I am adopted by 1D

40: torn

Waarschuwing, dikke plottwist...Wees voorbereid

Harry POV

We lopen Zayns appartementenblok uit en Louis leidt me naar mijn auto. Hij zet me in de passagiersstoel en gaat zelf achter het stuur zitten. "Krijg ik je sleutels even?" vraagt hij. Ik knik en neem mijn autosleutels uit mijn jaszak. Hij steekt de sleutels in het contact en start de auto. Hij rijdt de baan op en niet veel later voegt hij zich tussen de andere auto's. "Gaat het Harry? Wat heb je plots?" vraagt Louis bezorgd. Hij laat even zijn ogen mijn kant op glijden, maar richt ze algauw weer op de weg. "Ik weet het niet", mompel ik en leg mijn hoofd tegen het raam. "Ik ben gewoon misselijk en heb het ijskoud." Louis fronst en legt zijn vrije hand op mijn voorhoofd. "Je voelt gloeiend heet aan." Hij legt zijn hand weer op de versnellingsbak. "We zijn zo thuis, volgens mij krijg je griep." Ik steek mijn onderlip een beetje uit en slaak een diepe zucht. "Ik wil niet ziek zijn", mompel ik koppig. "Daar kan je niet voor kiezen Harold", grinnikt Louis. Even later draait hij de oprit op en stopt mijn auto. We stappen uit maar ver kom ik niet als ik door mijn benen zak. "Harry? Alles oké?" vraagt Louis geschrokken als hij mijn kant op rent. Ik knik en probeer op trillende knieën weer overeind te komen. Voor ik weer dreig te vallen, grijpt Louis mijn schouders. Hij draait zich om en gebaart dat ik op zijn rug moet springen. Hij draagt ons naar binnen waar het geluid van de Aussies zachtjes door de woonkamer klinkt. "Hé jongens! Zeggen we geen gedag meer tegenwoordig?" grijnst Calum zodra hij ons ziet. "Of waren jullie van plan stiekem naar boven te gaan?" vervolgt Luke met een grijns op zijn gezicht. "Gebruik wel bescherming hè! En alsjeblieft, niet te luid!" eindigt Michael. Ashton begint te blozen terwijl hij hard in de lach schiet en ook de andere drie schieten in de lach. Ik voel het schaamrood naar mijn wangen stijgen en krijg daarna een golf van misselijkheid over me heen. Ik spring van Louis' rug en spurt naar het toilet. "Ja lap, daar beginnen we al, wat zou April denken van een broertje of zusje?" Daarna schieten de Aussies weer in de lach en ik zweer dat ik Louis' lachje ook hoorde. Even later staat hij achter me over mijn rug te wrijven. "Luister niet naar hen, het zijn gewoon een stelletje malloten" sust Louis als de tranen over mijn wangen lopen. "Hé! Dat hoorden we!" brullen ze terug. Als ik gedaan heb, probeer ik met alle macht de ranzige, zure smaak uit mijn mond te krijgen. "Laten we anders je tanden gaan poetsen, dat helpt misschien wel."

Ashton POV

"Was het wel zo lief om Harry zo te plagen?" vraag ik bezorgd na onze lachbui. De jongens halen hun schouders op en we schieten weer in de lach. "Ik verveel me" zucht ik even later. "Ik heb honger", zeurt Luke. "Ik wil pizza", mompelt Michael met een dromerige blik in zijn ogen. "Er ligt nog een stuk in de keuken", zegt Louis die net voorbij komt. We kijken elkaar aan en gillen dan tegelijk "voor mij!" We spurten om ter eerste naar de keuken en vlak voor ik het stuk te pakken krijg, neemt Louis het van ons af. "Tss, stoute jongens, Harry is ziek en jullie maken zoveel lawaai! Niemand krijgt dit stuk pizza! Ga nu in de hoek staan en denk na over jullie fouten." Verbaasd gaan we ieder in een hoek staan. "Goed, ik ben boven", zegt hij en daarna stopt hij het stuk pizza in zijn mond. "Hé!" roepen we allemaal door elkaar maar Louis loopt gewoon door. "Sassy bitch!" grinnikt Michael. "Maar nu heb ik nog altijd honger", zeurt Luke. "Ik wil een koekje", zeur ik verder. "Hoelang moeten we hier nog staan denk je?" vraagt Calum. "Geen idee", antwoord ik. Ik draai een paar rondjes in mijn hoek en kijk vanuit de andere kant van de kamer toe hoe de jongens zich ieder in zijn hoekje tegen de grond laten zakken tegen de grond. "Ik wil eten!" huil ik nep. "Ik ook!" Ik kijk rondom me, maar zie alleen wat ik weken, maanden, zie: dezelfde keuken in hetzelfde huis. "Ik wil eten", krijst Michael. "Louis!" zeuren we met zen allen. "Ga dan gewoon naar de pizzeria of zo!" roept hij terug. "Maar we staan in de hoek!" Ik hoor hem vloeken en de trap afstormen. "Ga dan uit de hoek!" We kijken elkaar grijnzend aan en lopen voorbij Louis de deur uit. "Jullie jassen!" gilt hij terug. Maar we negeren hem en kruipen in Calums auto. "Rijdt ons naar McDonalds bitch! Deze jongen heeft honger!" roept Luke. "Oeh! Mama Liz keurt nooit die woorden goed, Lucas!" grijns ik. Hij steekt zijn tong naar me uit en port me in mijn zij. Ik por hem terug en hij port mij terug. Al gauw raken we in een achterlijk mini-gevecht op de achterbank verwikkeld. "Jongens, doe lekker normaal, ik probeer jullie levend bij McDonalds te krijgen!" moppert Calum. "Maak vrede en geef elkaar een knuffel." Ik grijns naar Luke en open mijn armen. "Wilt Lukey Pukey een knuffie wuffie?" vraag ik met een babystemmetje. "Okey dokey Ashie Washie", antwoordt Luke op dezelfde manier. Ik open mijn armen en sla ze om Luke zijn nek heen. "Goed zo Calum?" Hij knikt en grinnikt. "Uh, Ash, je kan me loslaten nu", lacht Luke. "Hmm, straks, ik lig lekker", mompel ik. Ik leg mijn hoofd expres op zijn borstkas en leg mijn benen op de andere zetels. "Ashton Fletcher Irwin, waag het niet om je vieze, vuile schoenen op de achterbank te leggen, ik heb hem eindelijk gepoetst", zeurt Calum met een huilerig stemmetje. "Na een jaar, ja!" Ik schiet in de lach alsof ik nog nooit zoiets grappig heb gehoord. "Ashton, jij bent echt een rare jongen, maar laat me alsjeblieft los, je haar kietelt mij!"
"Pech Luke! Ik lig lekker!" Hij zucht en begint aan mijn haren te trekken. "Probeer je nou kinky te doen jongen?" vraag ik met een speelse grijns. Luke stottert wat en ik schiet weer in de lach. "Volgens mij heeft iemand Ashton te veel suiker gegeven", concludeert Michael. "Daar krijgt hij straks wel spijt van."