BANA BİR MASAL ANLAT

EPISODE 2

nabersiniz bebisler?

medya: bayıldığım şarkılardan.

:^

"Yalanlarının süresi doldu, anne. Şimdi bana her şeyi anlatacaksın."

Annem birkaç saniye öfkeli gözlerime baktı.

Biliyordu.

Beni herkesten iyi tanırdı. Artık geri dönüşü, kaçması için bir yol yoktu.

Gerçekleri bilmek istiyordum. Ve öğrenecektim.

İster annem olsun, ister Yeliz teyze, isterse hiç tanımadığım abilerim olsun, ister adını bile bilmediğim babam. Kimden olursa olsun gerçekleri öğrenecektim.

"Susma artık! Konuş, bir şeyler söyle!" Birden bağırmamla irkilen annemin gözlerinden iki damla yaş düşmüştü. Bu yaşlar kalbime bir ateş indiriyordu, ama içimdeki acıma hissi ve sevgi bir süreliğine donmuş gibiydi.

"Tamam, tamam sakinleş, kızım. Lütfen, her şeyi anlatacağız. Yeter ki gel, bir otur şöyle." Annemin susmakta kararlı olduğunu anlayan Yeliz teyze beni kolumdan tutup kanepeye oturttu.

Annemi de aynı şekilde oturttuktan sonra birbirimize bakmaya başladık. Annem başını yere eğmişti. Ona söyleyeceklerini toparlaması için zaman verdim.

Dakikalar geçti.

Hâlâ susması zaten bozuk olan sinirlerimin daha da bozulmasına neden olurken daha fazla dayanamadım.

"Başlayın!"

Kaçış yoktu. Anlatacaklardı.

Yeliz teyze dolmuş gözlerini yüzümden ayırmadan konuşmaya başladı.

"Verda, lütfen anneni yargılamadan, onu anlamaya çalışarak dinle, tamam mı? Biliyorum sana zor gelecek, ama unutma, o seni büyütmek için on yedi yılını verdi."

Bunların öneminin olmadığını anlayamıyor muydu?

Benim için on yedi yılını vermişti, ama benden de on yedi yıl almıştı.

Hayallerimi almıştı.

Oysa ben küçükken her gece uyumadan önce, çizgi filmlerde gördüğüm gibi annemin ya da babamın bir gün gelip bana bir masal anlatmasını dilerdim.

Ona cevap vermeden yeniden anneme döndüm. Bu kez o da bana bakıyordu. Yeliz teyzenin sözlerine bir tepki vermemi bekliyordu. Hiçbir şey yapmadım. Sadece boş bakışlı gözlerimi onun gözlerine diktim.

Gözlerini yavaşça kapatıp açtı.

Başlıyordu.

"Her şey ben lise sondayken başladı..." çatallanmış sesini ayarlamak için boğazını temizledi.

"...Çağatay diye biri vardı. Bana açılmıştı, ama ben kabul etmemiştim. İlk başta tamam dedi, düşün dedi, sana zaman vereceğim dedi. Ona ne kadar zamanın hiçbir işe yaramayacağını söylemeye çalışsamda olmadı. Anlamıyordu. Artık ben de rahatsız olmaya başlamıştım..." o anları hatırlıyormuş gibi gözlerini kapattı.