FOX (On hold)

Hoofdstuk 30

Hoofdstuk 30

Ik heb een jeans aangetrokken en een rood topje. Ik heb mijn haar in een staart gedaan en ben klaar om te vertrekken naar Fabio. Mam had vanmiddag wentelteefjes gemaakt waarvan ik zoveel had gegeten, dat ik bang ben dat de knop van mijn jeans zou losspringen. Gelukkig is dat nog niet gebeurd en hopelijk zal het ook niet gebeuren als ik bij Fabio ben. Ik wil net de deur uitgaan, als mam uit de keuken komt aanlopen. "Wacht even, neem deze mee" zegt ze en reikt me een pakketje aan, in aluminiumfolie gewikkeld. "Wat is het?" vraag ik. "Een verrassing, maar wel een eetbare verrassing" zegt ze met een knipoog. "Mam..." breng ik uit met een blik die zegt 'je-bent-me-er-eentje'. Ik bedank haar toch en ga dan richting Fabio's boomhut.

Als ik aan de boomhut aankom, klim ik meteen via de ladder omhoog. Ik zou ook naar boven kunnen vliegen, maar toch verkies ik de ladder. "Fabio?" kondig ik mijn komst aan. Als reactie hoor ik gestommel aan de andere kant van de hut. Ik zie Fabio naar me toe komen als ik de boomhut inkruip. "Hey, je bent er al" merkt hij op. Ik glimlach: "Ja, en ik heb eten bij". Ik houd het pakje zilverpapier omhoog. "Oh, dat had je niet moeten doen!" zegt hij opgewekt. "Heb ik ook niet, mam heeft me dit meegegeven" lach ik. Fabio lacht nu ook.

"Je wou me iets laten zien" herinner ik hem. "Oh ja, inderdaad. Wacht even hier" zegt hij en loopt de boomhut uit naar het houten terras rondom. Even later komt hij weer binnen met een boek in zijn handen. Ik kijk hem vragend aan. Hij geeft geen antwoord, maar in plaats daarvan komt hij naast me zitten op een paar kussens en slaat het boek open. Het lijkt op een kinderboek, je weet wel, zo een met weinig tekst en veel plaatjes. "Daar" zegt hij na een tijdje en wijst op de tekening in het midden van het boek die twee hele bladzijden in beslag neemt. "Wauw" breng ik uit, sprakeloos voor de rest. Het is een tekening van de grote boom die ik weer tot leven heb gebracht, op de achtergrond bossen en rondom de boom gras en bloemen, maar vooral tientallen, misschien wel honderden vlinderfeeën die vreugdevol om de boom heen vliegen.

"Zo was het vroeger, voor het vlinderfeeënvolk in twee kampen splitste" vertelt Fabio. Een vraag rolt over mijn lippen voor ik erover nadenk: "Wat is er met de boom gebeurd?" Ondanks dat ik het waarschijnlijk al wel kon verzinnen, wou ik het antwoord toch horen. "Op de dag dat de twee zussen ruzie kregen, verloor de boom beetje bij beetje zijn levendigheid. Eerst verwelkten de bloemen, daarna werden de bladeren bruin, later verloor de boom zijn kruin alsof hij de winter tegemoet ging. Je moet weten dat de vlinderfeeënboom nooit zijn bladeren of bloemen verloor, zelfs in de winter straalde hij net zo hard als in de lente. Dat hield ons bij elkaar. Maar door de lange strijd in het koninkrijk, verloor hij al het leven in hem. Op de dag dat de oudste zus haar jongere zus verbande, brak er een storm los. De bliksem sloeg in op de boom waardoor deze afbrak en voorgoed verloren ging... tot nu."