Choose Me, YZARINA

CHAPTER 17

CHOOSE ME, YZARINA
WRITTEN BY: IamVillain_1

I woke up early in the morning. Hindi ko na ine-expect na hindi ko na maaabutan pa si Benedict. Sabi niya kasi kailangan niyang pumasok ng maaga para sa kanilang training.

Nakita ko pa ang note na sinulat niya. He already cooked for me. I smiled when I read that. I take a shower. Pagkatapos nun, kumain din ako at nagtooth brush.

I'm just wearing a simple T-shirt and black jeans. I let my hair down, ending below in my shoulder. I smiled in the mirror before I leave the house.

I decided na magcommute na lang para naman makatipid dahil sakto naman din ang oras ko para lakarin ang University. Saka mamayang 10 AM pa din yung first class ko.

Nasa ikalawang kanto pa lang ako mula sa aming bahay ng may huminto sa aking harapan ang isang pamilyar na kotse.

Bumaba ang bintana ng kotse na iyon at tumambad sa akin ang gwapong mukha ni Spencer. He was wearing a sunglasses na naging dahilan upang magmuka siyang isang bakasiyonista.

"Do you want to come with me?" he aksed me. He rested his arms in the car window while waiting for my answer. I was about to decline him but lumabas na kaagad siya sa kotse at pinagbuksan na kaagad ako ng pinto. Here we goes again, mukhang wala na naman akong magagawa kundi ang pumayag sa kakulitan ng lalaking ito.

Nabuo ang isang masayang ngiti sa labi nito ng pumasok ako sa kotse niya. He take my seatbelt on as usual. Kaya ko naman eh, masyadong agressive lang itong si Spencer pati pagsuot ng seatbelt ay gusto niya siya gumawa. 

"How's your sunday?" he asked while he started to drive. Hindi ko naiwasang hindi mapangiti habang inaaalala ko ang masayang bonding namin ni Benedict.

"More than in okay" I answered while smiling. He smiled too when he saw me smiling.

"Its nice to see that you are happy now" he said at muling itinuon ang atensiyon sa pagmamaneho. Saksi si Spenxer nung mga nakaraang araw sa mga kamalasang nangyari sa akin. I know na isa siya sa nga taong nasa likod ko lang nung mga panahong iyon at hindi ko magagawang kalimutan ang mga nagawa niyang tulong sa akin.

"Shit" he said when the car stopped. He looked outside to see the problem in his car at napahilot ito sa sintido nito ng may nakitang nangyari sa kotse nito.

"The tires is flat. Im sorry because you will going to be late because of me" he said while giving me an apologetic smile.

"That's okay, 10 Am pa din naman ang first class natin" I said.

He get his phone from his pocket and he cursed when he saw his phone that already shutdown. I bit my lower lip while looking at him. Malamang susubukan niya sanang tawagan ang mag-aayos ng kotse niya.

He glance at me and I gave him a okay smile. Dapat ipakita ko sa kaniya na everthing will going to be fine. Tutal matalino naman siya at kahit ma-late siya, alam kong mataas pa din ang grade niya.

Napadako ang tingin niya sa batang lalaking dumaan sa harapan namin na kasama ang mga magulang nito. Binigyan ng laruan ang bata ng ama nito na aging dahilan upang mapatalon sa saya ang bata. Nakangiti lang ang ina nito habang pinagmamasdan ang mag-ama niya.

I looked at Spencer na seryoso lang ang tingin sa bata. Nakikitako sa mga mata nito ang lungkot. Naalala ko tuloy ang kwento ni Samantha sa akin about kay Spencer. Noong ata pa daw ito ay pinagkaitan na ito ng kalayaang maging masaya bilang bata na naging dahilan upang lumaking mapag-isa itong si Benedict. I hope na sana makita niya na ang kasiyahang hinahanap niya.

Hindi ko kasi nakikitang ngumiti itong si Spencer. Ngumiti ito nung minsang dinadamayan niya ako kaso randam kong may lunhkot pa din doon.

Agad naman akong naka-isip ng paraan ng mabaling ang atensiyon ko sa amusement na nasa tabi lang namin ngayon. Mukhang alam ko na ngayon kung ano ang magpapasaya kay Spencer.