FOX (On hold)

Hoofdstuk 21

Hoofdstuk 21

"Nodig jij op die manier mensen uit? En dan nog wel op de laatste minuut?", ik ben helemaal van mijn stuk gebracht. Zo nodig je toch niemand uit?! "Waar jij je zo druk om maakt," hij rolt met zijn ogen en vervolgt, "ik snap niet wat het probleem is". Ik zucht luid en zeg: "Je bent van adel en je gedraagt je als een boer. Bovendien heb ik al een afspraak vandaag, dus... ik kan niet." Zonder ook maar te wachten op zijn reactie gooi ik de deur weer dicht. Hij bonkt luid op de deur en roept: "Wat kan er belangrijker zijn dan een etentje met mij, de prins?!" Nu word ik echt kwaad en zonder erover na te denken schreeuw ik terug: "Alles!" Daarna is het stil aan de andere kant van de deur en ik heb een beetje spijt van wat ik zei, maar hij had het verdiend, de egoïst.

Exact twee minuten later gaat opnieuw de deurbel en ik aarzel even voor ik opendoe, maar ik laat een opgeluchte zucht ontsnappen als ik zie dat het Fabio is. "Ik pak even mijn handtas en jas" zeg ik en ga naar de vestiaire. Ik haal er een klein zwart tasje uit en stop er gauw een aantal spullen in, waarna ik mijn jas aantrek en naar buiten loop. Ik trek de deur achter me in het slot en steek mijn sleutels weg. Fabio staat naast me en steekt zijn arm uit. Ik kijk hem even verbaast aan en haak dan mijn arm in de zijne. "Ben je er klaar voor?" vraagt hij. Ik stop, kijk hem van opzij aan - man wat is is hij knap - en zeg dan: "Natuurlijk ben ik er klaar voor!"

Na een korte wandeling van ongeveer vijf minuutjes, komen we aan bij een restaurant in het dorpscentrum. "Lady's first" zegt Fabio terwijl hij een portier nadoet. Ik stap als eerste binnen en kom meteen in de vestiaire terecht. We hangen onze jassen op en Fabio zegt tegen de ober bij de ingang dat hij had gereserveerd. We worden door een vriendelijke vrouw begeleid naar een tafeltje voor twee in de hoek bij het raam. Fabio trekt mijn stoel wat naar achteren, zoals een echte heer, zodat ik er elegant kan op zitten. Daarna gaat hij tegenover mij zitten en krijgen we de menukaart van de vrouw. Fabio besteld meteen twee kersen-champagnes. Eerst wil ik er nog iets tegenin brengen, maar de vrouw is al weg.

De sapjes staan een minuut later al op onze tafel. "Heb je al gekozen wat je wil eten?" vraagt Fabio beleefd. "Euh... nee, eigenlijk niet. Het ziet er allemaal zo lekker uit" antwoord ik terwijl ik mijn ogen over de menukaart laat glijden voor de achtste keer. "Dan neem je toch gewoon de chefs keuze, niet?" stelt Fabio voor. Ik stem meteen in, want dat is een goed idee van hem. Hij wenkt een ober en besteld twee keer de keuze van de chef. Al gauw staan er twee borden voor ons. De keuze van de chef is blijkbaar lasagne met room en ham. Niet dat ik daar iets op tegen heb, ik hou van lasagne.