I am adopted by 1D

28: Fireproof

Liam POV

Nog steeds kwaad sta ik op om half acht, ik loop de kamer van Louis en Harry uit omdat ik weigerde bij Zayn te slapen. Niall heeft daar gelegen, maar wel nadat het bed weer op zijn oorspronkelijke plek stond, niet tegen het andere. Ik neem een glas water en drink het in één teug naar binnen. Ik denk terug aan gisteravond. We hadden meteen Simon gebeld en het staat vast, Zayn verlaat de band en het huis. Daarom besloot Simon om verder cameramannen te sturen, die gaan filmen hoe we verder gaan. "Liam..", klinkt twijfelend achter me. Ik draai me om en kijk in de schuldige ogen van Zayn. "Ik wilde niet dat het zo bekend zou worden", begint hij. "Liam, alsjeblieft, je bent mijn beste vriend", tranen beginnen over zijn wangen te rollen. "Het spijt me Zayn, maar ik moet hier nog even aan wennen, ik ga kijken bij April." Hij knikt en ik loop hem voorbij. Ik twijfel even, maar geef hem dan toch een knuffel. Verbaasd laat ik hem achter en klop op de deur van de jongens. Michael komt binnen met April op arm. "Hé, liefje", zeg ik zacht. Ze strekt haar armen naar me uit en ik neem haar van Michael over. "Wat is er nou?" Ik zucht en ga bij hen binnen op de bank zitten. "Eigenlijk zou ik dit niet moeten zeggen, maar papa Zayn gaat weg."
April zet het op een krijsen. "Nee! Nee! Niet waar! Je liegt! Papa mag niet liegen! Waarom lieg je?!" Even later staan alle andere jongens bij ons. "Papa!" gilt ze kijkend naar Zayn. "Zeg dat je blijft papa!" Ze rent naar hem toe en slaat haar armen om zijn benen. "Alsjeblieft papa!" Met een gekwetste blik kijkt hij neer op het hopeloze meisje. "Het is waar schat", hij tilt haar op. "Ik ga bij Perrie wonen", en met die woorden zet de kleine meid van zeven het helemaal op een gillen. "Waarom?" snikt ze. Harry trekt wit weg en gaat op de grond zitten. "Zayn, zet alsjeblieft mijn dochter neer voor ik iets krijg", mompelt hij starend naar de grond. "Harry, ik-"
"Zayn!" Hij zet April neer en Harry sluit zijn ogen. Tranen beginnen over zijn gezicht te stromen. Niall laat zich naast hem vallen. "Harry, neem diep adem door je neus. Adem dan uit door je mond, kijk zo", Niall doet voor wat hij bedoelt. Calum haast zich naar de keuken om een glas water te nemen. "We laten de vakantie hier toch niet mee verpesten, hè?" vraag ik. "We komen er wel doorheen, we regelen alles wel als we thuis zijn." Zayn kijkt me dankbaar aan. "Ik wilde jullie niet boos maken, heus niet Harry."
"Ik ben niet kwaad, ik ben teleurgesteld Zayn, diep teleurgesteld." Harry haalt trillerig adem en drinkt zijn glas leeg. De deur gaat met een knal dicht en ik ontdek dat Zayn weg is.

Annika POV

Emotieloos loop ik over het strand, na een eeuw laat ik me neerploffen in het nog koele zand. Ik leg mijn hoofd op mijn armen en denk na. Ik ben verdwaald, nu kan ik het niet meer herkennen. Volgens mij zit ik zelfs in Blankenberge, want ik kan de pier zien! Ik ben een stadsmeid, mij moet je niet naar kalme plekken sturen, daar pas ik gewoon niet. Ik staar naar de lucht, zie de zon opkomen. Plots ploft er iemand naast me. "Jij ook problemen?" vraagt een lage mannenstem. Ik knik zonder op te kijken. "Wat is het jouwe?" vraagt hij dan. "Ik ben verdwaald", mompel ik. "Het jouwe?"
"Mijn dochter en vrienden zijn teleurgesteld in me, ja, zo is het wel ongeveer", ik hoor hem zuchten en besluit op te kijken. "Zayn Malik?" vraag ik verbaasd. "Oh, je kent me", zegt hij verbaasd, dan hoor ik hem stilletjes 'fuck' mompelen. "Het spijt me", mompel ik. "Nee, het geeft niet, het is fijn om een fan te ontmoeten, wat is je naam?"
"Annika", zeg ik.
"Annika? Mooie naam", zegt hij dan, terwijl hij zand door zijn vingers laat glijden. Blosjes ontstaan op mijn wangen. "Bedankt." Een stilte volgt, geen ongemakkelijke, maar een fijne. "Wat is er dan aan de hand met de jongens?" Zayn staart naar een punt in de verte, neemt adem om het te vertellen, maar schudt dan zijn hoofd. "Volgens mij mag ik dat niet vertellen. Wil je dat ik je een lift naar huis, of nou, waar je vandaan komt, geef?" Ik knik en sta op. Ik klop het zand van mijn benen. "Dan zullen we vast vertrekken, kom je even mee? Je moet wel beloven dat je geen informatie doorspeelt."
"Ik beloof het", zeg ik knikkend. We wandelen de dijk op en lopen richting de duinen. Maar vlak voor we de duinen ingaan lopen we naar beneden richting een straat. We steken de straat, het tramspoor en nog een straat over en gaan naar links. Rechts is een klein padje dat leidt naar het Noordzeebad en dat passeren we. Net zoals Sea life. We steken weer de straat over en gaan het domein van een hotel binnen. We wandelen richting de lift en Zayn drukt op knopje 2. "Zo, hierlangs", mompelt hij, een gang inlopend. Voor kamer 263 blijven we staan. "Het gaat echt een beetje stroef dus een vrolijke boel zal het niet worden", excuseert Zayn zich. Dan opent hij met een pasje de deur waar we een volle kamer aantreffen. Negen hoofden draaien onze kant uit. Inclusief het huilende gezicht van het kleine, wereldberoemde meisje: April Styles.