Unveiling The Mask Behind (High Class Issue Series #4)

Chapter 23

Chapter 23: Chaos

"Lincoln, alamin mo kung sino ang nag-message niyan at kung sino ang nagpakalat ng mga larawan ni Serina. I want it now," utos ni Orcus kay Lincoln na kaagad namang kinuha ang phone ko sa boss nito para alamin kung sino ang nagpadala ng link sa akin.

Hindi ko alam kung ano ang iaasal ko sa oras na 'to. Pilitin ko man ipunin ang diwa ko ay hindi ko magawa dahil ang tumatakbo lang sa isipan ko ay ang larawan ko na walang saplot.

I was breathing heavily. No words were coming out of my mouth as if I was lost in the woods to see what's happening. I hate the public's attention. Kahit kailan ay hindi ko hiniling na mapunta sa akin ang atesyon ng mga tao at ngayon na nasa akin lahat ng mga mata nila ay gusto ko na lang magtago.

Dumako ang tingin sa akin ni Orcus at nagsimula na namang mapuno ng galit ang kanyang mukha pero wala ako sa diwa ko para pakalmahin siya. Wala, nawala ako sa hulog dahil sa nakita ko na parang sa mga larawan na 'yon ay nabiharan na ng kahihiyan ang pagkatao ko.

My eyes became blurry because of the tears filling them. It was a nerve-wracking feeling that it could even make me senseless. Seeing my naked body being shared by the public on social media gives me a decision to just stay in the dark. At least in there, no one could hurt me. Just me being solitude.

"Fuck," mura ni Orcus at hindi ko siyang magawang sawayin dahil wala ako sa hulog. Pakiramdam ko sinakop na ng isipan ko ang mga hubo't-hubad kong larawan. Bakit, bakit kailangang mangyare sa akin 'to?

"Serina..." He was about to hold my arm, but I stepped backward. I glared at him, and I saw my reflection on his hazel eyes. Just to see myself being fragile and wounded again makes me want to hide from everyone.

"D-Don't touch me," I stuttered while my body was trembling to an odd rhythm. Akmang lalapit si Orcus pero tinaas ko ang kamay ko para pahintuin siya.

"H-Huwag kang lalapit, sabi," ulit ko pero punong-puno pa rin ito ng panghihina. Maging ang sarili ko ay nilalayo ko na sa kanya. Hindi, hindi ko kaya na makita niya akong ganito. Nakakahiya.

"Serina, please don't do this—"

"I-I want to be alone. Huwag mo akong susundan," pagputol ko sa kanya at parang natigilan siya sa hindi inaasahang mga salitang binigkas ko.

I was hurt to see him like that, but I want to be alone for now. I want to hide because of shame.

That photo stained everything. From just a picture, everything went back to what it was. No light came through and just darkness. The absence of light became the reason why darkness crippled my body once again.

"Serina, ano bang sinasabi mo—"

"Ang sabi ko gusto kong mapag-isa, Orcus!" Hindi ko na napigilan ang taasan ng boses si Orcus dahil wala na ako sa kontrol. Ang tumatakbo lang sa isipan ko ay ang lumayo sa kanya at itago ang sarili ko sa lahat ng mga tao.