Raslantı

Almanya

Evet, sonunda döndüm evime. Almanya'ya geri döndüm, bundan sonra herşey normale dönecek. Okulum yarın açılıyor, arkadaşlarıma kavuşacağım, Umut diye birisi yok artık hayatımda. Hala seviyor musun diye soracak olursanız, evet. Seviyorum, hemde deli gibi. Belki de onu sevmiyorum, onunla geçirdiğim vakitleri özlüyor olabilirim sadece. Sonuçta ilk heycanım, ilk aşkım. Her ne kadar piç olsada sevdim ulan ben onu. Neyse, o yok artık. Hayat daha kolay olacak çünkü Okulda kafam dağılacak, ama bir yandan da ne bileyim. O kadar çok zarar verdi ki bana artık kalbim ne hissediyor onu bile bilmiyorum.

Neyse ya, döndüm işte, ve herşey daha iyi ve daha güzel olacak bundan sonra. Belki de bundan sonra hayat daha kolay olacak, bilmiyorum ya. Kafam o kadar çok karışık ve darmaduman ki, of, of, of. Bundan sonra sadece kendi hayatıma odaklanacağım, kendimden başkasını asla düşünmeyeceğim. Biraz bencilce olabilir ama, napim? Kırmayın beni, bende böyle kalpsiz olmam.

Ama duygularım çok karışık ve tuhaf. Yani ne hissetiğimi bilmiyorum, hemde hiç. Uçaktayken, çok ilginç ve korkunç ve ne bileyim kötü bir rüya gördüm. Umut bizim okula gelmişti, neyse ki rüyaların tersi çıkar derler.

Bizim okula gelmişti ve Okul’a gitmek bana ağır geliyordu. Aman, abartıyorsun işte Hayal. Alt tarafı bir rüya. Neyse, ben artık uyuyayım. Mahlum yarın Okulun ilk günü. Ilk defa mutluyum Okulun açılmasına, çünkü Umut’a katlanmak zorunda değilim.