I am adopted by 1D

15: Where do broken hearts go?

April POV

We zijn bij Papa Louis thuis nu. Al drie dagen trouwens. Papa Niall is al enkele dagen redelijk vaak weg, en als ik vraag waarom antwoordt hij niet of begint hij te blozen en te stotteren. Ik snap totaal niet wat hij in zijn schild voert. Ik ben met Daisy en Phoebe met barbiepoppen aan het spelen. Ook al zijn ze bijna even oud als mij, ze zijn mijn tante's! Ze zijn een tweeling net als Ernest en Doris, zij zijn zoveel jaren jonger dan mij en toch mijn tante en nonkel! Dat is toch niet normaal? Ik heb dan ook nog een tante genaamd Georgia, een genaamd Charlotte, maar we noemen haar Lottie en Félicité. Mijn moeke heet hier Johannah en mijn biologische vake (noem je dat zo?) heet Troy, maar de man van wie papa zijn achternaam heeft heet Mark, en die heb ik ook ontmoet. Hem noem ik ook vake. Maar het verwarrendste is dat ik nóg een vake heb hier: de papa van Doris en Ernest, hij heet Daniel. Ik kan zeggen dat dit een mega grote familie is eigenlijk. En die arme papa is de oudste van de hoop. Maar hij zit er niet mee. Papa Harry is bij me in de bus, de rest is allemaal wat rondhangen in de stad, Doncaster. Papa Louis is met zijn zusjes weg. Vele uren later worden Daisy en Phoebe geroepen door moeke Johannah en ben ik alleen. Het gezin gaat een familie avondje houden. Ik mocht mee, maar ik werd een beetje ziek, dus ik blijf "thuis". Papa Zayn en Niall gingen vandaag ook hangen in de stad en papa Liam deed er vreemd over. Heel vreemd. Maar ze komen wel allemaal nog eten -buiten papa Louis. "Nu zijn we tijdelijk alleen blijkbaar", zegt papa Harry met een zucht. De deur bonkt open. "Of toch niet." Papa Liam komt de woonkamer binnen met een meisje bij de hand. Het meisje heeft zwarte haren en blauwe ogen. Ze is lang en slank. Ze lijkt me heel lief. Ik word over de grond gesleurd door twee handen handen die zich onder mijn oksels bevinden. Uiteindelijk tilt hij me en zet me op zijn schoot. Meteen leg ik mijn hoofd tegen zijn borstkas. "April, dit is Lizzy, Lizzy, dit is April."

Harry POV

Onwennig zit ik met April op schoot op de bank. Liam heeft een vriendin. Die zag ik niet aankomen, gewoon omdat hij de laatste tijd zo druk met April en de tour is. "En April?" vraagt Liam. "Hoi", mompelt ze verlegen daarna gaat ze met haar vinger over een van mijn zesenvijftig tatoo's. "Hallo April", antwoordt Lizzy. Ik druk een kus op Aprils hoofd en duw haar dan een beetje richting Liam. Ze zucht en gaat bij hem staan. Hij tilt haar op en ze legt haar hoofd op zijn schouder. "Sorry, ze is een beetje ziek, dan wordt ze wat flauwtjes", begint Liam. "Ik zie het", zegt Lizzy met zachte stem. Ze glimlacht wat naar mijn meisje. "Moet ik Bono halen schat?" vraag ik. Ze knikt. Als ik terugkom met Bono gaat Lizzy met haar vinger over haar wang. "Wat een schatje ben jij!" zegt ze enthousiast. Maar iets in haar toon staat me niet aan. Niall en Zayn komen binnen en geven om beurt April een kus op haar wang. "Hé schat vind je het erg als we niet mee-eten?" Ze schudt haar hoofd. "We zullen niet te laat thuis zijn!" En dan vertrekken ze weer, zonder Lizzy zelfs maar op te merken. "Zal ik pizza's halen?" vraagt Liam. Ik knik. "April eet wel met ons twee mee, ze gaat toch niet veel eten met haar medicatie", dit keer had ik het niet over haar ziekte, maar over een bronchitus. Ze is deze dagen dus nog niet veel buitengekomen. "Mooi, zeg wat je te eten wilt en ik haal het gauw!" We geven de bestelling door en hij vertrekt terwijl hij April op de grond zet. Ze hoest wat en klemt Bono in haar armen. "Zo April", begint Lizzy onwennig. "Ik ga even de tafel klaarzetten, blijf jij bij April?" vraag ik haar. Ze knikt en ik ga richting de keuken. Maar halverwege hoor ik Lizzy's stem, hard en koud. En blijf ik stokstijf staan. "Dus April", zegt ze gemeen. "Je denkt toch niet dat Liam nog om je geeft als ik helemaal bij hem ben?" Ik hoor April slikken, zo luid is het. "Je zal gewoon genegeerd worden, nu blijft hij bij je omdat hij niet weet wat anders te doen, maar zodra hij bij mij woont zal jij uit zijn leven verdwijnen, daar zorg ik wel voor, gehoord?" Woedend been ik terug de woonkamer in waar ik mijn zieke dochter optil en tegen me aandruk. "Dat dacht ik dus even niet!" roep ik. Ze kijkt me bleek aan. "Liam houdt van zijn dochter, dat kan je niet zomaar stoppen Lizzy!" ga ik kwaad verder. Ik hoor niet eens de deur opengaan. "Wat is hier aan de hand?" Lizzy begint schijnheilig te doen en begint te snikken. "Oh Liam, Harry en April mogen me niet", en dan legt ze haar hoofd op zijn schouder. "Harry, van jou weet ik dit, dat hebben we bij elkaar, maar April, van jou verwachtte ik toch meer", zegt hij streng. "Maar papa, ik deed niks!" sputtert ze tegen. "April Styles Horan Malik Tomlinson Payne, niet liegen tegen mij!" zegt hij dan kwaad. "Liam, misschien liegt ze ook niet!" breng ik tegen hem in. "Jij verdedigt haar gewoon!" roept hij, wijzend naar mij. "Ze is een kind van zeven dat nog nooit heeft gelogen Liam, ze is jouw dochter die ziek is en jij denkt dat ze zoiets doet?!" roep ik kwaad naar hem. "Dat denk ik ja!" Ik draai me om, graai gauw de zak pizza's mee en been met MIJN dochter naar de keuken. "Als je niet voor je dochter hoeft te zorgen kan je ook gaan met je vriendin", schreeuw ik en zet mijn huilende dochter neer. "Hé lieverd, het is oké, papa is gek geworden", mompel ik. Ik neem twee borden en wat bestek; dan gaan we samen eten.