BANA BİR MASAL ANLAT

EPISODE 8

selamlaaar,

bugün iğrenç bir gün çünkü yine hiçbir şey yapmadım ve yine çok yorgunum.

neys,
gelelim diğer küçük duyuruma!

üç bölüm önce ismini Rüstem koyup sonrasında unuttuğum için Ahmet yazdığım, sonra bir kez daha karar değiştirip Kenan olarak değiştirdiğim karakterin ismi kesin olarak Rüstem kalmıştır!!!

bu kez kesin kararım ve şimdi bölüme geçebiliriz,
iyi okumalar.

•

Tehlikeli bir sesle fısıldadı. "Sana tek bir soru soracağım ve bana cevabını vereceksin." Başımı sallamak, onu onaylamak istiyordum, ama elleri boynumu öyle sert kavramıştı ki, nefes bile alamıyordum.

Gözümden bir damla akan yaşla gözlerimi kapattım. Sesi duyuldu.

"Sen kimsin?"

Artık saklamanın bir anlamı yoktu. Düştüğüm bu durumdan daha kötü bir durum olamazdı.

Fısıldadım.

"Kardeşinim."

Uraz'ın siyaha dönmüş göz bebeklerindeki ışık aniden söndü.

Boynumu sertçe kavrayan elleri önce hafifledi, sonra bıraktı.

Dudaklarından tek bir şey çıktı.

"N-ne?"

Az önce boynumu sertçe kavrayıp sıkan elleri öylesine canımı yakmıştı ki, nereden geldiğini bilmediğim bir cesaretle onu şiddetle geriye doğru ittim.

"Ne oldu?! Şaşırdın mı?! Çünkü siz beni unutmuştunuz, değil mi?! Hatırlamak bile istemediğiniz saçma bir anıdan ibarettim ben!" Onu beklemediği bir zamanda ittiğim için geriye doğru savrulan Uraz'a daha da yaklaştım.

"Bir kardeşin olduğunu biliyordun! Çok uzun zaman önce öğrenmişsin! Ama onu aramak hiç aklına gelmedi değil mi?! Lanet olası kinin seni hep tuttu! Çünkü sen ve kardeşlerin, hepiniz bencilin tekisiniz!" Önce bana şaşkınca bakan Uraz'a, sonra bağırışlarımız üzerine içeri hızla giren Atalay ve Pamir'e baktım.

Söylemek istediğim şeyler bunlar mıydı?

Hayır...değildi.

O zaman neden ağzımdan çıkan kelimeler birer birer ikimizi de zehirlemişti?

Bunları söylemek istemiyordum!

Öncelikle gelecek, onlara her şeyi anlatacaktım. Annemin benden her şeyi sakladığını, gerçeği yeni öğrendiğimi ve Suzan'ı. Hepsini anlatacaktım. Sonra sakin olacaktık, onlara beni isteyip istemediklerini soracaktım. Hoş, istemeseler bile onları bırakacak mıydım? Hayır.

Ben bunca yolları boşuna aşmamıştım. Amacım belliydi.

Yoksa neden onları duyduğum anda buraya gelecektim ki? Çünkü onlar benim abilerimdi. Çünkü biz kardeştik. Kardeş.