8.Bölüm 🖤

702 72 10
                                    

İyi okumalar 🖤

Önceki bölümü atlamayın lütfen...

O yakalandıkları andan sonra, Gökhan'ı çalan telefonu kurtarmış, Uzay, ailesi tarafından bir sorguya maruz kalacaktı. Yatağına bağdaş kurarak oturmuştu. Annesi ve babası da, oğullarının iki yanına geçmişlerdi. Aslında amaçları sorguya çekmek değildi. Yarım saat önceki manzarayı öğrenmek istiyorlardı. Çünkü Uzay, ailesine karşı adeta kapalı bir kutuydu. Gökhan'a nasıl açılmıştı? Gökhan'ın, Uzay'ın odasında ne işi vardı? Ailesinin merak ettiği ve öğrenmek istediği buydu.

"Oğlum, Gökhan beyin burada ne işi vardı?" diye sordu annesi yumuşak bir ses tonuyla. Uzay, elleriyle oynarken, annesine bakarak cevap verdi.

"Yanlış bir şey yapmadığımı bilin sadece. Bana yardımcı olmak istiyor. Yardıma ihtiyacım olduğunu söylemiştiniz değil mi?" dedi annesiyle babasına bakarak. Babası, oğlunun saçlarını okşayarak konuştu.

"Endişemizi yanlış anlama oğlum. Sadece sana bir şey olmasından korkuyoruz. Tek varlığımız sensin bizim. Senin için yaşıyoruz." dedi. Uzay'ın anında gözleri doldu.

"Biliyorum baba. Ben de sizin için iyileşmeye çalışıyorum. Gökhan... Bey benim için çok iyi biri. Yani beni iyi edeceğine inanıyorum." dedi ve derin bir nefes aldıktan sonra devam etti. "Şimdi bana izin verir misiniz? Yorgun hissediyorum." dedi. Annesiyle babası anlayışla karşıladılar ve oğullarını öptükten sonra çıktılar odadan.

Uzay, yalnız kalınca her zaman yaptığı gibi, yatağına uzanıp, gözlerini kapatıp düşünmeye başladı. Ama bu kez kendine işkence eden şeyleri değil, yaklaşık bir saat öncesini düşünmeye başladı. Hızla gözlerini açtı ve doğruldu yatağında. Elini, hızlanan kalbine götürdü ve derin nefes aldı birkaç kez.

"Neden?" diye sordu kendine. "Neden böyle hissediyorum?"

Acaba neden Uzay 🤭

Yorumlarınızı bekliyorum

Sizleri seviyorum 💜

SENİ DERT ETMELER (BxB)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin