⚡️PSİKOPATLAR⚡️

Artık ben varım!

Ece: Ege sen günlüğümü okudun!

Ben:Ece bak açıklaya bilirim-

Ece: umarım mantıklı bi açıklaman vardır Ege!

Ben: tamam gel önce yanıma otur. Her şeyi anlatıcam.

*Ece yanıma gelip oturdu*

Ben: sen 1 saat hiç yanıma uğramadığım için seni merak ettim. Sonra odan da uyuduğunu gördüm. Tam gidecekken masanın açık çekmecesi dikkatimi çekti. İçinde günlüğünü gördüm. Beni yanlış anlama sadece bi derdin olduğunda günlüğüne yazdığını biliyorum. O yüzden okudum. Hatta hala okumaya devam edicem. Ama istersen bana anlatabilirsin. Ben senin her zaman yanında olurum.

Ece: Ege benim bi sapığım var!

Duyduğum şey karşısında şok olmuştum, resmen kız kardeşimi bi sapık rahatsız ediyormuş. Allahım ben bu kızı nasıl koruyacağım. Ben kardeşime nasıl sahip çıkacağım.

Ben: Ece ben aklımı kaçırmadan anlat şunu.

Ağlamaya başlamıştı destek olmak için kolundan tutup kendime çektim kafasını göğsüme koydum. Orda ağlıyordu. Günlüğünün sayfasını gördü ve ordan sonrasını anlatmaya başladı.

Ece: Ateş o gece ben uyuyana kadar yanımda kalmış sonra kızlarla beni bayıltarak burakların evine götürmüş. Sanki bizi başkası kaçırmış, Burakların evinin bahçesine bırakmış gibi. Daha sonra uyandığımda burak vardı yanımda. Ona yalan söylemek zorunda kaldım. O hastane olayını söylemiştim ama bu ateş olayı ona anlatmadım. Birileri bizi yanlışlıkla kaçırmış diyerek geçiştirdim. Sonra..

Ben: Ece anlatsana. Niye durdun?

Ece: bugün dışarıya çıktığımda bi kafenin önünden geçerken birisi beni kolumdan tutup kafenin arka tarafına götürdü. Sustum, hiçbir şey diyemedim. Elini ağzımdan çekince kimsin diye sordum. Beni hatırlamadın mı? Diye sordu hayır dedim. Merak etme güzelim tam olarak göremediğin yüzümü yakında göreceksin hatta aşık olucaksın dedi.

Ece daha çok ağlıyordu. Benim ise o "güzelim" kelimesi duyduktan sonra şartellerim attı. Kimse benim kardeşime güzelim diyemez ben dışında.

Ben: sakin ol canım ben senin yanındayım. Sana hiç kimse bişey yapamaz.

Ece: Ege ben artık dayanamıyorum. Çok yoruldum. Artık dışarıya çıktığımda acaba kaçırılacak mıyım diye düşünmekten yoruldum. Belki o yanımda olsaydı her şey daha kolay olurdu. Belki o sapık bi kere beni Burak'la görünce benden vazgeçerdi. Ama o yanımda değil.

Ağlıyordu, hatta daha çok ağlıyordu. Ece'yi daha önce bi çok kez ağlarken görmüştüm hatta destek bile olmuştum ama bu durumda Nası destek olacağımı bilmiyordum. Çaresizdim kız kardeşim, ikizim ağlarken ben sadece çaresizce ona sarılmakla yetiniyordum. Tıpkı onun gibi..

Ece bana bütün olayları anlattı. Koltuğa yanıma uzanmıştı. Kafasını göğsüme koydu içinden geldiği kadar ağladı bende ağladım. Ama ona fark ettirmeden. Ara da ağlamasından kurtularak 1-2 cümle kuruyor sonra tekrar ağlıyordu. Bende kafamı onun kafasına koymuş kurduğu cümleleri dinliyordum. Bi süre böyle durduktan sonra kucağımda uyuya kaldı. Belim ağrıdığı için birazcık hareket ettim ama elini omzuma koydu ve sıkıca tuttu "gitme" dedi.
Bende fısıldayarak "seni bırakıp asla gitmem Ece. Çünkü sen benim yaşam kaynağımsın seni bırakıp gidemem. Sen benim canımsın"
Dedim ve saçını öptüm. Sonra bende uyumaya çalıştım. Sonra bi baktım ki uyuya kalmışım...

Deniz' in anlatımıyla; ( Ece ve Ege'nin annesi)

Galiba bi kaç saattir uyuyorum. Uykumdan tamamen uyandıktan sonra Ege'nin yanına salona gittim. Ama salonda yoktu. Ece de ortalıkta görünmüyordu. Acaba neredeydiler?