BAŞAR

5

Sevgili mi? Mücahit ile birbirimize uzaylı görmüş gibi bakarken Kürşad'a dönüp aynı anda,

"Sevgili mi?" diye sorunca askerinde kaşları çatılmış bir şekilde bakıyordu.

"Evet, sevgili. Muratlar falan sana yenge dediğinde sesini çıkarmadın. Eee ilk gün odada baya bir yakındınız. Ne bileyim tüm tim sizi sevgili zannediyor." Dedi.

Ben şaşkınlıkla gözlerimi kırpıştırırken Mücahit dayanamayıp gülmüştü. Bende daha fazla dayanamayıp gülmeye başlamıştım. Gerçekten de Müco ve beni sevgili sanmış olmazlardı değil mi? Yenge dedikleri zaman aklıma hiç bu sebep gelmemişti. Öyle bir lakap gibi düşünüp susmuştum. İkimizin de gülmeleri sona erince Müco derin bir nefes alıp Kürşad'a döndü,

"Kardeşim yanlış anlamışsınız. Başar benim kız kardeşim. Bak gibi demiyorum direk kız kardeşim. Aramızda sanılan gibi bir durum yok. Çocukların yenge demesini de ikimizde o mana da yormadığımız için bi şey demedik. İlk odada şakalaştığımız için o kadar yakındık ki bu gayet normal kardeşimle istediğim kadar yakın ve samimi olabilirim." Dedi.

Son sözlerini homurdanarak söylerken bu duruma kıkırdayıp yanağına öpücük kondurdum. Kocaman gülümsemem ile,

"O zaman evimize uçur beni sevgilim" deyip kahkaha attım.

Biz odadan çıktığımızda arkamızdan gelen Kürşad sessiz bir şekilde yürüyordu. Mücahit Kürşad'a dönüp,

"Bir yere gitmeyeceksen bizimle gel zaten aynı yere gidiyoruz."

Kürşad Mücahit'i sessizce onaylarken arabanın önüne gelince Kürşad kapıyı açmış ve Mücahit arka koltuğa oturmuştu benimle birlikte. Kürşad arabayı çalıştırdığında eve gidene kadar pek bir şey konuşulmamıştı.

Eve çıktığımızda Kürşad selam verip bir üst kata çıkmıştı. İçeriye girince Mücahit direk kendi odasına götürmüş beni ve yatağa yatırmıştı. İkimizde çok yorgun olduğumuz için hemen kıyafetlerimizi değişip yatağa girmiştik. Mücahit kolları ile beni sardığında güven ve huzur kokan kollarda uykuya dalmam uzun sürmemişti.

****

Üzerimde ki ağırlıkla gözlerimi açtığımda Mücahit'in kafasını karnımda buldum. Onun bu haline tebessüm ederken kafasını kaldırıp altına yastık koydum. Yataktan kalkıp pencereyi açtığımda havanın karadığını gördüm. Epeyi uyumuştum anlaşılan. İçeriye giren hafif esinti ile gözlerimi kapatıp meltemin yüzüme nüfuz etmesine izin verdim.

Birkaç dakika o şekilde kaldıktan sonra hissettiğim nikotin eksikliği ile çantama yöneldim. Çantamın içindeki pakette kalan son dal sigarayı görünce elime cüzdanımı alıp aşağıdaki market için ayakkabılarımı giyip kendimi dışarıya attım.

Apartmanın kapısının önünde durup elimde ki sigarayı yakmak için ceplerimi kontrol ettiğimde çakmağımın olmamasına içimden küfür ettim. Tam zamanıydı zaten çakmağı unutmanın amına koyim. Önümde bir anda alev alan çakmak ile şaşkın bir şekilde bakışlarımı yerden kaldırdım.

Çakmağı bana uzatan kişinin Kürşad olduğunu görmem ile kaşlarım şaşkın bir şekilde havalandı. Ben ona bakarken elinde ki çakmağı esen hafif meltem söndürdüğü için tekrar yaktı. Bu sefer hemen eğilip sigaramı tutuşturdum. İçime derin bir nefes çekip bıraktığımda o da bu süre zarfında kendi sigarasını yakmıştı.

Aramızda oluşan keskin sessizliği bozmak için gülümseyip,

"Teşekkür ederim çakmak için." Dedim

Kürşad ise sadece başını sallayıp teşekkürümü almıştı. İkimizde sigaralarımızı içerken aklıma küçük bir anı üşüşmüştü.

Ona dönüp,