AMOR

21.Bölüm

İyi okumalar...

Gözlerimi araladığımda ışık gözbebeklerimi öldürmüştü resmen. Durup gözümün alışmasını bekledim. Bir süre sonra tam anlamıyla açabildiğimde hastane odasında olduğumu farkettim.

Elimin üzerinde ağırlık hissedince bakışlarımı oraya çevirdim. Esed başını elimin üzerine koymuştu. Uyuyor muydu yoksa öylesine miydi?

Boğazımı temizlediğimde bir anda başını kaldırdı. Kızarmış gözleriyle gülümsedi.

"Nasılsın?"

"İyiyim de su var mı?" dedim yutkunarak. Boğazım sahra çölüne dönmüştü.

Nefes alırken karnımın eskisi kadar acımadığını ve göğsümde de acı olmadığını farkettim. Esed etajerdeki su şişesini verdi.

"Bunu ben içmiştim. Gidip alabilirim." deyip kalktığında durmasını istedim.

Şişeyi açıp suyu içtiğimde yerine oturdu. Takım elbisesinin hala üstünde olduğunu gördüğümde şişeyi ağzımdan indirip sırıttım. Umarım ağzımdaki su akıp da rezil olmazdım. Adama takım elbise çok yakışıyordu...

"Hayırdır?" dediğinde omuz silktim.

"Ameliyat oldun. İç kanaman varmış. İyisin değil mi şuan?"

"Evet. Sen nasılsın?"

Cidden uyandığımdan beri nasıl olduğunu sormamıştım. Ben de sorun yoktu ama o?

"Çok iyiyim ya Amara. Valla şuan önümde ameliyat olmuş, yatan kadın kesinlikle sevdiğim kadın değil. Emrimden çıkıp kendi başına hareket eden kadın değil. Çok iyiyim." deyip yüzünü sıvazladığında haklı olduğuna kanaat getirdim.

Ama çocuklar kurtulmuştu zaten neden bu kadar büyütüyordu ki?

"Esra'lar ne yaptı?"

"Değiştirme konuyu. Geri döndü onlar."

"Sen?"

"Yaramaz bir kadını yalnız bırakmamak için burdayım." deyip baş ve işaret parmağını burun kemerine götürdü.

Ne demiştim sanki. Herşeye sinirlenmeye mi başlamıştı yoksa bana mı öyle geliyordu?

"Sen bana, hasta hasta yatan bana sinir mi oldun?" dedim kaşlarımı kaldırarak. Şuan bunun için kavga çıkarabilirdim cidden. Empati kurdum da burada yatan o olsa -Allah Korusun- ona kaşlarımı bile çatamazdım onun yaptığına bak.

"Emrimden çıkıp ölme raddesine gelen ama ceza veremediğim sana sinirliyim evet." dedi sakinleşmiş ses tonuyla.

"Boşversek olmaz mı? Zaten geçmiş bitmiş birşey." dediğimde yine derin nefes verdi.

"Anne ve babana ne hesap vereceğim?"

"Ben söylerim kendim gittiğimi. Hem tamamıyla sana emanet değilim, evli de değiliz beni korumak zorunda değilsin." dediğimde tepki vermeden yüzüme bakmaya başladı.

Elimde kalan su şişesine uzanıp etajerin üzerine koydu.

"Ne zaman çıkacağım?"

"Yarın." dedi tekli koltuğuna oturup gözlerini kaparken.

"Uykun mu var?"

"Biraz."

"Başın ağrıyor mu?" dediğimde başını salladı.

"Hemşireden ağrı kesici istesene. Ben kaç saattir buradayım?"

"İki saat ameliyat oldun bir saat sonra uyandın."