FOX (On hold)

Hoofdstuk 23

Hoofdstuk 23

Nadat Fabio heeft opgemerkt dat ik geniet van de sterrenhemel, heeft hij kussens en dekens naar het dak verhuisd. We hebben samen in stilte naar de sterren gekeken en het enige dat we horen, zijn onze rustige ademhalingen en het gesuis van de zachte wind. Meer herinner ik me niet meer van de avond, zelfs de terugvlucht niet meer.

-----------------------------------------------------------------------------------------

Ik word wakker en kijk om me heen; ik lig in mijn bed. Is het een droom geweest? Ik gooi het deken van me af en loop naar de spiegel. Nee, het was geen droom. Ik heb nog exact dezelfde outfit aan als gisteren, buiten de schoenen dan, die staan blijkbaar naast mijn bed. Er zijn zelfs nog sporen van mijn make-up te zien, maar mijn haar is een grote warboel. Ik loop naar de badkamer, verwijder de resten make-up van mijn gezicht en kam mijn haar. Daarna ga ik snel de douche in en trek een badjas aan, die aan een haakje hangt in de badkamer.

Op het moment dat ik weer mijn kamer binnenga, wordt er op de deur geklopt. "Roomservice" klinkt Fabio's stem vanuit de gang. "Binnen" speel ik het spelletje mee. De deur gaat open en Fabio komt binnen met een plateau in zijn handen en een grijns op zijn gezicht. "Ontbijt" kondigt hij aan en zet de plateau op het bed. Ik ga ernaast zitten aan de ene kant van het bed en Fabio zet zich aan de andere kant van het bed.

Terwijl we het heerlijke ontbijt opeten, vraag ik wat er gisteren is gebeurd nadat we op het dak lagen. "Wel," begint hij, "je was na een tijdje in slaap gevallen, dus heb ik je naar huis gevlogen en je in je bed gelegd. Daarna ben ik beneden in de zetel ook in slaap gevallen en toen ik wakker werd, kreeg ik het idee om een lekker ontbijt voor ons klaar te maken. En dat is alles." Ik knik en eet dan verder.

Na het ontbijt zet hij de plateau op de kaptafel en komt naast me zitten op het bed. "Zo, wat vond je van het ontbijt?" vraagt hij. "Hmm, het was niet slecht" grijns ik naar hem. Hij geeft me een speels stompje tegen mijn schouder. Ik wil rechtstaan, maar hij trekt me weer naar beneden, op het bed. "Wat wou je gaan doen zo snel?" vraagt hij. Ik rol met mijn ogen en kijk hem aan terwijl ik zeg: "Ik wil me gaan klaarmaken en jou de kamer uitwerken". Hij kijkt me schuin aan en zegt dan: "En als ik niet wegga...". Ik laat een zucht ontsnappen terwijl ik achterover val, zodat ik op bed lig. Hij kijkt op me neer, maar al gauw kijkt hij verlegen weg. Ik hef mijn hoofd op en ontdek dat de badjas ietsjes is losgekomen waardoor je een groot stuk van mijn borsten kon zien. Snel trek ik hem strakker en kruis mijn armen over mijn borsten terwijl ik opsta en naar de inloopkast loop. Ik hoor hoe Fabio de kamer verlaat en de deur achter zich sluit.

Een kleine tien minuten later sta ik in de badkamer. Het enige wat ik aan heb, is mijn ondergoed, maar zo kan ik het beste mijn vleugels bekijken. Ik vind ze nog steeds even mooi en verwonderend als de eerste keer dat ik ze zag. Dit zijn mijn unieke vleugels. Ik trek na een tijdje mijn kleren aan; een fel oranje jeans-short en een lichtblauwe T-shirt voor vrouwen. Het is immers warm buiten. Ik besluit geen make-up op te doen, maar bind wel mijn haar samen in een paardenstaart. Klaar om te gaan trainen.