Bay Klişe (TAMAMLANDI)

Soğuk

Bay Klişe

20. Bölüm

"Led bir vele diştiri." İki adım sağ sağ. "Vele dil sev diştiri."

Oh, şöyle yandan yandan. Keyfim olmadığı zamanlarda mezdeke oynarım. Şimdi keyfim yerinde gerçi ama olsun, konumuz bu değil.

"Hazır mısın Doğaaan?"

İçerideki odaya doğru bağırıyorum, Doğan kafasını uzatıyor. "Hemen geliyoruum."

Doğan iyice bana ayak uydurmadı mı sizce de? O Yeti havaları tamamen erimek üzere!

Telefonuyla mesajlaşarak çıkıyor, tamamen hazırlanmış. Koyu gri bir tişört giymiş siyah kot pantolonun üzerine, onun üstüne de kot ceket geçirmiş. Gözleriyle aynı renk bir ip bileklik bile takmış. Saçları da havalandırmış. Düşüp bayılacaktım az kalsın kafasını kaldırdığında. Ne bu havalar canısı?

"Aaa."

Bu da benden çıkıyor. Tamamen yanlışlıkla.

"Ne?" diyerek gülüyor, "Uyum sağlayayım dedim."

Kendi üstüme bakıyorum, açık mavi kot bir elbise giydim ben de, bileklerime yakın bol bir şey ve kollarım da yarım. Saçıma da rengarenk bir fular taktım. Bebe pembesi bir kolye ve pembe spor ayakkabılarım var. Birazcık, çok azıcık çocuksu olmuşum. O da genç takılmış. Ama her hali güzel zaten.

"Bayıldım!" diye itiraf ediyorum yanına yaklaşırken. "Jöle mi sürdün sen?"

Elimle saçını karıştırınca geri kaçıyor, "Hop hop! Emek var orada. Tarkan şarkısı bile söyledim içimden."

"Hangi şarkı peki?"

Kolunu uzatıyor, "Tut kolumdan çek götür beni!" diyor sesini kısarak, "Hüp diye içine çek beni!"

Kafamda çalan müzikle çenemi öne doğru sallıyorum koluna girerken, "Hüüüp!"

Aynı anda gülüp yürümeye başlıyoruz. Doğan'ın arkadaşı Harika'nın doğum günü partisi var. Sürpriz parti elbette, havuz başında toplanacağız ve eve geldiğinde şok olacak. Her şeyi eşi Kenan organize etti. Biz de Harika ve Kenan için çok güzel bir tatil köyüne bilet aldık hediye olarak.

"Çok kalabalık olur mu?" diyorum arabada, inşallah olmaz çünkü.

Dudak büküyor, "Bilmiyorum, bizimkiler olur işte. Yavuz, Mina, liseden diğer arkadaşlar..."

Mina mı? Tüh be. Onu unutmuşum. Ne güzel silmişim aklımdan, rahatım yerinde. İdi.

"Hımm."

Keyifsizliğime yandan bir bakış atıyor, "Mina ile yine takışacak mısın?"

Dil çıkaracak gibi oluyorum. "Benim kimseyle takıştığım yok."

"Yok efendim, tango kursumuz varmış, sinema günümüz varmış. Karaoke bile alacakmışız bak sen."

Surat asıyorum iyice, "Sosyetik taklidi yapıyordum işte, ne olmuş?"

Camdan dışarıya bakıyorum. Yine zengin muhitlerin birindeyiz. Buraları bir görseniz, bu dünyada evsiz kimse yok sanırsınız. Muhtemelen onlar da öyle sanıyor.