This Time It's Different

Hoofdstuk 24.

[Jason]

Ik loop de verlaten keet in en zie een paar meisjes op de bank zitten, met een fles drank. Ik glimlach naar ze en loop door naar Floris' kantoor.

Ik vertraag mijn passen en neem nog een keer door wat ik tegen hem ga zeggen. Ik zie twee bewakers voor zijn kantoordeur staan en knik even. We moeten knikken in een bepaald ritme als we een afspraak met Flors hebben.

"Antonio," zegt Floris met een grijns en legt zijn pen neer. "Hoe gaat het met mijn nieuwe boekhoudster?"

Ik slik en ga zitten op een stoel recht voor hem. "Het gaat slecht met haar." Ik sla mijn ogen neer en hoor Floris lachen.

"Je liegt!"

Meteen kijk ik weer naar hem en zie dat zijn ogen vuur spuwen. Hij haalt onregelmatig adem en klikt met zijn pen. "Hoe gaat het met haar?!" Weer schreeuwt hij.

Even heb ik de neiging om weg te lopen, maar ik weet dat dat dan het einde van mijn leven kan betekenen.

"Ik weet het niet," mompel ik.

"Je weet het niet?"

Ik knik en druk met mijn nagels in mijn been, om de spanning te vergeten.

"Ik wil haar over vier weken voor me zelf hebben. Vier weken, dertig dagen en één maand. Ga aan het werk Jason, nu!" Zijn stem is dreigend. Ik weet wat hij andere heeft aangedaan, die niet hebben gedaan wat hij vroeg.

"Ik zal het doen, Floor."

Ik knik even naar hem en sta op. Een schuldgevoel borrelt in mijn buik en ik versnel mijn pas. Ik moet Ashley zien, nu.

**

"Ashley!" Ik bonk op haar voordeur, in de hoop dat ze open doet. "Ashley!"

Ik kijk hopeloos om me heen en zie haar buurvrouw buiten staan. "Mevrouw," zeg ik en ren naar haar voortuin toe. Ze kijkt op en glimlacht.

"Ashley is net vertrokken met een jongen, Bryan heet hij volgens mij." Ik knik en pak mijn autosleutels steviger vast.

"Bedankt."

Snel ren ik naar mijn auto en trap op het gas. Ik pak de brief van het ziekenhuis uit mijn dashboard en lees het nog een keer door. Vandaag word Ashley's moeder nog een keer geopereerd aan haar hart. Volgende week word ze naar een revalidatiecentrum gebracht en na drie maanden kan ze naar huis.

Ik parkeer mijn auto voor het ziekenhuis en ren als een gek naar binnen. Weer roepen er receptioniste naar me, maar ik negeer het.

Als ik bij de juiste afdeling aankom zie ik Ashley zitten. Naast haar zit Melda en een jongen die ik nog nooit heb gezien.

Mijn kleding heeft ze ingewisseld, voor d'r eigen en ik glimlach. Met lood in mijn schoenen duw ik de deur open en knik naar Melda.

"Ash!"

[Ashley]

"Kan je voor één seconde je mond houden!"

Ik knik naar Jason en zie dat hij knikt, een knik van opluchting. Hij ziet er slecht uit. Zijn haren zitten warrig, niet strak als altijd. Onder zijn ogen zitten grote wallen, die een zwart randje hebben. Zijn ogen hebben een grauwe kleur en er is geen glinster in te vinden. Op zijn kin en kaaklijk zitten stopels, die je bij hem nooit ziet. Zijn kleding bestaat uit een simpele jeans met een shirt, waarop een gele vlek zit.

"Ik heb je de waarheid verteld. Ik hou van je, echt. Ik heb over veel dingen gelogen. Maar niet over wat ik voel." Zijn stem is zacht, alsof je een klein kind hoort praten.

Ik leg mijn hoofd in mijn handen en hoor Melda zuchten. Ze wrijft met haar hand over mijn rug heen en ik bijt op mijn lip.

"Ik kan je niet meer vertrouwen Jason. Ik weet niet hoe ik je weer kan vertrouwen. Je hebt gelogen, niet over een klein ding," zeg ik en ik zie dat hij zijn ogen neerslaat.

Aan de ene kant vind ik het zielig. Hij heeft zijn moeite gedaan, maar straks is dit een stomme plan van hem en Floris.

"Ik denk dat ik dan maar weer ga. Geef je moeder een kus van me en wens haar beterschap."

Ik knik en zie Melda hoofdschuddend naar me kijken. Jason staat op en ik kijk naar zijn bewegingen. Allemaal zo soepel, alsof het hem geen energie kost.

"Bel me als je klaar bent voor een conversatie, ik zal op je wachten. Ik hou van je." Zuchtend loopt hij weg en ik kijk hem na.

"Ik hou ook van jou Jason, ik hou ook van jou," fluister ik zacht en de tranen prikken achter me ogen.

"Ash, waarom laat je dit gebeuren?" Melda kijkt me aan en ik voel een traan over mijn wang glijden.

Melda's vriend, Bryan, is inmiddels naar huis gegaan, omdat hij een familie probleem had.

Ik haal mijn schouders op naar Melda en zak in elkaar, op haar schoot. Ik adem met schokken en er vloeien tranen naar beneden, op Melda's broek.

"Stil, meid. Het komt goed," stelt Melda me gerust.

Ik kom weer overeind en zie dat ze me medelevend aankijkt. "Stil, Ash. Het komt goed. Echt." Ik knik en veeg mijn tranen weg.

Mijn vingers blijven hangen bij mijn lippen en ik voel een straaltje bloed, naar beneden vloeien.

"Naar de OK nu!" Ik schrik op van de felle stem en zie dat mijn moeder met snelle vaart naar de lift wordt gebracht.

"Mama!" schreeuw ik en ren erop af.

"Je kan niet mee. Blijf hier zitten, over een paar uur zal ze klaar zijn."

Een zuster duwt me weg en ik kijk mijn moeder na. Haar haren liggen verspreid over de kussen en de slangen zitten nog steeds verbonden aan haar lichaam. Ik draai me om met braakneigingen en val in de armen van Melda.

"Wanneer is het nu eindelijk klaar?"