Choose Me, YZARINA

CHAPTER 18

CHOOSE ME, YZARINA
WRITTEN BY: IAMVILLAIN_1

On the next day, I woke up early in the morning. Im did my daily routine. Sumabay na din ako Benedict pumasok. Im happy dahil makakasama ko na din muli ang bestfriend ko na pumasok sa school ng magkasama.

I gave him a hug bilang pamamaalam sa kaniya nang makarating kami sa entrance ng University. He gave me a hug too bago kami naghiwalay ng direksiyon.

While I am walking, hindi ko naiwasang hindi mapatulala dahil hanggang ngayon hindi pa din mawala sa isip ko ang sinabi ni Spencer sa akin ni Spencer kahapon. Hindi nga ako masyadong nakatulog dahil doom.

I like you

He like me? I never expect that. Ang isang gwapong filam na si Spencer na anak ng isang mayamang Businessman ay may gusto sa isang Yzarina? Hindi ko alam kung ano ang nakita niya sa akin at nagustuhan niya ako. Hindi ko alam kung deserve niya bang magustuhan ako.

Kung ako ang tatanungin, hindi ako sigurado sa nararamdaman ko sa kaniya. Ang tanging hangad ko lang naman ay ang matupad ang mga pangarap ko at umasenso sa buhay. Wala pa kasi sa isip ko ang love na iyan. Hihintayin ko na lang ang araw na maliliwanagan ako sa nararamdaman ko.

I arrived early in my first class. I sit in my usual spot. Nagtaka nga ako kung bakit bakante ang upuang sa tabi ko. Hindi ba siya pumasok?

"Where is he?" I asked Samantha.

"May family vacation sila kaya hindi muna siya makakapasok ngayon" Samantha said.

I just nodded and I focus my attention in class. Natapos ang maghapong iyon ng walang nangyari. Puro lecture lang ang karamihang ginawa sa maghapong iyon.

When I arrived in the main gate, hindi na ako nagtataka kung bakit walabg Benedict na naghihintay doon. Nagpaalam din siya kasi sa akin kanina na gabi na siya makakauwi at hindi ko na siya makakasabay sa pag-uwi.

Okay lang naman sa akin iyon because as his Bestfriend, I need to understand him and support him in pirsuing his study. We will going to support each other to reach our dreams.

I decided na magcommute na lang para na din makatipid. Hindi porket scholar ako ay hindi ko na kailangang magtipid. Hindi din naman kalayuan ang bahay namin dito sa University jaya okay lang din naman siya lakarin.

Hindi pa man ako nakakalayo mula sa University, isang motor na ang huminto sa harapan ko at humarang sa dadaanan. Agad namang nasira ang mood ko ng makita ko kung sino ang nakasakay doon. It was Emerson, ang taong ayaw na ayaw kong makita sa presensoya ko dahil tiyak kong guguluhin lang nito ang araw ko.

He was wearing his teasing smirk while looking at me. Agad ko naman siyang binigyan ng isang masamang tingin dahil napipikon na naman ako sa aura ng mukha nito.

He was wearing a black jacket and a white shirt inside with a pair of ripped jeans and white rubber shoes. He was wearing a headphone in his neck na naging dahilan upang lalo itong naging mukhang cool.

Pero kahit anong cool o gwapong meron itong si Emerson, isa pa din siyang Bakulaw para sa akin. Feeling ko kumukulo na naman ang mga dugo ko ngayong kaharap ko siya. Bakit ba kasi nandito ang bakulaw na ito?

"Do you want to come with me to take you home" he said and I gave him a death glare. I rolled my eyes before nilagpasan siya.

Masgugustuhin ko pang maglakad ng ilang kilometro kesa makasama siya sa pag-uwi.

Hindi pa man nakakalayo ay biglang may humawak sa braso ko na naging dahilan upang mapatigil ako sa paglalakad. I gave a glare at Emerson dahil parang ayaw niya akong pakawalan. Sinubukan kong maglakad muli upang iwanan siya kaso mahigpit talaga ang pagkakahawak niya sa braso.