I am adopted by 1D

37: Half a heart

OMG BEDANKT VOOR DE 50 FREAKING + LEZERS JULLIE WETEN NIET HOE BLIJ IK BEN!!!!!!!!!!

Ik vind het eerste stukje zielig, be prepared :o

April POV

"Ik wil niet dat je gaat papa!" huil ik en klam me steviger rond zijn been vast. "Ik moet lieverd, maar ik zal je vanavond bellen voor het slapengaan. Dan geeft papa je extra kusjes en zal je niet weten dat ik er niet ben."
"Maar ik zal het wel merken papa", mompel ik als meer tranen over mijn wangen stromen. "Hé, liefje, we hebben het hier toch al over gehad?" begint papa Zayn als hij me losmaakt van zijn been en me dan optilt. Ik sla mijn armen stevig rond zijn nek en ben niet van plan hem nu nog los te laten. "Maar ik wil niet dat je gaat", huil ik. "April lieverd, zucht hij en gaat op de zetel zitten.
"Ik wil niet dat je gaat" herhaal ik en leg mijn hoofd tegen zijn borstkas. De rest staat een beetje aan de kant te kijken. Mama Perrie krabt ongemakkelijk over haar arm. "Ik moet wel, lieverd."
"Je moet niet!" protesteer ik. "April, prinsesje... We kunnen nog altijd samen spelen en je kan blijven slapen bij Perrie en mij en je zal je eigen slaapkamer hebben. We kunnen nog steeds iedere zondag naar het park zoals altijd." Ik veeg met mijn hand mijn tranen weg. "Beloofd papa?"
"Beloofd prinses."
"Ik wil niks verstoren, maar het is tijd om te gaan", komt mama Perrie tussenbeide. Ik kijk naar haar en frons. Ik knik en kruip van papa's schoot. Ik schuifel naar papa Harry. Hij kijkt me sip aan en neemt me in zijn armen. Hij mag nog altijd niet praten. Nog drie dagen te gaan. Ik kijk nog een laatste keer naar papa Zayn, als hij een kus op mijn voorhoofd drukt. Daarna leg ik mijn hoofd tegen papa's nek en huil tot hij en mama Perrie vertrokken zijn. "April liefje, niet huilen, papa Zayn houdt van je", troost papa Liam terwijl papa Harry over mijn rug wrijft. Ik antwoord niet. "Wat denk je ervan om straks met papa en mij een wandeling te maken?" staat geschreven op het bordje dat papa voor mijn neus houdt als papa Liam vertrekt. Ik kantel mijn hoofd. 'Ik moet toch joggen en het is een traditie dat Louis dan meeloopt, nou ja, wandelt.' Ik knik en hij veegt eerst het bordje af waarna hij ons naar mijn kamer wandelt. Ik word op bed gezet en hij opent mijn kast. Even later ligt er een wit shortje en een blauw topje op mijn bed. "Heb je hulp nodig of lukt het wel?" Ik haal mijn schouders op. Papa komt naar me toe en helpt me met omkleden.

Louis POV

Ik zit alleen aan de keukentafel. Michael, Luke, Ashton en Calum zijn naar de studio om enkele liedjes in te zingen. Niall en Liam zijn op stap. Normaal zou ik momenten als deze waar Harry bij April is wat voetballen met Zayn, maar hij woont hier nu niet meer dus moet ik mezelf maar zien te amuseren.
Het lukt me verschrikkelijk.
Zachte voetstapjes klinken over de vloer en ik draai me om. "Hé, hallo daar prinsesje van me", groet ik het kleine meisje en wenk haar dichterbij. "Hoi papa", fluistert ze en komt op mijn schoot zitten. "Wie heeft die mooie staart gemaakt in je haren?"
"Papa", antwoordt ze. Natuurlijk. Maar ik knik en ga er met mijn hand doorheen. "Het is een mooie staart", mompel ik als ik zie dat het vanonder naar haar kruin is gevlochten en dan samenzit in een staart. Ze knikt en legt haar hoofd op mijn borstkas. "Waar is papa nu dan?" vraag ik haar. Normaal zou hij haar nooit alleen de trap laten doen na het incident ondertussen al bijna twee jaar geleden. Ze wordt groter maar hij lijkt het niet te snappen. Zijn meisje wordt niet groter. Een echt voorbeeld van 'papa's kleine meid'. "Hij doet zijn sportkleding aan", prevelt April, haar woorden zijn gedempt door mijn shirt. "Hij vroeg of je meewilde met ons?" Ik grinnik en knik. Harry komt hijgend de keuken in gestormd met een blik die genoeg zegt. "Zeker dat je nog wilt rennen?" plaag ik hem en hij steekt zijn tong naar me uit. "Jij gaat vast niet lopen?" schrijft hij op zijn bordje en toont het me. Ik schud mijn hoofd en grijns. Hij rolt zijn ogen en we vertrekken. April houdt stevig mijn hand vast als ze van de bossen naar de velden kijkt en roept elk dier dat ze ziet. Harry jogt op een stevig tempo voor ons uit richting het park zo'n twintig minuten van ons huis. "Als we in het park zijn, krijg ik dan een ijsje?" vraagt April en ze tuurt omhoog met haar blauwe oogjes lichtelijk dichtgeknepen. "Tuurlijk liefje."