DOLMUŞ | bxb

41

20.04.21

Alper

Birbirini tanımanın en güzel yollarından birinin aynı evde yaşamak olduğunu düşünen çiftler, evlilik öncesi deneme süresi olarak aynı evde yaşayabilip yaşayamadıklarını test ederlerdi. Bizim evlilik gibi bir durumumuz olmadığı için tamamen birbirimizle daha çok vakit geçirme ve hayatlarımızı birbirine harmanlama isteğinden ibaretti. Birlikte yaşarken bir ilişki sürdürmenin, normalde ilişkiyi ayrı evlerde sürdürmekten farklı olduğunu tahmin edebiliyordum. Özellikle benim gibi sürekli kendine özel alan yaratma isteği olan, tüm gün odasında tek başında oturmaya alışık bir insan için nasıl bir tecrübe olacağını merak etmiyor değildim. Evrenle beraber kaldığımız bir sürü gece elbette ki olmuştu ama şu an tamamen beraber yaşayacak olmayı umarım becerebilirdik. Yıllardır en yakın arkadaşım olan Mustafa'yla aramızdan su sızmadığı halde kısa bir süre onun evinde kaldığımda bile ne kadar kavga ettiğimizi gözlemlemiştim. O yüzden biraz tedirginlik yaşıyordum.

Haberleri duyan arkadaşlarımız, bu anı kutlama bahanesiyle gırgır şamata amaçlı bize geleceklerini söylediği için çay demliyordum; Evren ise salondaki dağınıklıkları toplamakla meşguldü. Mustafalarla konuştuğumuz gibi anında Atlas'a da haber verme gereği duymuştuk çünkü onu da artık bizden biri olarak görüyorduk. Kapı zilini duyduğumda "Açıyorum." diye bağırarak kapıya koşan sevgilimin arkasından misafirlerimizi karşılamak için mutfaktan çıktım.

"Hoş geldiniz efendim. Buyrun."

Hepsinin aynı anda geldiğini görünce kapının kenarından çekilip geçmeleri için yer açtım. Ellerindeki poşetleri alıp karıştırmaya başladığımızda "Bunlar ne?" soruma "Tatlı bir şeyler aldık." cevabını aldım. Normalde onlardan bir poşet birayla gelme gibi bir durum bekliyordum ama demek ki kimsede içmek için bir heves yoktu bu akşam.

L koltuğumuz 6 kişinin oturması için yeterince büyük olmadığından 2 kişi yerdeki minderlere oturmak durumunda kalacaktı. Ev sahibi görevi gereğiyle oraya oturmayı teklif edecekken çoktan Batu ile Mustafa'nın halinden memnun bir şekilde minderlere yerleştiğini gördüm.

"Ne yapıyorsunuz lan görüşmeyeli?" Batu, ayaklarını uzatarak yere doğru iyice yayıldı.

"1 hafta falan oldu zaten oğlum. Ne yapalım aynı." diyen Evren de ayakta dikilmeyi bırakıp yanıma oturduğunda koltuğun üzerine ayaklarını çıkartıp bağdaş kurdu.

"Aa Mustafa ve Atlas, siz bugün ilk defa görüştünüz değil mi?" diye sordum. İkisi daha önce bir türlü denk gelememişti çünkü.

"Evet, evet. Bugün tanışabildik ancak."

"Batu, Alper de bana taşındı işte bu arada." Evren, koluma yaslanıp Batu'ya karşı kışkırtıcı bir şekilde konuştuğunda Batu'dan bir orta parmak kazanmıştı.

"Her gün Alper bana taşındı diye mesaj atıyor bu deli imdat ya. Camı açıp Alper bana taşındı diye de bağırsana."

"Tamam." deyip arkamızdaki camı açmaya çalışan sevgilimi belinden yakaladığım gibi koltuğa düşürdüm.

"Lan yapmasana."

"Lan ne lan? Babanın oğlu mu var burada?" dediğinde herkes kahkaha atmaya başlamıştı. Ben de hafifçe kafasına vurup kolumun altına sıkıştırdım.

"Aradığım ilişki yemin ederim ya." Atlas bizi izlerken yüzünde gerçekten eğlenen bir ifade vardı.

"Bu arada Batu bu kadar kuduruyorsan sen de taşın kardeşim."

"Benim anamlar hayatta izin vermez bilmez misin be Atlas. Daha 20 yaşında bir bebeyim biliyorsunuz ki. Hem zaten bizim ailelerimiz de hiçbir şey bilmiyor hala."