I am adopted by 1D

42: What a feeling

Ik ben pissed off, ik heb dit hoofdstuk UREN geleden gepost maar wattpad heeft het niet publiek gemaakt, doe ik dus ook nooit meer!

Ik waarschuw nu al, dit hoofdstuk is een van de laatsten omdat ik geen inspiratie meer heb om verder te gaan. Ik beloof dat er nog wel een degelijke epiloog en alles zal komen, erewoord.

Het voelt zo raar om in de 'belevende-ik' persoon te schrijven terwijl ik tegenwoordig gewend ben om 'auctoriale verteller' te schrijven. Yuk.

Zouden jullie alsjeblieft mijn One Shot boek willen lezen? Het heeft een one shot momenteel (STEREK though, van Teen wolf (<3)) en ik heb er echt veel moeite in gestoken :")

Het spijt me dat ik jullie zo lang liet wachten op dit hoofdstuk en het spijt me dat dit hoofdstuk echt slecht is maar ik weet gewoon niet meer wat ik er nog mee moet aanvangen. Bedankt dat jullie dit boek wilden lezen, ik ben jullie eeuwig dankbaar voor alle reads, comments en votes.

Geniet van dit hoofdstukje.

-----------------------------------------------

POV Ashton

Het waren helse weken nadat Louis' opbiechting gepubliceerd werden. Extra bewaking werd niet alleen ingezet als we ons in de stad bevonden maar ook thuis. Ik had nooit verwacht dat het zoveel impact zou hebben op de band maar Luke, Calum, Michael en ik hebben verschillende berichten aangekregen van kwade fans die teleurgesteld in ons waren. Het deed geen deugd voor mijn zelfvertrouwen. Wat me erdoorheen sleurde waren de fans die wel steunvol en aardig waren. Er kwamen ook vele berichten en tweets en er werden zelfs verschillende hashtags gemaakt om ons te steunen. Het stomme eraan was dat de tour twee weken werd uitgesteld. Nu zijn we twee maanden weken verder en zijn de jongens en ik –al dan wel zonder Zayn- op ons derde concert in Europa. Zayn probeerde een maand lang te daten met Gigi Hadid om Perrie jaloers te maken, Nialls idee. Werkte niet goed. Perrie was teleurgesteld in de jongens, iets dat ik kon begrijpen. Maar zo'n week geleden, toen Little Mix een concert had op X-factor en hun nieuwe liedje 'shoutout to my ex' zongen –iets dat over Zayn werd geschreven, pijnlijk genoeg. Ik had nooit zoveel informatie over hun seksleven willen weten- stormde Zayn het podium op en vroeg Perrie om vergiffenis. Hij had een reusachtige teddybeer bij dat een T-shirt droeg met een foto van hen twee op. Perrie was in tranen uitgebarsten maar zei wel ja. Ze werkten sindsdien aan hun relatie en dat was de reden waarom Zayn niet met ons meeging. De tour zelf ging geweldig en de jongens en ik hielden van de optredens. Nu zijn we op weg naar België en ik ben ontzettend opgewekt voor dit concert. Michael gedraagt zich zelfs vrolijker dan de voorbije maanden dat hij zonder April was en dat verklaart heel veel. Ik kijk de tour bus rond waar Niall ligt te slapen op de zetel. Ik rol mijn ogen als ik zie dat hij halverwege een film zat. Het is nochtans een super goede, natuurlijk is het een goede, het is Frozen. Misschien of misschien niet ben ik mentaal nog altijd vijf. Ik loop de bus rond en eet enkele crackers die ik op de tafel vind. "Jongens, verzamelen binnen een uurtje, we naderen Antwerpen en we beginnen meteen met de soundchecks!" commandeert onze tourmanager. Als hij ziet dat alleen ik in de kamer ben rolt hij zijn ogen, vraagt of ik het wil verder zeggen en bedankt me. Daarna vertrekt hij opnieuw naar het andere deel van de bus waar hij en de buschauffeur zitten. "Jongens", roep ik met luide stem, negerend dat Niall ligt te slapen. Ze komen alle drie met Liam achter hun aan. "Wat?"
"We zijn bijna in Antwerpen, dat jullie het weten." Luke haalt zijn schouders op en gaat naast Niall op de zetel zitten. Als hij ziet dat de Ier in slaap viel tijdens Frozen, geeft hij Niall een duw waardoor hij uit de zetel valt. "Auw! Dude! Wat is jouw probleem?"

Liam POV

Van backstage kijk ik toe naar Don Broco en frons mijn wenkbrauwen een beetje. Ik ben niet zo voor rock. Ik draai me opnieuw om en loop de kleedkamer van de jongens in. Ik zie Niall en de jongens een bordspelletje spelen en aan hun gezichten te zien is het vrij intens. "Jongens? Jullie moeten op binnen enkele minuten", informeer ik hen. Michael wuift zijn hand. "Ik ga winnen man, ik moet winnen of Niall eet al mijn snoep op."
"Niall gaat al je snoep niet opeten Mikey, hij staat op dieet."
"Sinds wanneer?" roept hij geschokt. Hij legt zijn hand op zijn hart voor een extra dramatisch effect. "Sinds deze band gestart is, weet je dat nog?" Hij schudde zijn hoofd en propt een hele hand vol M&M's in zijn mond. "Soms ben jij zo'n kleuter weet je dat?" vraag ik hem ongelovig. "Ja, altijd al geweten", grijnst hij naar me. "Soms heb ik medelijden met Theo en April", antwoord ik. "Ze zijn net hetzelfde."
"Wat, onbeleefd en knullig? Dacht het niet", grinnik ik. Hij kijkt me droog aan en concentreert zich dan opnieuw op zijn spel. Ik ga naast Calum op een stoel zitten en kijk naar het spelletje. "Wat spelen jullie eigenlijk?" vraag ik. "Geen idee, vonden het daarnet in een doos onder mijn bed", antwoordt Ashton zonder op te kijken. "Volgens mij is dat een spel van mijn broertje, ik weet het niet meer", zegt hij. Hij smijt de dobbelsteen en zet zijn pion vier stappen vooruit. "Jongens, alles staat klaar, komen jullie nu?"
Ze knikken en wuiven hun handen. "We zijn er zo." Hun manager knikt en vertrekt opnieuw. Hij komt opnieuw de kamer binnen. "Jongens, jullie moesten om half negen klaar staan zodat we konden beginnen om negen, weet je hoe laat het is?" Ze schudden hun hoofd. "Tien over negen dus maak dat jullie op dat podium staan!"
"Maar ik ging winnen!" zeurt Michael met een babystem. Hun manager kijkt hem koud aan. "Sorry, sorry, ga al!" Niall en ik volgen de jongens mee backstage en kijken hoe de mensen in de zaal beginnen te gillen. Ik lach. De jongens beginnen meteen hun liedje 'carry on' te zingen en de fans gillen nog luider. Ik trek even een grimas en loop terug om oortjes te halen. "Wat is er?" brult Niall. Ik gebaar dat ik hem niet versta. "Ik zei, wat is er?" brult hij nu recht in mijn oor. Ik trek een pijnlijk gezicht. "Niks!" roep ik terug. Hij knikt en loopt dan verder. Ik ga terug aan de rand van het podium staan, uit het zicht. De jongens praten wat met hun fans en zingen en dat is het moment waar ik Niall op een van de podiumrekwisieten zie klimmen om beter te zien.