This Time It's Different

Hoofdstuk 12.

We zoenen terwijl Jason op me ligt. Hij gaat met zijn hand naar mijn shirt en zoekt naar de opening van mijn beha. Ik houd hem meteen tegen.

"Sorry, het spijt me. Ik ging te snel", zegt hij spijtig. "Het is niet jouw schuld. Ik ben er nu nog even niet klaar voor, door al dat gedoe in mijn verleden", zeg ik.

"Je hebt het altijd over je verleden. Wat is er precies gebeurd?", vraagt hij nieuwsgierig. Ik kijk naar beneden en voel dat er tranen opkomen. "Hey hey, als je het niet wilt, hoeft het ook niet", zegt hij terwijl hij mijn hoofd op zijn borstkas legt.

Ik blijf zo zitten zonder een woord te zeggen. "Ik wil het er nu nog niet overhebben", zeg ik dan uiteindelijk. "Dat is helemaal prima", zegt Jason en geeft een kus op de wang. Ik lach naar hem. "Kom we gaan iets te eten maken. Ik sterf van de honger", zeg ik terwijl ik richting de keuken loop. "Vreetzak", zegt hij lachend. "Wat noemde je me nou?", vraag ik alsof ik het niet heb gehoord. "Niks hoor", zegt hij schuldig.

- 19:30

We hebben al gegeten en zitten op de bank een film te kijken. Horror. Ik haat horror. Ik ga wat dichter tegen Jason aan zitten. "Is Ashley misschien een beetje bang geworden?", vraagt hij met een gemeen lachje. "Nee!", roep ik. "Mag ik niet gewoon dichtbij je zitten?", zeg ik alsof ik niet bang ben. "Tuurlijk mag dat. Altijd." Ik lach en kijk de film verder af.

De film is afgelopen en ik verveel me eigenlijk wel nog steeds. "Jason, ik heb een idee", zeg ik enthousiast. "En dat is?", vraagt hij geïnteresseerd. "We gaan elkaar om de beurt een vraag stellen en eerlijk beantwoorden en zo kunnen we elkaar beter leren kennen", vertel ik. "Oke als je dat wilt dan doe we dat", zegt hij met een glimlach op zijn gezicht.

"Oke ik begin wel", stel ik voor. "Heb je weleens gerookt?", begin ik met een simpele vraag. "Ja één keer. Maar daarna nooit meer", geeft hij eerlijk een antwoord. "Nu ik", begint hij. "Heb je gevoelens voor me?", vraagt hij met een beetje schaamte. "Ja", floept er ineens uit mijn mond. Ik kijk beschaamd naar beneden.

"Oh oh", zeg ik zo zacht mogelijk. Maar nee. Jason heeft het gehoord. "Waarom oh oh? Heb je liever geen gevoelens voor me?", vraagt hij betreurd. "Nee, nee, nee niet daarom", probeer ik het goed te maken. "Ik had gewoon liever dat je het nog niet wist. En vraag me niet waarom ik dat wilde, want dat weet ik zelf ook nog niet", leg ik verder uit. Hij lacht.

"Wat is er?", vraag ik. "Niks. Je bent gewoon mooi als je verward bent", zegt hij. "Dus normaal gesproken niet?", vraag ik alsof ik ben beledigd. "Nee, natuurlijk niet", zegt hij en ik kijk hem betreurd aan. "Ik bedoel natuurlijk ben je wel mooi", zegt hij snel. "Je bent mooier dan iedereen." Ik kijk naar beneden. "Waarom begin je te blozen?", vraagt hij. "Nou gewoon, er is nog nooit een jongen in me leven geweest die deze woorden tegen me heeft gezegd", leg ik uit. "En nu jij dit allemaal tegen me zegt, voelt het allemaal zo raar", ga ik verder. "Het is niet raar, het is de waarheid. Je bent het mooiste, prachtigste en nog belangrijker, het sterkste meisje die ik ken", vertelt hij heel lief en rustig. "Twijfel nooit meer aan jezelf, oké?" "Oke", zeg ik met een lach op mijn gezicht. "Mooizo", zegt hij tevreden.

