Yerimde kilitlenmiş kalmıştım. Arkamdaki kapı kapanmıştı, ben ise kapıya yaslıydım.
Uraz aynı ağır hareketlerle yataktan kalktı. Elindeki fotoğrafları üst üste getirdi, ve acımasızca hepsini en küçük parçalarına kadar, gözlerimin içine bakarak yırtt...
Öncelikle çıkan yangınlarda zarar görenler varsa Allah'tan sabır diliyorum. Umarım her şey iyi olur. Son yıllarda hiçbir şey yolunda gitmiyor...inşallah sebep olanlar cezasını misliyle çekerfakat o kadar çok hayvan, ağaç ve insan zarar gördü ki, artık cezalarını çekseler bile hiçbiri geri gelmez ne yazık ki. İnsanların hayatı bitti, ellerinde olan her şey gitti. Bu kadar acı bir durumda nasıl bir tepki verebileceğimi bile bilmiyorum, elimizde olan tek şey dua etmek.
Keyifli okumalar
❧
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"AAAAAAA." Sıçrayarak uyandığımda şaşkınca etrafıma baktım. Of...en son rüyamda martılarla birlikte göklerde süzülüyordum. Ani ve sesli uyanmam yüzünden kalbim deli gibi çarpıyordu. Biraz daha kendime geldiğimde kaşlarımı çatarak doğruldum.
"Atalay ne yapıyorsun ya?!" Benim sesli sitemimi umursamadan kahkahalarla gülen Atalay aniden yere yığılıp elini karnına koydu.
"Gülmekten yoruldum. Kızım o nasıl bir uyanış şeklidir."
Çatık kaşlarımla hâlen ona bakarken dudaklarımı büzdüm. "Hah, sanki iyi bir şey yapmışsın gibi bir de övünüyorsun."
"Ya ama Verda! Duygu sömürüsü yok. Okula geç kalmayalım diye geldim. Ama seni uyandırabilene ödül gerekli valla. Kış uykusundasın sanki."
Oflayarak yataktan kalkarken aynı zamanda homurdanıyordum. "Buralarda okul mu yoktu da bilmem nereden buldunuz okulu? Yok yani, arabayla bile bir saate anca varıyor insan."
"Kızım kurduğun cümleye bak be! O okulun konforunu başka hiçbir okul veremez. Hem sahibi amcamın arkadaşı."
Gözlerimi devirdim. "Konformuş. Bir saat yol var diye 6da kalkıyoruz. Yemişim konforunu."
Atalay da benim gibi ayağa kalkarken müzipçe gülümsedi. Hah kesin benimle alay edecekti. "Amcam seni kaydetmeden önce yalancı bursla o beğenmediğin okula giren de bendim zaten, değil mi?"
"Bir kere bursun yalan olduğunu bilmiyordum. İkinci olarak ise oraya sadece size yakın olmak için girmiştim. Yoksa ben salak mıyım?"
Bu kez homurdanma sırası Atalay'a geçerken kalktığım yatağa sırtüstü atladı. "Hadi git giyin, daha çok yolumuz var."
'Ya ya' diyerek lavaboya girdiğimde yüzümü bir gülümseme kapladı. Aslında mutluydum. Her sabah alarmla değil de sana değer verdiğini hissettiğin birinin sesiyle uyanmak huzur vericiymiş...
Elimi yüzümü yıkayıp lavabodan çıkarken Atalay odada değildi. Ben de hızla üzerimi giyinip odadan çıktım.
Merdivenlere doğru yaklaştığımda arkamdan gelen Uraz ve Pamir'in sesiyle onlara doğru döndüm. "Günaydın." Dedi Pamir ürkekçe gülümserken.
