BANA BİR MASAL ANLAT

EPISODE 15

selam bebişler
nasılsınız?

çabuk olsun diye büyük ihtimal düzenleyemeyeceğim, yazım yanlışı görürseniz işaret bırakın 💞

sonradan eklenmiştir: bildirim gitmeyenler için bir kez daha güncelledim, bölüm yarın gelecek <3.

medya: Atalay.

bölüm şarkısı: daddy issues remix

iyi okumalarr

•

"Durun!"

Sessizlik.

Hiç kimse hiçbir şey söylemiyor.

Herkes sessizce durmuş ve içindeki acıları yaşıyor.

Ben aklımda sürekli sorular olan bir insanım. Kendimi hep sorgularım. Yanlışlarım olduğunda içim içimi yer, duramam.

Fakat şimdi ne söyleyeceğimi bile bilmiyorum.

Ne aklımda bir soru var ne de dilimde sözcükler.

"Baba?" Diye şaşkınca soran Uraz'a bile dönmedim yüzümü.

Sadece önüme baktım.

Filiz'in gözlerinin içine.

Karşımda arabaya yaslanmıştı. Arkamda bir yere bakıyordu. Gözleri dehşetle açılmıştı. Şaşırdığı şey neydi biliyordum.

Çünkü arkamızda bize seslenen adam Orhan'dı.

Filiz'in alayla parlayan gözleri artık eskisi gibi değildi. Aksine, gözleri hüzün doluydu.

Ah, nefret ediyorum deyip aldattığı birine karşı hâlâ duyguları yoktu, değil mi?

Filiz. Filiz...

Ne kadar yabancıydı bana bu isim. Yıllarca anne demiştim ona. Çünkü onu gerçekten sevmiştim. Bana ne kadar zarar verirse versin, ben küçük kalbimle ona gerçek değeri vermiştim.

Ama o benim değerimin değerini bilememişti.

Sorun değildi. Zamanla geçerdi.

"Memur bey, büyük bir yanlış anlaşılma olmuş. Bize Filiz hanımla beş dakika konuşmamız için zaman verin, lütfen." Dedi beni bir kez daha şaşırtan Orhan.

Oysa buraya gelip kim olduğumu söylediğim zaman gözleri bana karşı gayet hoşnutsuz bakıyordu.

Filiz'in gözlerine daha fazla bakmayıp başımı arkaya çevirdim.

Orhan üzerindeki siyah takım elbisesi ile yaşından çok daha genç gözüküyordu. Karakterinin aksine ben onun masum durduğunu düşünüyordum. Yeşilimsi gözleri onun korkunç görünmesine engel olan tek şeydi. Ama dış görünüşü ne kadar masumsa, içi de o kadar kötüydü.

Oğulları onun etrafındayken güçlü duruyordu.

Benim dışımda herkes ona şaşkınca bakarken, ben bir tepki gösteremiyordum. Sanki gözlerim boş bakmaya ayarlanmış gibiydi.