FOX (On hold)

Hoofdstuk 36

Hoofdstuk 36

De ouders vertelden over de legende zoals ik die had gehoord van mijn moeder. "Waarom hebben jullie me nooit verteld dat er nog een volk vlinderfeeën bestaat?" vraagt Eli aan haar ouders. "Omdat we niet zeker wisten of het waar is, maar zij is het bewijs dat het dat wel is" verklaart de moeder. "Maar als jullie het niet zeker wisten, waarom zijn jullie dan nooit op zoek gegaan? We leven lang niet zo ver van elkaar, gewoon dit bos uit en het weiland oversteken..." kom ik tussenbeide. Karel richt zich tot mij voor het antwoord: "Dat konden we niet, er heest een barrière over dit boos, geen enkele vlinderfee kan daardoorheen". Ik denk even na.

"En ik dan? Ik ben erdoorheen gekomen?" reageer ik. Hij knikt en zegt: "Ik weet niet of dat komt omdat je de uitverkorene bent of van het andere volk, maar wij kunnen er helaas niet uit voor de barrière vernietigd wordt". Ik knik begrijpend. Het is duidelijk dat het gaat om een magische barrière, die waarschijnlijk enkel ongedaan kan worden gemaakt door diegene die hem heeft gemaakt. Dan rest alleen nog de vraag of de barrière dient als bescherming van dit volk of om hen gevangen te houden.

"Lexy, ik veronderstel dat je nog geen onderkomen hebt gevonden om de nacht door te brengen? Ik zou je willen uitnodigen om bij ons te blijven vanavond; eet samen met ons en je kan bij Elizabeth op de kamer slapen" stelt Eli's moeder me voor. Ik glimlach naar haar en knik: "Graag". Daarop gaat ze naar de keuken en begint in de koelkast te rommelen. "Als jullie me nodig hebben, mag je me gerust storen. Ik ga nog wat aan mijn bureau werken" zegt Eli's vader en loopt naar de andere kant van de ruimte, daar staat een houten bureau met stoel. "Hé, zullen wij een gezelschapsspelletje spelen?" stelt Eli voor. Ik stem in en ze loopt naar een grote, houten kast. Ze haalt er een oude, versleten doos uit en komt ermee naar de tafel gelopen, waar ik nog steeds zit. Als ik de doos aandachtig heb bestudeerd, weet ik dat het een soort van ganzenbord is voor vlinderfeeën. Eli stalt alles uit op de tafel en we beginnen te spelen.

"Elizabeth, ruim je alvast op? Het eten is bijna klaar" horen we Eli's moeder vanuit de keuken vragen. Ik en Eli knikken en ruimen samen het spel weer op. Dan help ik haar met de tafel dekken en al gauw staan er twee grote kookpotten op tafel; een met puree en een met kalfsragout in tomaten-wortelsaus. "Hmm, dat ruikt heerlijk" complimenteer ik de kookkunsten van Eli's moeder. Ze glimlacht en bedankt me. De blik in haar ogen maakt duidelijk dat ik een goede indruk heb gemaakt op haar. Dat vind ik fijn. Karel komt van achter zijn bureau vandaan en voegt zich bij ons aan tafel, dan schept Eli's moeder de borden op.

Na het eten, helpen ik en Eli met de afwas. Tijdens het eten ben ik te weten gekomen dat haar mama Maggie heet. Maggie en Karel, het klinkt alleen al als een geweldig koppel. Nu weet ik ook waar Eli's mooie karakter vandaan komt; haar beide ouders zijn schatten van mensen. Ik ben blij dat ik hen heb mogen ontmoeten en ik weet zeker dat ze me vast willen helpen om tot bij de koningin van hun rijk te raken.