Choose Me, YZARINA

CHAPTER 19

CHOOSE ME, YZARINA
WRITTEN BY: IamVillain_1

"Where did you live?" I asked Abby. I smiled while looking at her. The good thing is, she was not crying anymore and she was calm.

"At Brgy Buenavista" she said in a calm tone. I wonder why her sister leave Abby alone here.

"Did you know that place?" I asked Emerson. He was standing behind with his hands on his pocket while looking at us.

"Its my hometown" he said and I saw the sadness in his eyes when he said that.

"It will going to be four hours before we get in there" he added while looking at his watch. "I can bring home Abby in that place, are you coming with us?"

Emerson glanced at me in a moment while waiting for my answer. Agad naman akong napaisip kung sasamahan ko ba si Emerson na maghatid kay Abby. Agad namang pumasok sa isip ko si Benedict dahil tiyak na mag-aalala iyon sa akin.

I was about to decline pero biglang nagbago iyon ng biglang makita ko si Abby. She was waiting for my answer too. Bahagya kong naalala ang pangako ko sa kaniya na ihahatid ko siya pauwi. Hindi ko naman pwedeng balewalain ang promise ko sa kaniya.

"Fine, sasama ako" I answered at isang masayang ngiti ang sumibol sa mukha ni Abby ng marinig niya ang sagot.

"Thank you ate Yzarina" Abby said at masayang niyakap ako.

I looked at Emerson na nakangiti din sa akin. I gave him a smile too habang nakayakap kay Abby. Lumuhod din si Emerson kay Abby at hinaplos ang buhok nito.

Maya-maya lang ay napagdesisyunan na naming umalis. Si Emerson ang sa unahan ng motor habang ako  ang nasa likod ni Emerson.

"Kumapit ka Yzarina, hindi ka dapat pwedeng mahulog dahil sa akin ka lang dapat mahulog" Emerson said at agad ko naman siyang binigyan ng isang masamang tingin kahit nakatalikod ito.

"Eh kung ihulog kaya kita diyan" wika ko dito at patuloy na sinasamaan ng tingin.
"Ah!" Bahagya akong napasigaw ng biglang tumakbo ang motor na hindi pa ako handa na naging sanhi upang mapayakap ako kay Emerson. Narinig ko ang pagtawa ni Emerson ng makita niya ang emosyon ko.

Hingal na hingal ako dahil akala ko mahuhulog na ako. Dahil sa takot, hindi ko na inalis ang kamay ko mula sa pagkakayakap sa tiyan ni Emerson. Dama ko dito ang matitigas nitong-uh! What are you thinking Yzarina?

Rinig ko pa din ang pagtawa ni Emerson hanggang ngayon na para bang nang-aasar pa. Alam niyang wala na akong choice kundi ang yumakap sa kaniya. Kung hindi lang talaga takot sumakay ng motor, hindi ko gagawin ito. I rolled my eyes at mas lalo pang hinigpitan ang pagkakayaka sa tiyan nito nang magsimula na siyang magpatakbo. Ramdam ko ang magandang built ng katawan nito. Medyo matigas-tigas.

Tahimik lang ang boung byahe, pinagmamasdan ko lang ang bawat senaryo na madaanan namin. Minsan kinakausap ako ni Emerson pero hindi ko lang ito pinapansin dahil minsan, walang kakwenta-kwenta ang mga sinasabi, puro pang-aasar at pang-iinis lang ang lumalabas sa bibig nito. Mukhang pinagkaitan nga siyang magsalita ng matino.

We arrived at Brgy Buenavista for almost two hours. Medyo mahaba-haba din ang byahe namin. Muntik na nga akong makatulog pero sa tuwing sinusubukan kong matulog sa balikat ni Benedict, agad naman akong nakakagising dahil nauuntog ako sa balikat nito. Hindi na kasi sementado ang kalsa kundi batuhan na lamang sa baragay na ito.

Minsan nga muntik na akong mahulog kaya hinihigpitan ko talaga ang kapit ko kay Emerson na siya namang ikinakatuwa ni Emerson. Pero sa totoo lang, kumportable akong kayakap itog si Emerson. Ewan ko ba.

Pagpasok pa lang namin sa Barangay Buenavista, sinalubungan na kaagad kamin ng mga makukulay na banderitas, marami ding mga tao lalo na sa gitnang baryo, nung dumaan kami sa plaza may nakita kaming nagaperform na isang celebrities at napapalibutan ito ng mga nagkukumpulang tao, at puno din ng mga tao sa kalsad Kung hindi ako nagkakamali, fiesta ngayon dito sa barangay na ito. 

