I am adopted by 1D

13: Ready to run

April POV

Wolverhampton, de naam van de stad die ik amper kan uitspreken en waar papa Liam opgroeide. Papa heeft al met geuren en kleuren uitgelegd over mijn tante Ruth, tante Nicola, mimi Karen en vava Geoff. Papa koos mimi en vava. Niet ik. Echt niet! De bus stopt verrassend snel. Ik sta recht, ik zat op de grond met mijn barbiepoppen te spelen, en ga naar papa Harry. "Hé kleintje, wat is er?" Ik kijk hem veelbetekenend aan. Hij snapt me en tilt me op. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. "Papa, wil je Bono halen?" mompel ik. "Tuurlijk, maar waarom? Je wilt hem alleen als je ziekjes bent. Ben je ziekjes?" vraagt hij aan een stuk door. Maar hij moest eens weten. Hier zit normaal gezien mijn papa in de gevangenis. Hij was naar hier uitgeleverd doordat ik in Londen bleef. "Nee.." Hij kijkt me doordringend aan terwijl hij zich bukt om Bono op te rapen. "Waarom dan?" Ik zucht. "Mijn papa is hier", hij kijk me onbegrijpelijk aan. "Tuurlijk dat, we zijn allemaal hier schat." De tranen komen in mijn ogen. "Niet die papa.." Mijn stem valt weg voor ik verder nog iets kan zeggen. Hij lijkt me te snappen. "Oh lieverd, sorry, dat wisten we niet. Ik zal heel de tijd bij je blijven goed?" Enkele tranen ontsnappen uit mijn ogen. "Beloof je dat papa?" Hij knikt. "Ik beloof het", daarna veegt hij de traantjes weg. "Ga je nu kennis maken met je nieuwe tantes en je mimi en vava?" Ik knik en leg mijn hoofd neer op zijn schouder. Hij wrijft over mijn rug terwijl we de bus uitlopen. "Mam, pap, dit is April" hoor ik papa Liam zeggen. Ik hef nieuwsgierig mijn hoofd op en kijk naar vier "vreemde" mensen. "Hallo April", antwoordt mimi. "Hoi", zeg ik verlegen met Bono stevig tegen me aangeklemd in mijn ene hand en mijn andere hand om papa's nek. "Nou kom gauw binnen, het is aardig koud vandaag!"

Onbekend POV

'April Styles heeft zich helemaal aangepast aan de leefomgeving van de One direction boys!'

'One direction en April zijn helemaal in!'

'Nieuwe cutie verovert de wereld April Styles'

'Eindelijk familienaam voor April Styles Horan Malik Tomlinson Payne!'

'One direction en April, live in Wolverhampton!'

'April en Harry, onafscheidelijke dochter-vader band!'

Ugh, die naam kan ik gewoon niet zien, niet horen, niet niks! Ik haat dat kind! Had ik het maar gedood toen ik het kon! Nu is ze op zo'n kleine afstand van mij. Ik zit hier in de cel, kan niks doen. Behalve toekijken hoe die mislukkeling maar bij die achterlijke boy band leeft. Ze verdienen dat mormel niet. En die Harry is de ergste. Hij blijft maar zeulen met dat kind. Hij kan niet zonder. In het begin werd gefluisterd voor de roem, de fame. Maar ik weet beter, nee, hij adoreert het kind. Ik zie de blikken wel op foto's in de magazines. Dezelfde blikken als die van mijn lieve Trina. Waarom heb ik haar gedood? Juist ja, door haar! Dat kind, dat ongeluk. Ik wilde dat het nooit geboren was! Maar misschien dat ik bijna voldoening krijg. Mijn "mannetjes" zijn bezig met het ontsnappingsplan. Morgen ben ik vrij. Morgen krijg ik dat kind. Morgen is de wereld weer beter van één stuk ongeluk..

Niall POV

"April?" fluister ik. Geen antwoord. "Aaaaaapriiiiil?" fluister ik nog een keer. Een gekreun krijg ik terug. Ik geef haar een lichte stomp. Maar ze draait zich alleen maar om in haar bed. Wacht eens.. "Je mimi heeft pannenkoeken gemaakt!" In een reflex zit ze rechtop. "Kom papa, ik moet mijn kleren aandoen voor het ontbijt!" Lachend til ik haar uit haar bed, ik wist wel dat dit zou lukken. Mij zouden ze hier ook mee wakker krijgen. Ik ruil haar pyjama voor dikke broekkousen, een rokje en een wollen truitje en neem haar dan mee naar het huis van Geoff en Karen. "Goedemorgen April, goedemorgen Niall!" groet Karen ons als we de keuken binnenkomen. "Goedemorgen mimi", antwoordt April, zichtbaar ontspannen, een compleet verschil met drie dagen geleden. "Zin in een pannenkoek meisje?" Ze knikt. Ik zet haar neer op een stoel en ga dan naast haar zitten. "Goedemorgen lieve schat!" zegt Liam. "Goedemorgen schat!" antwoord ik met een stemmetje zo zoet als honing. Hij rolt zijn ogen: "Jij niet", hij kijkt naar April, "jij!" Ze grinnikt en begint vrolijk tegen hem te praten. Even later zitten we met acht man aan tafel. Nicole en Ruth waren gisteren avond naar huis gegaan. "Nou smakelijk zou ik zo zeggen!" Liam neemt een pot met suiker en springt bijna, net niet helemaal, uit zijn vel als hij de lepel in de pot ziet steken. "Oh mijn hemel, sorry lieverd, ik ben de lepel vergeten eruit te halen! Het spijt me schat, wacht geef hem hier!" Half hysterisch geeft Liam de lepel aan zijn moeder. Nu snap ik waarom hij cornflakes in twee kommen eet. Arme jongen. Na een heerlijk ontbijt, zitten we in de zetel van onze bus. "Papa, gaan we een wandeling maken?" mompelt April tegen niemand in het bijzonder. "Ik ga wel mee", zegt Harry en kijkt haar met een bepaalde blik aan. Hmm, wat is dat nou weer? Ik laat het maar doen en kijk verder naar de film die Zayn had opgezet. Mijn volledige concentratie is gericht op de comedie film 'White chicks'.