaan ontbijt maken. Ik sterf bijna."

- 13:15

"Ashley, maak je klaar. We gaan zo weg", roept hij vanaf de woonkamer. "Waar naartoe?", vraag ik nieuwsgierig. "Dat zie je wel als we er zijn. Maak je nou klaar anders neem ik je zo mee", roept hij weer. "Oké dan. Ik ga al", zeg ik zuchtend."Goedzo." "Doe niet alsof ik een baby", zeg ik en loop de woonkamer binnen. "Maar je bent toch mijn baby", vraagt hij met een lachje. "Ik ben niemands baby", zeg ik en loop naar mijn kamer.

Ik pak een zwarte high-waisted broek met gaten erin met een zwarte croptop en daarover heen een groene bomber jacket. Als schoenen doe ik mijn Adidas Superstars aan. Mijn haar doe ik in een strakke staart. Ik kijk nog even in de spiegel voordat ik weer naar beneden ga. (zie foto.)

"Ik ben klaar!", roep ik naar Jason. "Mooi, dan kunnen we gaan", zegt hij en kijkt me even aan. Ik kijk ook even naar hem. "We hebben bijna hetzelfde aan", zeggen we allebei tegelijk. Ik lach om ons. We hebben alles hetzelfde behalve dat hij geen gaten in zijn broek heeft en gewoon een normaal zwart shirt. "Eh, oké dit is eng, maar kom anders zijn we te laat", zegt hij en trekt me mee. We gaan naar buiten en ik zie een auto voor de stoep staan. "Gaan we met de auto? Heb jij je rijbewijs al?", vraag ik verward. "Ja en ja", zegt hij snel. "En dit heb je me niet verteld omdat?" "Je hebt het nooit gevraagd", zeg hij lachend.

We lopen naar de auto en hij houdt de deur voor me vast. "Hmm, gentleman hoor", zeg ik verrast. "Altijd al geweest", zegt hij met een knipoog. Hij gaat naar zijn eigen kant en stapt in. Hij start de auto en begint te rijden.

"Je gaat me nog steeds niet vertellen waar we naartoe gaan he?", vraag ik wanhopig na een tijdje. "Je gaat het zo zien", zegt hij met zijn ogen nog steeds op de weg. "Dat zeg je nu al voor de zoveelste keer. Hoe lang moeten we nog?", vraag ik door. "Je hebt wel veel vragen he?" "Als jij nou niet zo geheimzinnig doet", zeg ik. "We zijn er over vijf minuten en dan worden al je vragen beantwoord, zo goed?", zegt hij met een zucht.

"Sorry", zeg ik. "Voor wat?", vraagt hij en kijkt even naar me. "Voor dat ik zoveel zeur", zeg ik met mijn hoofd naar het raam toe. "Geeft niet, jij bent de enige die zoveel mag zeuren", zegt hij en legt een hand op mijn been. Ik lach naar hem en ik houd zijn hand.

"We zijn er", roept Jason. "Yes eindelijk", roep ikterug. Jason stapt uit de auto en ik volg hem. We lopen een stukje door en komen bij een bosachtig plek. "Doe deze blinddoek om en doe hem niet af totdat ik het zeg", zegt hij en maakt me een beetje bang. "Jason je maakt me bang." "Je hoeft nergens bang voor te zijn. Ik wil gewoon dat het een verrassing wordt", legt hij uit.

We lopen nog een groot stuk door totdat Jason stopt met lopen. "Zijn we er eindelijk?", vraag ik nieuwsgierig. "Yep doe je blinddoek maar af", zegt hij en ik doe hem af.

"Omg. Jason..."

.........

Cliffhanger again... Een lang hoofdstuk voor jullie. Ik denk dat ik nog twee of drie hoofdstukken ga uploaden en dan elke week één of twee hoofdstukken, want ik moet me ook focussen op school. Ik zeg het alvast. Je weet maar nooit. Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten. Als jullie tips of ideeën hebben, reageer dan even hieronder of stuur me een berichtje. Verbeteren mag altijd!

Lots of love,

Melda