I am adopted by 1D

11: What makes you beautiful

Louis POV

We zijn drie dagen verder, morgen moeten we verder naar Newbridge. Zoals gezegd: vijf dagen blijven en dan verder. Met April gaat het al ietsjes beter. Ze eet weer en haar koorts is minder, kortom: ze kan weer rondlopen en doen als een normale -ondertussen- zeven jarige. Met een kleine zak vol post loop ik haar kamer binnen. "Wat zijn dat?" murmelt ze. "Brieven", antwoord ik nonchalant. "Van wie?" Grinnikend zet ik me naast haar op bed. "Dat weet ik toch niet." Ze kleurt rood en drukt dan haar gezicht in mijn shirt. Lachend haal ik de brieven uit de zak, vertaling: ik kantel de zak onderstboven leeg op het bed. In wortelsnaam, wat een hoop! Ik orden de brieven keurig, brieven voor Harry op een stapeltje, voor Zayn op een stapel, voor Liam, voor Niall en voor one direction gezamelijk. Dan prop ik ze weer in de zak. Oh nee! Wat ben ik een sukkel. De overige brieven zijn voor mij, die ik ook maar in de zak prop, en voor.. April? Wat leuk! "Papa?" vraagt ze. Ik knik. "Waarom orden je ze als je ze toch terug in de zak steekt?" Ik haal mijn schouders op. "Ik ben heel slim!" Ze begint luid te lachen. Haar warme, paarse pyjama hangt los om haar heen. Hè, het paste toch goed? Fijn dan is ze weer afgevallen. In mijn hoofd grommend kijk ik haar met een gemaakte glimlach aan. "Nou hier dan, deze brieven zijn voor jou!" Grijnzend bekijkt ze de brieven. Na een tijdje blijven er nog twee brieven over. Eén van Sandra en één van Rachel. "Welke wil je het eerst openen?" vraag ik haar. Stiekem ben ik wel benieuwd wie Sandra is. "Met die van Rachel!" antwoordt ze. "Oké", komt er geforceerd uit. Dan zie ik het zo wel.

'Hé daar April,

Ken je mij nog?? Rachel, je verzorgster uit het weeshuis? Ik hoop het wel, anders wil ik mijn brief terug! Nee hoor ik maak maar een grapje! ;) Nou hou is het leven bij One direction? Zijn ze lief tegen je? Anders kom ik wel eens langs! Ik heb op tv vernomen dat je ziek bent? Meisje toch, wat erg voor je. Ook heb ik ontdekt dat je op tour bent. Ik zal je komen opzoeken als je terug in London bent! Als het mag van je vaders natuurlijk.. We moeten dringend praten want ik mis mijn kleine zonnetje! :) Dikke knuffels en kusjes.
Rachel'

"We zullen haar wel laten komen, is dat goed?" Ze knikt en laat me schrijven. Ik kleef de enveloppe met de brief in dicht en plak er een zegel op. Dan komt de brief van Sandra:

'Ik weet niet goed hoe ik deze brief moet beginnen dus heb ik deze zin maar opgeschreven ;)
Hoe is het met je April? Ik heb veel van je gehoord op het nieuws, hopelijk ben je me niet vergeten in je nieuwe leventje! :( Dat zou kwetsend zijn, ik ben je beste vriendin, hahaha :) Wauw ik word morgen dus 14! Kan je dat geloven? Jij bent de helft van mijn leeftijd kleintje :p Misschien dat we elkaar nog eens kunnen zien binnenkort? Dat zou super zijn :D
Ik moet gaan, mijn zus heeft ontdekt dat ik haar tas heb laten vallen..... :o
Dikke knuffels, Sandra :)'

Owh! Wat lief van Sandra! Ik lees de brief voor aan April die luid begint te lachen als ze hoort dat haar beste vriendin een tas heeft gescheurd. Nou, misschien is het ook een beetje grappig, een beetje zo.

April POV

Wat leuk dat Sandra en Rachel nog aan me gedacht hebben! Natuurlijk wist ik nog dat morgen Sandra veertien wordt. Ze is mijn beste vriendin al sinds ik nog maar twee dagen in het weeshuis was. "Nou wie is Sandra als ik vragen mag?" begint papa. "Sandra is mijn beste vriendin", hij grinnikt. "Dat weet ik, maar buiten dat?" Ik hef mijn hoofd op. "Ze is een vrijwilligster in het weeshuis, ze helpt Rachel met koken en dergelijke. Ze is er dagelijks na school en in de weekends." Hij knikt begrijpend. "Dus, een laten vallen? Een stout meisje dan?" Ik schud mijn hoofd. "Dat heet zusterliefde!" lach ik. Ook papa begint te lachen. "Zullen we een brief terug sturen?" Ik knik en krijg een idee: "Papa?? Mogen Sandra en haar zus kaartjes voor het concert in Londen?" Hij schudt zijn hoofd. "De kaartjes zijn uitverkocht." Teleurgesteld laat ik mijn hoofd hangen. "Maar we kunnen wel backstage pasjes en een meet and greet regelen", roept hij vrolijk. Ik knik uitbundig mijn hoofd en gebaar hem dat hij moet gaan schrijven. Ik neem de brief van mijn beste vriendin vast en kijk dan in de enveloppe. Er zit een foto in. "Kijk papa!" gil ik. "Dit is der!" gil ik verder. Hij neemt de foto die ik wild heen en weer zwaai uit mijn handen en bekijkt hem. Ik kijk hem boos aan. "Je kan dat vragen papa!" Hij lacht. "Dat kan, maar ik kan ook kijken als jij niet zo met die foto wappert!" Ik steek mijn tong uit en kruip uit bed. "Wat ga jij doen?" Ik grinnik. "De kaartjes halen papa!" Hij lacht en schrijft verder aan de brief. Op mijn tenen sluip ik naar beneden. Ik weet zelf niet eens meer waarom ik sluip. Ik doe de deur geluidloos open en kijk de woonkamer door. Leeg. Ik kijk naar de keuken waar papa Harry rustig op zijn laptop werkt. Ik sluip naar hem toe en roep dan luid: "Boe!" Van schrik kijkt hij om naar mij. "April lieverd je geeft me bijna een hartaanval! Wat kom jij doen in je mooie pyjama?" Hij kijkt me bedenkelijk aan. "Die plots te groot is?" Ik haal mijn schouders op. "Ik heb een vriendin die morgen jarig is en van papa Louis mag ik backstage passen en een meet and greet geven!" Enthousiast kruip ik op zijn schoot. "Mag het?"