⚡️PSİKOPATLAR⚡️

Beni delirtiyorsun

Az önce hastaneye geldik. Annemler dışarıda bekliyorlardı. Asirle bende pansuman odasındaydık. Birbirimize bakmıyorduk. Sonra polisler geldiler şikayetçi olup olmadığımızı sordular. Biraz manyak olsakta tabiki birbirimizden şikayetçi değildik. Polisleri gönderdikten sonra asirle eve gittik. Hala konuşmuyorduk. Asirle Aras PlayStation oynuyorlardı bende yanlarında oturuyordum.

Ece'nin anlatımıyla;

Gözlerim yavaş yavaş açılıyordu. Nerde olduğumu, kiminle olduğumu hatta şu an kimin kucağında olduğunu bilmiyorum. Gözlerimi ovalayıp dikkatlice baktığımda Burak'ı gördüm ama bizi ne ara bulmuşlardı. Ateşler neredeydiler? Neyse sonuçta kurtulmuştum bu da bana yeter.

Burak: aşkım sonunda gözlerini açtın. İyi misin noldu sana? Hatta noldu size?

Acaba her şeyi anlatmalımıydım yoksa anlatmamalımıydım. Şu anlık anlatmayacaktım. Ama kızları da uyarmam lazımdı. Onlar uyanmışlardı ve galiba Kerem ve Emre'ye hiçbir şeyden bahsetmemişler.

Burak bana saatlerce soru sordu ama hepsini geçiştirdim. Onlara birilerinin bizi yanlışlıkla kaçırdığını anlattım. Yani bi şekilde olayı kıvırmıştım.

Ben: ben eve gitmek istiyorum. Yatağımı çok özledim. Ve çok uykum var.

Melisa: aynen bende ölüyorum uykusuzluktan. Hemen eve gidip haydar'a sarılıp uyumakta istiyorum.

Emre'ye Baktım. Sinirden kızarmıştı ve kaşları çatılmıştı. Sinirle konuştu.

Emre: höst lan haydar kim. Ayrıca niye ona sarılarak uyuyorsun? Haydar kim lan isme bak tam tır şöförü ismi gibi.

Alya Melisa ve ben olayı bildirimiz için kahkahalara boğulduk. Ama çocuklar olayı anlamadıkları için bize uzaylı görmüş köylü bakışı atıyorlardı. Melisa Emre'ye dönüp alaylı bi ses tonuyla konuştu.

Melisa: ee haydar benim ilk aşkım. Yani sevgilim. Tam 8 yıldır beraberiz. Biliyor musun? o kadar yumuşak bi kucağı var ki içinde kayboluyorsun.

Emre: bittin sen! Piç haydar şimdi seni siktim.

Emre aniden ayağa kalktı tan kapıya doğru yönelecekken Melisa onu kolundan yakaladı.

Melisa: Emre dur aşkım açıklıcam her şeyi. Ama kızmayacaksın.

Emre: evet seni dinliyorum.

*Geri yerlerine oturdular*

Melisa: haydar babamın bana 10. Yaş günüm de aldığı 2 metrelik gri ayıcık. Yani anlayacağın ayıcığımı kıskandın:)

Emre: ne yok artık. Ayrıca 2 metrelik kocaman ayıya ayıcık diyorsan yuh artık.

Melisa: senin boyun kaç?

Emre: galiba 1.82 seninki kaç.

Melisa: 1.70 ti. Yani en son bi kaç ay önce ölçtürmüştüm.

Ben: tamam yeter artık bu kadar konuştuğumuz hadi eve gidelim. BENİM UYKUM VARRR:(((

Burak: hayır bu gece bizimle kalıyorsunuz.

Ben: höööööööffffff.

Onlar biraz daha oturup konuştular. Ama artık uykuma yenik düştüm. Başım güveniyorum urak'ın kucağına düştü ve uyuya kaldım.

Burak'ın anlatımıyla;

Emre: abi o maçtaki kaleci seçimlerini çok yanlış yaptılar. Salak kaleci bi topu tutamadı.

Kerem: ama o kaleci milli kaleci olduğu için arkası sağlam olabilir belki kendini zorla takıma aldırmıştır.

Ben: olabilir. Aa Ece uyumuş. Kız Nası yorulduysa artık.