Maliit lang ang barangay na ito. Hindi siya kalakihan pero pakiramdam ko ang saya-saya ng mga taong naninirahan dito. Sa lahat kasi ng taong matanaw ko, bakas sa kanilang mga mukha ang kasiyahan lalo na ngayong fiesta. Batay sa pagkakaalam ko, masaya talaga ang mga fiesta sa probinsya.

"Where did you leave?" Narinig kong tanong ni Emerson kay Abby. Abby pointed the house sa di-kalayuan. When we arrived at that house, may naabutan kaming dalawang babaing umiiyak sa labas ng kanilang bakuran.

"Bakit mo siya iniwan doon? Hindi mo ba alam na baka may kung anong nangyari na sa kapatid mo!" naabutan naming sigaw ng isang matandang babae sa isang dalagang babae. Patuloy lang sa kakaiyak ang babaing iyon.

"Mama sorry, simula kasi na dumating si Abby sa buhay natin sa kaniya na natuon ang atensiyon niyo-" hindi na napatapos pa ang sasabihin ng dalagang babae ng bigla siyang nakatikim ng sampal mula sa kung hindi ako nagkakamali, nanay niya ito.

"Alam mong hindi totoo iyan!" Sigaw ng nanay sa anak nito

"Mama" tawag ni Abby ng makababa siya ng motor. Nagulat na lumingon ang dalawang babae.

"Abby Jusko!" wika ng matandang babae at agad na tunakbo kay Abby at niyakap ito. "Akala ko kung ano na ang nangyari sayo anak" dagdag pa ng mama ni Abby at humagulgol sa pag-iyak.

Hindi ko tuloy hindi maiwasang hindi mapaiyak habang pinapanood ang eksena nila. Nagungulila kasi ako sa nga magulang ko. Namiss ko tuloy muli sila. Miss ko na ang mga magulang ko. Miss ko na ang magkaroon ng magulang.

Napaangat na lang ang tingin ko sa kamay ni Emerson ng may inabot siya sa akin. Isa itong panyo at agad ko naman siyang binigyan ng isang ngiti bago ko tinanggap iyon.

"Salamat" wika ko kay Emerson bago sinimulang pinunasan ang nga luha ko.

Naramdaman ko ang paghawak ni Emerson sa kamay ko. I just found myself comfortable while holding Emerson's hand.

"Mama, si Ate Yzarina at Kuya Emerson pa ang naghatid pauwi sa akin dito" wika sa akin ni Abby at agad namang napadako ng mama ni Abby ang tingin niya sa amin bago naglabas ng isang pasasalamat na ngiti.

"Salamat mga iho at iha, utang na loob ko ang ginawa niyong pag-uwi kay Abby dito" nakangiting wika ng mama ni Abby sa amin ni Emerson. Agad din naman namin siyang sinuklian ng isang ngiti.

"Wala pong anuman" wika ko sa mama ni Abby.

"Ako nga pala si Amanda, mama ni Abby" pagpapakilala ni Abby at agad din naman namin siyang nginitian.

"Ako po si Yzarina at ito naman po si Emerson" pagpapakilala ko. Ngumiti din si Maam Amanda habang nakatingin sa amin.

"Alam niyo bagay kayo, magsyota ba kayo?" tanong ni Maam Amanda habang nakatingin sa magkahawak na kamay namin ni Emerson.

Agad ko namang binawi kay Emerson ang kamay ko nang mapagtanto kong kanina pa pala ako nakahawak sa kamay ni Emerson.

"Maam Amanda, nagkakamali po kayo ng iniisip, magkaibigan lang po kami ni Emerson" pagtatanggi ko kay Maam Amanda.

"Kumain na ba kayo? Tara pumasok muna kayo sa bahay ipaghahain ko kayo tutal alam ko namang malayo ang byahe ng manila dito sa barangay namin kaya alam kong napagod kayo sa byahe

"Ah huwag na po hindi na po kasi kami tatagal" wika ko dito. I looked at Emerson at binigyan lang din ako ng ngiti habang nakapamulsa.

"Sigurado ba kayo?" Tanong muli ni Maam Amanda at agad namana akong tumango.

"Mauna na po kami" pagpapaalam ko kay Maam Amanda at agad din naman soyang nagpaalam sa amin.

Bumalik kami ni Emerson sa pwesto ng kaniyang motor at muli ng sumakay. Masaya ako ngayon dahil nakauwi na si Abby at kasama na niya ang mama niya.