BANA BİR MASAL ANLAT

EPISODE 6

selam :^

Bölümü dün atacaktım, fakat çok üşengeç olduğum için bugüne kaldı artık.

İyi okumalar <3

medya: son feci bisiklet - uyku

•••

Sıkıntılı nefesler alıp verirken, yanımdaki Atalay, elimi ellerinin arasına aldı ve hafifçe sıktı. Gözlerimin içine bakarak gözlerini kapatıp açtı. Bunun ne demek olduğunu biliyordum. Onu umursama, onun dediklerine takılma demeye çalışıyordu.

Atalay'ın ne kadar samimi ve ne kadar iyi bir insan olduğuna bir kez daha emin olmuştum.

Herkes gerçekleri öğrendiğinde beni kabul edecek ilk kişi belli olmuştu.

•••

Yaklaşık yarım saat geçtikten sonra Orhan, Kıvanç ve sarı saçlı, genç bir çocuk daha gelmişti.

Onlar oturmuş işlerden ve boş şeylerden konuşurken, ben de Uraz'ın emriyle elimdeki tepsi ile masanın kenarında durmuş bekliyordum.

"Yemek bitti. Buraları taşımaya başlayabilirsin. Taşıdıktan sonra da kahveleri getir." Beyefendi de emir vermeye baya alışmıştı!

"Tabii." Diyerek masadakileri hızlı bir şekilde toplamaya başladım. Zaten dakikalardır ayaktaydım, gece bacaklarımın ağrısından uyuyamayacaktım.

Masayı toplamayı bitirip kahveyi getirdiğimde onlar hâlâ sohbet ediyorlardı. Ben de 'fırsattan yararlanayım bari' diyerek içeri geri dönmüştüm.

İçeride kimse yoktu. Sadece Suzan vardı, o da mutfaktaydı, derken mutfağın kapısından Suzan'ın sesi duyuldu.

"Buraya gel." Evin havasından olacak ki, herkes bana emir veriyordu.

Mutfağın kapısına doğru yaklaştım.

"Odan ikinci katta, koridorun solundaki oda. Git, oraya yerleş. Şu eşyalarını da buradan al. Kimse bunları görmek zorunda değil." Mutfak sandalyesinin üzerindeki çantamı ve ceketimi kastetmişti.

Ona cevap verme gereği bile duymayarak çantamı omzuma astım ve üst kata çıkmaya başladım.

Odayı bulduğumda kapısını açtım ve içeriyi süzerek kapıyı kapattım.

Küçük bir odaydı. Tam karşımda tek kişilik yatak, onun yanında beyaz bir komidin, sol tarafta ise küçük bir dolap vardı.

Çantamı dolabın hemen önüne, yere bıraktıktan sonra yatağa geçtim ve sırtüstü uzandım.

Düşünmeye başladım.

Hayatım nereden bu noktaya gelmişti?

Aklıma gelen şeyle yattığım yerden doğruldum ve komidinin üzerindeki telefonumu elime aldım.

Buraya gelmeden önce, fazla zamanım olmadığı için Onur'a, Özer amcaya her şeyi anlatmasını söylemiştim.

Onu aramalıydım.