I am adopted by 1D

9: Moments

A&N wie is er braaf? ^-^

Harry POV

April Styles, wauw! Ik kon het eerst niet geloven dat de jongens hebben besloten haar míjn achternaam te geven. Ik kan het nog steeds niet volledig geloven maar ik moet wel. Waarom dit zoveel voor mij betekend? Omdat zíj zo veel om me betekend. Zo simpel is het. Gisteren na het eten hebben we even een film gekeken, heb ik April in bad gedaan. En daarna ben ik een kwartiertje bij haar gaan liggen in haar bed. Als ik terug in de 'woonkamer' van de hotelkamer kwam begon Liam zijn verhaal over de dame bij het eten. Misschien dat we na de tour een nieuwe film moeten maken. Iets van "Living with our daughter" het is ook zo. Leven met onze dochter. Onze lieve, schattige, grappige en zo voorts, dochter. Maar zo lang is een titel nooit. Maar zoals ik zei, na de tour. De volgende ochtend -vandaag dus- sta ik op en ga direct onder de douche. Vandaag moeten de jongens en ik gaan oefenen. Als er dan nog tijd is gaan we misschien wat van de stad zien. Onze lijst is best lang. Onze lijst van steden die we bezoeken bedoel ik hiermee. We gaan langs 63 steden, toch wel veel niet waar? Als ik onder de douche vandaan kom en net een handdoek om me heen heb geslagen gaat de deur een heel klein stukje open. De waterdruppeltjes vallen op de grond. Vanaf mijn haren tot mijn knieën. "Papa?" vraagt mijn dochter -wauw dat voelt lekker om te zeggen- met een klein stemmetje. "Ja liefje?" ze frunnikt aan haar haren. "Gaan wij zo een spelletje spelen?" Ik haal mijn schouders op. "Welk wil je dan spelen lieverd?" ze grijnst "Een geheim spelletje!" ik haal verbaasd mijn schouders op. "Is goed, maar hoe kom je erop? En wat is het dan?" Ze kijkt terug op. "Omdat ik de liefste papa's heb! Meer vertel ik niet." Met een grijns sluit ze de deur weer.

Liam POV

Om zeven uur deze morgen kwam April naar mijn bed geslopen met een geheim. Ze wou zelf een spelletje maken voor 'werelds beste papa's'. Haar woorden, niet de mijne. Maar hoe dan ook, is dat niet schattig? Toen ik vroeg waarom ik haar moest helpen zei ze omdat ik de 'meest slimme ben en de meest normale'. Ik lag toen plat van het lachen. Nog steeds háár woorden, niet de mijne. Ik meen het. Ik heb haar dan gezegd dat ik zou helpen met haar spelletje, een soort quiz eigenlijk. Met allemaal vragen over haar, ons en dergelijke. Een uurtje later zijn we klaar en trippelt zij naar de kamer om de anderen te roepen. Een klein gegiechel, een zachte 'oef' en een van de jongens die op de grond komt later komen Zayn, Louis en Niall de 'woonkamer' ingelopen. Niall wrijvend over zijn kont. Hij viel dus op de grond. Grinnikend slaat April op zijn kont. "Papa heeft zich pijn gedaan" zegt ze met een engelen gezichtje. "Dat komt doordat een kleine tornado op mijn bed is beland", moppert Niall. Zayn staat er wat suf bij te staren. "Sorry papa", mompelt ze waarna ze zijn been knuffelt. Hij aait over haar hoofd en gaapt. Niall houdt niet van vroeg opstaan. Net als Zayn, daarom dat hij zo stilletjes is. De deur van de badkamer slaat dicht en onze hoofden draaien zich naar Harry, die alleen in zijn boxer de kamer komt binnengewandelt. "Papa, je moet kleren aandoen", zegt April terwijl ze haar armen over elkaar slaat. "Hè, waarom niet?" antwoordt hij met een grijns. "Omdat dat niet mag, juh, aankleden!" Hij salueert. "Jah mevrouw!"

April POV

Papa Harry komt ein-de-lijk aangekleed terug de kamer binenn en komt ook rond het tafeltje zitten. Ik begin met gooien. "5", mompel ik. Ik zet mijn pion vijf stappen verder en kom op een blauw kaartje terecht. Een vraag over papa Zayn. "Ik lees hem wel" Hij neemt het kaartje en leest de vraag hardop. "Wat is je lievelingslied van Up All Night?"
"I want" antwoordt ik en mag mijn pion nog een vakje verder zetten. Zo gaan we nog twee uur verder tot het tijd is om naar de soundcheck te gaan. Papa Liam helpt me bij het omkleden: een wollen, witte broek en een lange T-shirt in een roze kleur. Een paar witte schoenen, een jas en een muts later staan we buiten het hotel. Ik houd papa Nialls hand stevig vast terwijl ik met hem mee loop naar een heel groot gebouw. Binnen staan Paul en Simon ons op te wachten, oké, ze staan mijn papa's op te wachten. Maar ik ben er ook dus pech! We gaan met zen alle de zaal binnen. In het midden van de zaal met rondom ons duizenden stoelen en staanplaatsen blijven we staan. "Nou hier", en Simon gebaart met zijn handen dat hij de zal bedoelt, "geven jullie het eerste optreden van de tournee. We gaan er hoe dan ook het beste van maken! Jullie gaan nu met Paul de liedjes van vanavond overlopen, dan zullen April en ik in het "publiek" gaan zitten en kijken. Goed plan April?" vraagt hij dan aan mij. Ik knik. "Mooi, ga nu maar het podium op en dan beginnen we!" Alle papa's gaan al verder behalve papa Harry. "Je moet wel flink zijn bij Simon hè April" Ik knik. "Ik ken hem toch?" vraag ik meer dan ik zeg. Papa knikt en geeft me een knuffel. "Tot zo meid!" Ik wuif met mijn handje naar papa en neem dan die van Simon vast. Hij kijkt me eerst raar aan -vast nog nooit een kind vastgehouden?- en loopt naar de zitplaatsen op de derde rij. Het volgende moment zingen mijn papa's 6 liedjes: 'Gotta be you', 'Taken', 'I wish', 'Little things', 'Once in a lifetime' en 'Fools gold'. Paul roept vanaf het midden onderaan het publiek, waar het podium gaat beginnen, wat ze moeten doen, waar ze moeten staan en dergelijke. Achteraf springen ze het podium af, ze zijn klaar. Maar in plaats naar mij te gaan, gaan ze iets bespreken met Paul. Die knikt en dan komen mijn papa's. "Klaar om te gaan?"