Bay Klişe (TAMAMLANDI)

Şakayla Karışık

BAY KLİŞE

3. Bölüm

"Nenen ölsün, sarı gelin aman, sarı gelin aman..."

Kendi kendime türkü mırıldanarak beklemeyi sürdürdürüyorum. Sarı Gelin'e beddua etmek biraz canımı sıkmadı değil. Çünkü konuyla ilgisi yok ve neden ölsün nenesi? Bu canilik niye canım?

"Merhaba Lida."

Canım kocamın o müthiş sesiyle ayağa kalkıyorum. İsmimi ondan duymak çok garip.
Beni onunla gazetedeki ikinci ayımda bir ekip yapmışlardı ama o benden pek hoşlanmadığını, etrafında olmazsam daha rahat çalışacağını söylemiş, sonra da yüzüme pek bakmamıştı.

Değil ismimi, selam kelimelerini bile duymazdım ondan. Yalnız çalışmayı severmiş, ne yazık ki takım arkadaşı olmak zorunda olan bense fazla ciddiyetsizmişim. İşe bakın ki bütün haberleri birlikte çıkarmak zorundaydık, zavallının çilesini varın siz düşünün. Peh.

Üzerimde inanılmaz pahalı, spor bir elbise var. Mavi uzun saçlarımı at kuyruğu yaptım.
Alışveriş yorgunu olmama rağmen makyaj bile var yüzümde. Ama aklıma gelenler yüzünden sinirli bir sırıtışa sahibim. Doktor, derdime bul bir çare; ona dayanamıyorum, yaz bir reçete...

"Merhaba Doğan. Nasılım kocacım?"

Kısılmış gözlerle inceleniyorum. Gözleri o kadar açık mavi ki cam gibi bakıyor. Dudağının bir yanını kıvırıyor.

"Fena değil."

Sensin fena değil. Şu anda dünyanın sekizinci harikası olamasam da onuncu harikası falan kesin benim. Tam ağzımı açacağım ki mırıldanıyor.

"Saçını da normal bir renge mi boyatsaydın acaba?"

Saçımı tutarak söylüyor bunu. Elini sert olmamaya çalışarak itiyorum. "Konu tartışmaya kapalı."

Saçımın renginden ne istiyor bu ahali? Hiç rahat yok mu bu hayatta? Kimin ne hakkı var ki insanlara karışmaya?

Renksiz gözlerimi kaldırıp tavandaki renkli ışıkları yansıtan gözlerine bakıyorum. Kocam tam bir ruhsuzluk ve kabalık abidesi olsa da bu kadar yakışıklı olması iyi. Göz zevkimi bozmuyor ve sinirimi alıyor. Sakinleştim bile.

"Birazdan gelirler."

Kafamı sallıyorum. Bu kulübe girmek için onun adını verdim, VİP üyelerin oturduğu bir locadayız. Bütün bu terimleri ilk kez duyuyor ve de yaşıyorum.

"Onları inandırmak için aşık gibi davranmamız lazım, biliyorsun. Dışarıda öyle davranırsak iyi olur."

Tekrar kafamı sallıyorum. Uysallığıma şaşırmış gibi, kaşlarını kaldırıyor. Az konuştuğum ve de kaç dakikadır hiçbir yaramazlık yapmadığım için hayrete düşmüş olmalı.

Derken ağzımdaki sakızı şişman bir balon yapıp gürültüyle patlatıyorum. Tam balonluk kıvama gelmiş, anlarsınız ya. Bekletmek olmaz.

Gülmekle kızmak arasında gidip geliyor ama gözleri her zamanki gibi sert.
"Onu ağzından çıkar."

Çocukmuşum gibi sürekli talimat almam ve dün söylediğim dönerciye gitmememiz üzerine...