We gaan nog even verder met vragen stellen en na een tijdje begint het saai te worden. "Kunnen we stoppen?", vraag ik dan uiteindelijk toch. "Ik dacht dat je nooit zou vragen. Thank God", schreeuwt hij bijna in mijn oor. "Schreeuw niet zo man", zeg ik geïrriteerd. "Nou sorry hoor, maar het werd gewoon heel saai", zegt hij. "Je kon het toch gewoon eerder zeggen, sukkel", zeg ik lachend. "Ik wilde je niet kwetsen", zegt hij. "Ja ja zeker", zeg ik maar.

Ik loop naar de keuken om iets te drinken te pakken. "Jason, wil je iets te drinken?", roep ik. "Nee dankje", roept hij terug. "Oke dan niet", zeg ik fluisterend.

Ik voel twee armen of me middel heen. "Godver Jason doe dat nooit meer. Ik schrok me dood", schreeuw ik. "Sorry, ik wilde je niet laten schrikken", zegt hij lachend. "Lach me niet uit", zeg ik terwijl ik hem een zachte klap op zijn gezicht geef.

"Wat heb je nou net gedaan?", zegt hij verbaasd. "Ik gaf je een klap", zeg ik serieus en begin weg te rennen. Hij komt gelijk achter me aan. En binnen een paar seconden heeft hij me al vast gepakt. "Dat had je beter niet kunnen doen mevrouwtje", zegt hij met een serieus gezicht. "En waarom niet meneertje? Wat ga je doen? Terug slaan? Mag niet hè. Hehehhe", plaag ik hem. "Dit mag wel", zegt hij en begint me te kietelen. "O nee nee. N-niet d-doen", zeg ik half lachend. "Stoooppp!!! J-j-jasoon!! Alsjeblieft. Ik kan niet meer." "Zeg dat je het nooit meer gaat doen en je heel erg veel van me houdt", vertelt hij. "Never nooit dat ik dat ga zeggen", protesteer ik. "O echt niet. Oké dan ga ik door", zegt hij en gaat weer verder. "W-waarom doe je me dit aan? Oke oke. Ik ga het nooit meer doen", zeg ik uiteindelijk. "En?", zegt hij met dat stomme lachje van hem. "Moet ik dat nou echt zeggen?", vraag ik. Hij knikt en ik zucht. "Best. En ik houd heel erg veel van je. Nou goed", zeg ik uitgeput. "Helemaal prima", zegt hij knikkend.

Hij gaat van me af. En ik zucht. "Omg mijn buik", zeg ik vermoeid. "Dat krijg je ervan als je mij een klap geeft", zegt hij lachend. "Haha heel grappig", zeg ik sarcastisch.

"Ik ben moe door jou. Dus ik ga slapen. En als straf mag jij op de bank slapen", zeg ik terwijl ik richting de trap loop. "Dat deed ik toch al", zegt hij verward. "Daar zou vandaag een verandering in komen, maar jammer genoeg niet meer. Slaaplekker", zeg ik met een gemeen lachje. "Nou ja zeg, alleen omdat ik je ging kietelen", zegt hij teleurgesteld. "Ja alleen daarom. Dag Jason", zeg ik kortaf en loop naar mijn kamer.

Ik doe mijn pyjama aan en ga mijn bed in. Ik krijg nog een berichtje binnen. "Ugh wie stuurt zo laat nog iets", zeg ik geïrriteerd. Het is Jason. "Waarom stuurt hij mij nou een berichtje?"

Slaaplekker Beautiful <3

Ik word er meteen blij van. Ik geef geen antwoord terug en doe mijn telefoon weg. Ik doe mijn ogen dicht en denk aan Jason. Na een paar minuten val ik al in slaap.

........

Nog een hoofdstuk! :) Ik probeer zoveel mogelijk te schrijven nu het nog kan. Maar alvast sorry voor als ik niks upload, want school gaat weer beginnen. Ik hoop dat jullie ervan hebben genoten. Als jullie tips of ideeën hebben, reageer hieronder even of stuur me een berichtje. En verbeteren mag altijd :)

Lots of love,

Melda