Bay Klişe (TAMAMLANDI)

Küt

*** Bayramımız mübarek olsunnn. Şeker niyetine bir bölüm yayınlayayım dedim. Hep gülmemiz umuduyla.
Yıldıza basmayı unutmayalıım***

BAY KLİŞE

7. Bölüm

"Sözüne hiç, ha ha ha! Güven olmaz, ha ha ha! Sana aşktan, ha ha ha! Bahsedilmez. Kalp-siz-sin!"

Duşun altında saçlarımı durularken çılgınlar gibi şarkı söylüyorum. Çünkü evde yalnız olunca böyle yapılır. Bazen de duşun altında çaktırmadan ağlanır ama o evde biri varken de olabilir.

Akan sular tamamen mavi boyadan ibaret, saçlarım artık yavaş yavaş yeşile dönüyor. Elime alıp bakıyorum. Orta boyda, kestirsem mi acaba?

"Neyse, biraz daha uzasın. Mina'nın saçları ne kadar uzundu öyle? Yıllardır hiç o kadar uzun saçım olmadı. Uzatayım bu yıl."

Kız o kadar güzel ki, ben bile geldiğimizden beri onu düşünüyorum. Doğan ne yapsın?
Ve zarif... Ve iyi... Ve tatlı... Doğan'ın ona bakarken gözlerinin parlaması normal yani.
Ama bana ne?

Yumuşacık kaliteli bornozuma sarınıp çıkıyorum. Haydaa.

"Ne işin var burada senin!?"

Karşımda Doğan'ı görmemle çığlık atmam bir oluyor. Oysa cırtlak sesimden pek etkilenmemiş gibi ceketini çıkarmaya devam ediyor.

"Burası benim odam."

Pardon? Ellerimi göğsümde birleştirirken netim.
"Evdeki en büyük oda neden senin oluyormuş? Bir tane mantıklı sebep alayım?"

Doğan da net maalesef. "Parasını ben verdiğimden olabilir. Bence epey mantıklı."

Dişlerimi sıkıyorum. Hah, sen öyle san. Evlilik sözleşmesi yapmadık. Yani sana ait olan her şey cidden bana da ait. Gülüyorum keyfim ve kahyasıyla birlikte.

"Senin benim mi var kocacım?"

İlk defa bana bakıyor. O beni süzerken bacaklarımın yarı çıplak olduğunu nihayet hatırlamış oluyorum. Gerçi rahatsızlık duyamıyorum çünkü çok umursamadan başka yere bakıyor. Bana gözlerinin değme süresi genellikle bu kadarcık zaten.

Vücuduma saygı duyduğunu düşünüp kafamda onu temize çıkarmak üzereyken kurduğu soru cümlesiyle sinlrlerimi yerinden oynatmayı başarıyor:

"Anlamadım, aynı yatakta yatmamızı mı öneriyorsun?"

"Ha, tabii. Tek arzum bu, seni beklerken çıldırdım. Züppeye bak ya. Yan odaya geç!"

Bu odaya açılan bir kapı var, bir yatak odası daha. Çocuk odası olarak düşünülmüş olmalı ve daha küçük. O orada yatacak elbette.

Yavaşça bana yürüyüp tam önümde duruyor. Islak saçımı yüzümden ittiğinde nefesimi tutuyorum. Tabii ki sinirden! Bay Klişe!

"Çek elini be. Ne dokunuyorsun?"

Deniz gözlerinde öyle bir ifade beliriyor ki, kusacak sanıyorum. Yüzünü buruşturmuş iyice.