Chapter 16:
Her Gift
Pol's POV
It's been a month since she said I love you too to me.
Her words are still vivid in my mind, I can still remember how she clearly said I love you too.
Again, I feel the butterflies in my stomach whenever I think about her.
She's my source of happiness.
I don't know what would I become if I didn't meet her in my life. She's the most beautiful girl in my eyes.
I was just an antisocial weird boy back then before I met her.
Hindi ko alam kung anong meron sa kaniya, na sa tuwing nakikita ko siya bumabagal ang galaw ng mundo, siya lang ang gusto kong marinig, makita, maamoy, mahawakan.
Gusto kong siya na ang makasama ko sa pagtanda.
Surely people will say "Mga bata pa kayo, magbabago pa yan." but for me I'm sure for her.
Bihira lang akong makaramdam ng ganito sa isang tao at ayoko na siyang pakawalan pa.
Trust me, Ely, I can't promise anything to you but I just want you to trust me.
Hindi ko maipapangakong hindi tayo magkakaproblema pero gusto kong magtiwala ka sakin palagi, gagawin ko ang lahat para hindi ka masaktan.
"Ayos ka lang? Kanina ka pa walang kibo diyan, may pangiti ngiti ka pang nalalaman. Ako nanaman inisip mo no?" she jokingly said while we are walking to the food store, I don't exactly know where it is but she literally grab me a while ago and said "Sumama ka sakin, may pupuntahan tayong karinderya."
Hindi ko namalayan na ngumingiti na pala ako kanina.
"Uh, I'm good." I answered her with a smile while holding her hand.
We are walking here in the plaza while holding each others hands like we are a real couple.
Ramdam kong pinipisil-pisil niya ang isa kong kamay habang naglalakad kami.
When we reach the food store she's mentioning, she looked at me and did a wink in her eye.
I was clueless on what she's doing. Hindi ko alam kung may gusto ba siyang sabihin o ano basta kinindatan niya ako nung nasa pintuan na kami.
Naramdaman kong muli na parang may mga nagwawala sa loob tiyan ko, at naramdaman kong uminit ng bahagya ang mga pisngi ko.
"Uyy napakilig ko siya." she said while having a wide smile beside me. "Ako ng bahala dito, maghanap ka muna ng mauupuan natin, hahanapin nalang kita mamaya." she said and she went to the counter.
I don't have any idea on what she did, feels like she's doing an effort to me which is I didn't experience for a long time.
My lips are starting to smile again while looking at her to the counter.
I was waiting for her in our seat and suddenly I realized something, I remember the night she said that she also love me. Again, I feel the butterflies in my stomach and feel the smile in my lips.
Maybe this is her way to show her love to me.
I'm so thankful to God because He gave me a girl who's willing to love me unconditionally.
After how many minutes of waiting, she has arrived.
Malayo palang siya, nakita ko ng may hawak siyang paper bag at....
rose?
Bakit may rose? Kanino iyon?
Nakangiti siya saakin at iniabot ang mga hawak niya.
"Para sayo ito" sabay turo niya sa mga hawak niya at parang nahihiya pa.
"What are these?" walang kaalam-alam kong tanong.
"Para sayo nga." she answered me.
She gave me a rose, red rose, I find it sweet because in my entire life no one tried to give me a gift, even my parents.
In the other hand, she gave me a notebook and pen.
"Para saan itong mga 'to?" I asked her.
"Alam ko kasing hindi ka laging nagsasalita, at lagi ka ring hindi kumikibo, kaya binilhan kita niyan..." turo niya sa mga binigay niya saakin "...kapag may mga bagay sa isip mo na hindi mo kayang sabihin saakin, isipin mo nalang na ako yang notebook na yan, isulat mo lahat diyan ang mga naiisip at nararamdaman mo para kahit papaano ay maramdaman mong may dumadamay sayo."
I am literally speechless on what she said.
Really? I know that she notice those things but I didn't expect her to do and give these things to me.
I have no words to say, no words are coming out in my mouth.
I just hugged her and whispered in her ear "Thank you". I feel so appreciated by these. I feel so loved. I feel so special.
"Wala yan ano ba, basta para sayo yang mga iyan." tinapik-tapik niya ang mga braso kong nakayakap sa kaniya.
Pagkatapos ng ilang minuto, dumating na sa table namin ang pagkain na inorder niya kanina.
Dumating sa table namin ang dalawang pinggan ng pansit.
Napatingin saakin si Ely, "Pasensiya na, hindi na kasi nagkasya yung dala kong pera kanina." nakangiti siyang nagsalita.
"You don't have to say sorry to me, dito palang sobra sobra mo na akong napasaya. Itong mga pansit na 'to, simula ngayon ito na ang paborito kong pagkain, pangako babalik tayo dito para kumain ng pansit, okay?" inilahad ko ang pinky finger ko at inaya siya ng pinky promise.
"Ok, babalik tayo dito. Promise." Nakipag-pinky promise siya saakin.
Sa totoo lang, ngayon ko lang naranasan ang mga 'to. Ni minsan sa buhay ko hindi ko pa naranasan ang masurpresa, hindi ko pa naranasan ang mabigyan ng regalong hindi ko inaasahan.
I looked at her while she's eating.
"I love you." I whispered.
I didn't expect that she will hear my words.
Sobrang hina ng pagkakasabi ko.
Walang anu-ano ay bigla siyang tumingin saaking mga mata.
Nagsimula na siyang mabilaukan dahil sa narinig mula saakin. Umubo-ubo ito ng paulit-ulit at imbes na kabahan ay tumawa pa siya habang tinatapik ang sariling dibdib.
"I-ikaw kasi, pinapakilig m-mo 'ko lagi, yaan tuloy nabilaukan pa ako. By the way, I love you too." she said while still choking.
Pati ako ay natawa na rin dahil sa mga sinabi niya.
Imbes na kaba ang maramdaman ko dahil sa nangyari ay nakaramdam ako ng konting kilig dahil sa mga sinabi niya.
Sobrang swerte ko, daig ko pa ang mga taong nanalo sa lotto.
Sobrang swerte ko dahil may isang babaeng mahal na mahal ako.
-----
End of Chapter 16.
Thank you for reading! ❤
