Sweet Blood ~Soukoku♡~

Yirmi Altıncı Bölüm; Kıskançlık

Bölüm ağır cinsellik içermekte.
Keyifli okumalar...🖤

Francis Fitzgerald...

Yazılı olan isme, birkaç dakika bakındım ardından mırıldandım.

-Fitzgerald ha?

-Ihım...

Dazai'nin göğüsümde inildemesi ile, kendime geldim ve bakışlarımı ona çevirip saçıyla oynamaya devam ettim. Birkaç mırıldanmanın ardından konuştu.

-Bebeğim, uyumadın mı?

-Uyumak istemedim. Seni izlemek daha câzip geldi.

Dazai hafifçe kıkırdayıp, tişörtümün üzerinden göğüsümü öptü. Ardından elimdeki kağıda bakıp, başını kaldırdı ve yüzüme baktı.

-Okudun mu?

-Hıhım...

-Üzgünüm eğer-

-Sorun değil. Bilmem iyi oldu.

Dazai hafifçe başını sallayıp onayladı. Ardından üzerimden kalktı ve boynunu avuşturdu. Birkaç saniye bakındıktan sonra, ben de doğruldum ve elimdeki kağıdı sehpaya bırakıp oturdum.

Başımı çevirip yatağa baktığım da, Kyouka'nın hala uyuduğunu gördüm. Uyuyuşunu izlerken yüzüme bir gülümseme doğarken, Dazai elini uzatıp parmaklarını boynum da gezindirmişti. Merak ile yüzüne bakarken mırıldandı.

-Kolye, nerede?

Varleine'nin koparıp attığı kolye aklıma gelince, üzülüp başımı eğdim. Ardından mırıldandım.

-O... Kaçırıldığım da, Varleine tarafından... Koparıldı...

Dazai'den ses çıkmayınca gözlerimi yumdum ve vericeği tepkiyi bekledim. Sevgili olduğumuz da ilk aldığı hediye idi ve ben ona iyi bakamamıştım. Bu yüzden bana kızmaya hakkı vardı...

Ama öyle olmadı...

Saçıma değen dudaklar ile, gözlerimi araladım ve Dazai'nin ince uzun bacaklarına baktım. Kısa süre sonra elini kaldırmış ve yüzümü kavrayıp başımı kaldırıp, gözlerine bakmamı sağlamıştı. Şaşkınlıkla gözlerine bakarken o, alınlarımızı birleştirmiş ve sevgi dolu denebilecek bir bakışla gözlerime bakıyordu.

-Sorun değil bebeğim. Senden değerli değil...

Dazai gözlerini kısıp dudağıma ufak bir buse kondurduktan sonra ayağa kalktı ve dolabına ilerledi. Merak ile bakınmaya devam ederken, elinde ufak bir kutu ile döndü ve yanıma oturdu. Koltukta yan oturup bana döndüğün de elindeki kutu açtı ve içerisinden bir kolye çıkardı. Ama sıradan bir kolye değildi...

Ucunda gümüş bir yüzük olan bir kolye idi. Yavaşça eline aldı ve yüzüme çekingen bir tebessüm ile baktı. Ardından diğer eli ile elimi tutup hafif sıktı.

-Bu yüzük bana annemden kalan tek hatıra. Benim için anlamı çok büyük. Umarım senin de hoşuna gider, bebeğim. Söz veriyorum, eğer hoşuna gitmezse insan diyarın da yenisini alıp-