BANA BİR MASAL ANLAT

EPISODE 31 • KIVANÇ

selam :)
nasılsınız, ballar?

bölüm şarkısı: another love.

*bu arada boool bol yorum yazmayı da unutmuyorsunuz, anlaştık mıı?*

•

Kıvanç.

Odanın kapısı aniden sert bir şekilde açıldığında irkilerek gözlerimi açtım.

Uraz'lar okuldan gelmiş olmalıydılar. Ve evet, şu an karşımdaki kişi Pamir'di.

O an Verda'nın yanında benim de uyuyakaldığımı fark ettim ve yatak başlığına yasladığım sırtımı oradan çekerek ayağa kalktım.

Verda'nın başı hâlâ kolumun üzerindeydi o yüzden elimi başının altına koydum ve uyanmayacağı bir şekilde yeniden yastığa yasladım.

Pamir gözlerini kısmış bana bakarken ona gözlerimle uyuyan Verda'yı işaret edip dışarı çıktım. O da peşimden geldiğinde kapıyı kapatıp hızla konuşmaya başladı.

"Sen neden burada uyuyorsun? Bir şey mi oldu? Verda neden uyuyor peki? Daha akşam olmadı ki-" Onun daha da konuşacağını anladığımda sözünü kestim.

"Aşağıda konuşalım mı? Tek tek anlatmak istemiyorum." O da daha fazla bir şey demeden başını salladı.

Birlikte merdivenlerden inmeye başladığımızda onunla konuşmak için çabalıyordum.

"Okul nasıl geçti? Uzun zamandır gitmiyorsunuz. Alışabilecek misiniz?" Başını salladı.

"Her zamanki gibiydi." Birkaç saniye duraksayıp devam etti. "Verda ne zaman gelecek?" Kaşlarımı bilmiyorum anlamında kaldırdım. Babam bu konuda hiçbir şey söylememişti.

Aslında babam bana haftalardır bir şey söylemiyordu. Bana olan güvenini mi kırdım, yoksa herhangi başka bir şey mi yaptım diye düşünmekten kafayı yiyecektim. Eskiden olsa bana anlatmadan bir şey yapmazdı ama artık her kararı kendi başına veriyordu. Ya da sevgilisiyle...

"Verda nerede?" Uraz'ın sesiyle merdivenlerin sonuna geldiğimizi fark etmiştim. Bu konu aklımı öyle çok meşgul ediyordu ki.

"Yukarıda. Uyuyor..." Başını salladığında mırıldandım. "Aslında benim size bir şey anlatmam gerekiyor."

Hepsi birlikte koltuklara oturduklarında Aras kaşlarını çattı. "Önemli bir şey mi oldu? Yokluğumuzdan istifade ona bir şey yapmadın değil mi?"

"Saçmala." Dedim sinirli bir sesle.

"Her neyse. Anlat artık."

"Verda'nın durumu hiç iyi değil. Bunu sizin de fark ettiğinizi biliyorum ama bugün daha da kötüydü. Belki de siz olmadığınız içindir, bilemiyorum...Ama bu psikolog işini daha da hızlandırmamız lazım. Bugün karnının ağrıdığını söyledi. Canı gerçekten de yanıyor gibiydi ama ben...ben açıkçası bunun psikolojik bir şey olduğunu düşünüyorum."

"O ne demek? Yalan mı söylüyor demek istiyorsun?" Uraz öfkeyle kaşlarını çattığında yeniden söze girdim.

"Hayır tabii ki de. Sadece belki de canının yandığını düşünüyordur ama hiçbir şeyi yoktur diyorum. Yalnızca kendi hayalinde canının yandığını hissediyordur. Belki de o güne geri dönüyordur."