GÖZÜ KARA (DÜZENLENİYOR)

6.BÖLÜM

SELAMLAR HERKESE🖐🖐🖐

İnstagram:sevimtsn_
Wattpad:sevimlito

(Takip ederseniz mutlu olurum)

SATIR ARASI YORUMLARINIZI BEKLİYORUM!!!

İYİ OKUMALAR DİLİYORUM ❤

🌼🌼🌼 Papatya konuşabilseydi o      da aynı şeyleri söylerdi
Koparmayın yapraklarımı havada asılı kalan sevgileriniz için🌼🌼🌼

&&&

Kurşun sesleri kesilmişti. Alparslan bana dönünce bakışları kolumda sabit kaldı. Kısık bir sesle“siktirrr!!!” demişti. Kısık sesle söylese de duymuştum onu. Benimde bakışlarım koluma döndügünde kolumun kanadıgını  gördüm.

Bayılacak gibiydim. Başım dönüyordu. Alparslan yanıma gelip kucağımdaki aglamaktan helak olmuş Eymenle beni bir çırpıda kucağına aldı. Sinirle nefes alıp veriyordu.

Dışarıya çıktığımızda bizi arabaya bindirdi.  Salihin yanına gitti. Sesini buradan bile duyuyordum. Salihe bağırıyordu.

“SEN BU TELEFONU SÜS DİYE Mİ TAŞIYOSUN LANNN İT” demişti yumrugunu suratına geçirerek.

Salih “ burnunu tutarak özür dilerim abi ” demişti sadece.
“Bunu yapan orospu çoçuklarını buluyosun. Onları bu dünyadan silmessem adam degilim.” demişti.

Arabaya bindiginde bana döndü. Kolumu, nerden çıkardıgını bilmediğim bir bezle bağladı. Kolum feci bir şekilde acıyordu.

Alparslan telefonla doktoru kendi evine gelmesini söyledi. O sırada Eymene baktığımda ağlaması durmuş uyuklamaya başlamıştı. Hastalığını bile atlatamadan neler yaşamıştı çoçuk.

Ama aklımdaki bütün sorulara bugün cevap alıcaktım.
Alparslan yola bakarak “ birkaç gün bende kalacaksınız. ” dedi net bir şekilde.
Ona baktığımda konuşmasına devam etti. “ evi bizimkiler halledecek halledildiği zaman  dönersin” dedi.

Bütün bunlar onun yüzündendi. Ne kadar güzel sessiz sakin yaşıyorduk. O yüzden bu dediklerine karşı çıkmadım. Kabul ettim.

Şuan evde koluma pansuman yapılıyordu. Canımın acısına yüzümü buruşturdum. Tepemdeki Alparslanın sesini duydum.
“ canını acıtıyosun daha yavaş
yapsana lann” dedi.

Doktorla gözlerimizi kırpıştırarak ona bakıyorduk. Benim gözlerimde şaşkınlık doktorun ise korku vardı.

Gergin bir şekilde bitmişti pansuman işi. Sıra aklımdaki soruları sormaya gelmişti. Alparslan karşıma oturdu. Bana bakıyordu.

Cesaretimi toplayarak “ kimdi evime saldıran ? Neden silah taşıyosun? ” dedim bir çırpıda.

“Beni yok etmek insanlardı saldıranlar. Çünkü bir mafyayım. Yeraltının kralıyım. Bu konuda bir daha, tek bir kelime dahi duymak istemiyorum ” dedi gözlerindeki sert ifadeyle.

Neye bulaşmıştım ben böyle diye geçirdim içimden. Bir mafyayla beraberdim şuan buna inanamıyordum. Zaten kendisi bir psikopattı. Ne yapacaktım hiç bilmiyordum.

Birden ağzımdan “neden beni öptün” diye bir soru kaçıverdi.
Bana yüzündeki ifadesizlille ve nedenini bilmediğim bir sinirle

“Bir sürü erkekle öpüşmüş birinin bu soruyu sorması garip. Sanki hiç bir erkekle öpüşmemissin gibi tepki vermen beni sinirlendiriyor sadece” dedi sesini yükselterek.

Bu adam ne diyordu böyle ya. Sorun şu ki ben hiç bir erkekle öpüşmemiştim. Nerden uyduruyordu bunları. Ben bunları düşünürken o da benim yüzümdeki ifadeyi çözmeye çalışıyordu. Sanki çözmüş gibi