Unveiling The Mask Behind (High Class Issue Series #4)

Chapter 42

Chapter 42: Overthink

"Bakit ka diyan matutulog?"

Tanong ko kay Orcus na akmang pahiga na sana sa sofa. Tumingin ito sa kanan at kaliwa pagkatapos ay pilit na ngumiti sa akin. Alam kong hindi siya sanay matulog sa sofa, ni minsan nga ay hindi ko itong nakitang matulog dahil mas komportable siya sa kama. Bakit ba kasi isa lang ang kwarto dito? 

"Kasi ikaw 'yung gagamit ng kwarto," inosenteng sagot nito na dahilan para umikot ang mata ko. 

Kakalabas ko lang galing sa banyo. Hindi naman kami nagtagal si Orcus sa ulan dahil nag-aalala itong baka magkasakit ako. Medyo tumila na rin ang ulan kaya nakikita na sa kalangitan ang buwan at mga bituin. 

"Get inside the room," I ordered, but he remained seated with his eyes widened. What? Is there a problem?

"W-Why would I sleep there? You might feel uncomfortable if I sleep beside you." He looks uneasy this time. Even though I was few gaps away from him, I could see his cheeks tinted in crimson, even his ears.

"The bed was big enough for us to sleep, and I know you're not used to sleeping on the sofa. Ayoko namang manakit 'yang likod mo," saad ko at nilagay ang tuwalyang nakapatong sa balikat ko sa ulo ko para patuyuin ang basa kong buhok. 

"But—"

"Papasok ka o sa sofa ako matutulog?" tanong ko sa kanya. Ilang beses ko na siyang nakatabing matulog pero bakit parang nahihiya pa siya? Malaki naman 'yung kama kaya posibleng hindi kami magkalapit. 

He sighed. "Fine, but I won't promise that I will keep my hands off from you. Ilang araw kitang hindi nakita, nagtitimpi lang ako ngayon."

Ngayon naman ay pisngi ko na ang nag-iinit dahil sa sinabi ni Orcus. Biglang sumagi sa isipan ko ang gabing nakipagtalik ako sa kanya na mas lalong nagpainit ng mga pisngi ko. Panigurado akong para na akong isang kamatis. Argh!

'Yun ba ang dahilan niya kung bakit balak niya sanang matulog dito sa sofa?

He stood up and went inside the room already. When he passed, my heart started throbbing fast, which made my breathing ragged. I cupped my chest, and the moment I did that, my mind became wild.

I was confident a while ago. For me, there was no malice if I sleep with Orcus in one bed, but because of what he said, I became conscious. 

Nagtitimpi lang siya ngayon. 

Nakagat ko ang ibabang labi ko nang maramdaman ang kiliting nabubuo sa tiyan ko. Pilit kong pinapatay kung anuman ang nasa isipan ko dahil ayokong dumagdag 'yun sa kaba ko. 

"Why are you still there? We're going to sleep, aren't we?" Orcus asked. I shifted my eyes towards him, and I saw him leaning against the door with his arms crossed to his chest. His eyes were hooded, and his stance looks relaxed. He's holding back, but why does it seem like he's not having a hard time dealing with it?