BANA BİR MASAL ANLAT

EPISODE 1

Merhaba

Arkadaşlar, bu benim yazmaya başladığım ilk kurgum. Bazı mantık hataları olabilir. Rahatsız olsanız bile yeterince takmamaya çalışın lütfen, keyifli okumalar.

VE BİR DE BOOOOL BOL YORUM YAPIIIINNNNNNNN 💖

Şuraya başlama tarihinizi alayım.

●

Hayatta bazen, mutlu olmak en önemli şeymiş gibi gelirdi.

Sürekli gülmek, kahkahalar atmak.

Aslında doğruydu.

Peki bizi mutlu eden şeyleri nasıl bulacaktık?

Neyi sevdiğimizi, neyin bizi sonsuza dek mutlu edeceğini nereden bilecektik?

Ben söyleyeyim; bilmeyecektik.

Yaşayacaktık ve görecektik.

Anı yaşayacaktık ve görecektik.

Telefonumdan yükselen bildirim sesleriyle daldığım derin uykudan homurdanarak uyandım.

Bildirimler kesilmiş, şimdi de telefonun zil sesi çalıyordu.

Birden aklıma annemin gelmesiyle hızla doğruldum. Muhtemelen dün gece yine çok geç gelmişti ve bolca uykuya ihtiyacı vardı.

Ama benim aptal telefonumdaki aptal bildirim sesleri onu uyandırabilirdi.

Telefonu sessize alıp mesajlara girdim.

Onur tam iki yüz tane mesaj atmış, yirmi sekiz kez de aramıştı.

Kaşlarım hayretle yukarı kalkarken hızla okumaya başladım.

Neredesin kızım sen?

Bugün okulun ilk günü.

Geri zekalı kalk artık.

Sabahtan beri neredeyse beş yüz kez aradım seni, hadi artık.

Hoca seni soruyor, mal. Kış uykusuna mı yattın anlamadım ki.

Bir kez daha arayacağım, eğer şimdi de açmazsan gelip evinizi basarım.

Ve bunun gibi birçok mesaj vardı.

Hafifçe gülümseyip parmaklarımı klavyede gezdirdim.

Pardon, duymamışım, tahmin ettiğin üzere uyuyordum. Dün gece çok yorulmuşum. Hemen hazırlanıp çıkacağım, beni idare et.

Onayladığında hızla yataktan doğruldum ve banyoya girdim. İşlerimi hallettikten sonra, dün gece ütüleyip güzelce astığım formalarımı giyinmeye başladım.

İş için dolabımdan rahat kıyafetleri de çantama koyduktan sonra masanın üzerindeki parayı aldım. Oradayken okul formalarıyla dolaşıp iş yapmak rahatsız ediciydi.